Mafíuaðferðir verktaka og smábærinn Reykjavík!

Þessi aðferð að hraða niðurníslu húsa með því að leigja ógæfufólki og eiturlyfjasölum hús í miðbænum er til skammar en hún er reyndar þekkt frá fleiri borgum en Reykjavík, því miður. Ég held því miður að Hörður hafi á réttu að standa. Ég þekki sjálf til tveggja tilfella þar sem þetta var einmitt málið. Að hrella nágranna og hrekja í burtu, gjaldfella eignir þeirra með vandræðum af völdum óstöðugra leigjenda sem jafnvel kveiktu í og annað....Ég veit til að lögregla kom mjög oft í vísítasíu í annað húsið vegna þess að þar var mjög áberandi eiturlyfjasala. En það var eins og að allt væri á bak og burt eða að lögreglan hefði ekki nægilegar heimildir til að gera skurk í málunum. Húsaeigandinn sem nótabene átti víst ekki alveg hreinan feril lét sem ekkert væri, ætli sjálfsagt bara að kaupa fleiri hús í grenndinni þegar að nágrannarnir færu hægt og sígandi að hypja sig.

Reykjavík er pínulítill smábær á mælikvarða annarra þjóða. Kannski fyrst og fremst þess vegna skilur maður ekki alveg svona. Reykjavík er borg sem er með brenglaða sjálfsmynd heldur sig stærri og stórborgaralegri en hún í rauninni er, geltir og er agressív eins og lítill skrauthundur. Reykjavík er með vaxtarverki á alvarlegu stigi og hefur tekið upp alla helstu ósiði stærri borga (þó hún eigi engan veginn fyrir því sem smábær).

Flytja óreglufólk inn til að gera nágrönnum lífið leitt

Hvernig ég eignaðist blaðafulltrúa!

Ja hérna. Hann Stefán Valsson, sem er með mögnuðustu leiðsögumönnum hér á landi (ég hef það frá erlendum ferðamönnum sem hafa ferðast með honum) gerðist uforvarendes blaðafulltrúi minn.

Það vildi þannig til að ég var með erindi á þjóðarspeglinum, uppskeruhátíð félagsvísinda við Háskóla Íslands í lok árs. Nema hvað, nokkrum dögum síðar var umfjöllun um erindið komin í morgunblaðið og á heimasíðu leiðsögumannafélagsins. Læt hana fylgja með, bara í gamni.

Þó greinin hafi fyrst og fremst fjallað um atferli stórfyrirtækja í beinum alþjóðlegum fjárfestingum í ferðaþjónustu er hægt að draga ályktanir sem lofa ekki endilega góðu fyrir leiðsögumenn framtíðarinnar. 

Nokkur umræða spannst fyrir tilstuðlan bloggs Berglindar Steinsdóttur leiðsögumanns um hvernig íslenskir bílstjórar á rútum hafa orðið að bjarga lítt vitandi leiðsögumönnum hér á landi vegna þess að vöntun er á þeim og því er ráðist í að ráða fólk sem hvorki hefur menntun né þjálfun. Leiðsögumönnum er víða misboðið hvernig þekking þeirra og þjálfun er ekki nægilega viðurkennd og jafnvel gjaldfelld og vilja meina að þeir þurfi löggildingu starfsheitis til þess að halda velli. Ég þekki reyndar ekki mörg dæmi sjálf um ófarir íslenskra leiðsögumanna með menntun en hef heyrt að þess séu dæmi að ferðaþjónustuaðilar hafi í neyð verið að flytja inn erlenda leiðsögumenn sem lítið þekktu til staðhátta og lásu mest af bók, í "míkrafóninn" í rútunni. Það boðar auðvitað ekki gott.

En heimasíða leiðsögumannafélagsins er auk þess allrar athygli verð, þeir hafa verið að spá í ímynd stéttarinnar og einkennisbúninga í þeim tilgangi. Það fannst mér áhugavert.

Innrás erlendra fyrirtækja í ferðaþjónustu á Íslandi

10.12.2007. „Ekkert í okkar löggjöf stendur í vegi fyrir eignarhaldi erlendra aðila á fyrirtækjum í ferðaþjónustu á Íslandi.“ Þetta sagði Anna Karlsdóttir lektor í ferðamálafræðum við Háskóla Íslands á ráðstefnu um félagsvísindi á nýju háskólatorgi 7. desember.   Fjölbreytt eignatengsl í heimsviðskiptum eru líkleg til að smitast inn í ferðaþjónustugreinina hér á landi sem annarsstaðar. „Það er einungis tímaspursmál hvenær erlendir fjárfestar fara að líta íslensk ferðaþjónustufyrirtæki hýru auga sem fjárfestingarkost,“ segir Anna sem hefur rannsakað áhrif skemmtiferðaskipa í hnattrænu samhengi. Og margt ber að varast. „Með auknum láréttum og lóðréttum tengslum í ferðaþjónustu getur skapast sú staða að hagsmunir fyrirtækjanna verði allsráðandi í þróun ákveðinna ferðamannastaða eins og farið er að gæta víða“. Anna nefnir sem dæmi ítök alþjóðasamsteypa í Alaska þar sem hagnaður af starfseminni rennur að litlu leyti til samfélagsins á meðan álag á samgönguæðar er borinn af samfélaginu. „Með auknum ítökum alþjóðlegra samsteypa eru staðbundin sjónarmið ekki endilega efst á baugi í þróun og mótun greinarinnar. Valdahlutföll riðlast og svæðisbundin ávinningur getur orðið óverulegur“. Anna vitnaði til rannsóknar sem kom út árið 2003. Í rannsókinni kom fram að á eins árs tímabili frá árinu 2000-2001 hafi 7 skipafélög á um 10 leiðum hætt starfsemi í kjölfar yfirtaka. Þrjú skipafélög eru orðin langsamlega stærst og þess vegna allsráðandi í greininni enda hafa þau ítök á öllum stigum söluferlisins frá ferðaskrifstofum til hótela og hópbifreiðafyrirtæki. Aðeins um tugur minni og óháðra skipafélaga starfar enn í skemmtiferðasiglingum. Yfirtaka á hópbifreiðafyrirtækjum er dæmigert fyrsta skref skipafyrirtækjanna þegar þau byrja að hasla sér völl í landi, segir Anna. „Ef skipafélögunum finnst þjónustan sem þau fá ekki nógu góð eða þeim finnst hún of dýr hugsa þau sér til hreyfings.“ Lítil ítök erlendra eignaraðila hafi einkennt íslenska ferðaþjónustu hingaðtil. Anna segir það koma til með að breytast eins og annarsstaðar. „Það er aðeins tímaspursmál hvenær erlendir aðilar hasla sér völl hér á landi og hvernig það muni þróast.“  Stefán Helgi Valsson Heimild: Anna Karlsdóttir (2007). „Að hafa heiminn í hendi sér! Skemmtiferðaskip í hnattvæðingarsamhengi“. Rannsóknir í félagsvísindum VIII. Viðskipa- og hagfræðideild Háskóla Íslands. Erindi flutt á ráðstefnu 7. desember 2007. Ritstj. Ingjaldur Hannibalsson.

Ég stend með minni konu!

Venjulega heyrir maður frekar, ég stend með mínum manni.

Ég er mjög ánægð að íbúar New Hampshire gáfu Hillary gleðisparkið. Ég dvaldi með samstarfsmönnum mínum í haust þarna og þá fann ég þann meðbyr sem hún hafði. Nú var ég með háskólafólki sem öllu jöfnu er meira demokratar í Bandaríkjunum en repúblikanar og þannig voru þeir ekkert þversnið af fylkisbúum svosem, en hún nýtur mikillar aðdáunar og að mínu viti á hún það fullkomlega skilið. Hver annar en hún stóð fyrir frumvarpi til að kollvarpa kerfisbundinni spillingu og mismunun í bandarísku heilbrigðiskerfi fyrir rúmum tíu árum síðan, þó það hafi ekki farið í gegn á sínum tíma. Hún hefur hugsjón og ef ég hefði kosningarrétt í Bandaríkjunum myndi ég kjósa hana. Bæði vegna þess að hún er kona (já ég kýs konur vegna þess að þær eru konur!!! (mér finnst það nefnilega hrós!)) og vegna þess að hún er réttsýn og hefur framtíðarsýn fyrir bandarísku þjóðina.

Ég hef ekki kynnt mér Obama eins vel, en myndi hreinlega styðja hann ef ekki væri fyrir Clinton.

Þannig að mér finnst svona lágkúra eins og bandarískir bloggarar hafa fallið í, að hverfa allt umtal um hvernig Hillary með grátstaf í kverkunum, sem nóta bene örlaði eilítið fyrir, tryggði sér sigur með - vera fyrir neðan mittistað.

sjá myndband með frábærri konu!

Ef eitthvað er, þá er þó gott að vita að þessir blessaðir Bandaríkjamenn eru líka af holdi og blóði, og breysk eins og við hin.

Gáfu tárin Clinton byr?

Félag háskólamenntaðra ferðamálafræðinga vaknað af dvala!

Mikið óskaplega varð ég glöð að sjá að FHF hefur loks vaknað af löngum dvala. Ég er búin að vera að hvetja ýmsa sem ég hef séð að hefðu baráttumóð til að leggja þessu félagi lið og hefja það uppúr öskustónni en ekki haft erindi sem erfiði.

Nú gerist það hinsvegar að félagið lætur í sér heyra og tel ég það ávísun á að nú muni lifna í glæðunum.

Hvað varðar ráðningu nýs ferðamálastjóra, býð ég Ólöfu Ýrr Atladóttur velkomna til starfa og óska henni velfarnaðar í starfi.

Ég er alveg sammála því að Ársæll hefur verið mjög dugmikill starfsmaður ferðamálastofu/áður ferðamálaráðs og taldi ég að hann ætti besta möguleika á starfinu.

Nú hefur ráðherra hinsvegar ákveðið að fara aðra leið (það er einu sinni hans ákvörðun), vegna þess að hann ætlar sér að flauta til breytinga á stjórnsýslu ferðamála í landinu. Ég tel að Ársæll muni áfram geta haldið að verða einn öflugasti liðsmaður íslenskra ferðamála eins og hann hefur verið ef hann velur að sjá að ekki hefur verið vegið að persónulegum heiðri hans.

Ég tel í þau fimm ár sem að við höfum staðið að útskrift háskólamenntaðra ferðamálafræðinga hér á landi hafi mikið áunnist. Það sem hinsvegar er eftir er að opinber stjórnvöld jafnt og vitund almennings viðurkenni ferðaþjónustu sem fjölþætta og vaxandi atvinnugrein hér á landi sem er þess eðlis að stjórnsýslan þarf að vinna saman á mismunandi sviðum - og það vel.

Ég persónulega tel ekki að háskólamenntuðum ferðamálafræðingum vegið, útskrifaðir nemendur hafa verið að sanna sig svo um munar í atvinnulífinu og það munu þeir halda áfram að gera, þeir sem vilja standa sig.

Háskóla-útskrifaðir ferðamálafræðingar hafa allt að vinna þegar litið er til framtíðar!

Gagnrýna ráðningu nýs ferðamálastjóra

Góð fyrirheit

Ég var svo stolt af mér í gær. Ég mætti í ræktina og fór í sund! Jibbí janúar er byrjaður og nú þýðir ekkert annað en að láta sitt ekki eftir liggja. Ég er reyndar engin aerobic drottning og verð seint, þigg frekar góða sveiflu eins og salsa- eða Jóga til að vinda ofan af sér og hlaða andlegri orku upp.

 Eitt af áramótaheitunum í ár var að gera allavega einu sinni á dag jógaæfingar - fyrir líkama og sál.

Ég fann þetta á netinu og set það hér

- þó að maður eigi að muna að maður er manns gaman og að það er miklu skemmtilegra að mæta í leikfimisalinn og bugða sig og beygja en að standa fyrir framan tölvuskjá og gera slíkt hið sama.

Rífum morgunblaðshöllina!

Einhvern veginn svona munu hvatningarorð hljóma meðal íslenskra borgara eftir um tvo áratugi þegar að húsið við Ingólfstorg verður álitinn orðinn kumbaldi einn, þar sem hýst hefur verið svo fjölbreytilegri starfsemi í gegnum tíðina að lítið sé orðið eftir af upprunalegu sixties/seventies looki hennar.

Morgunblaðshöllin skyggir á eina helstu perlu miðborgarinnar sem gerir húsasögu Reykjavíkur skil - Grjótaþorpið, sem einmitt tókst að bjarga á sínum tíma með virkum mótmælum borgara þegar stórvirkar vinnuvélar fóru að byggja hina sömu morgunblaðshöll og ryðja gömul hús á reitnum. Þetta munu væntanlega verða rökin!

Menningarlandslag. Borgarlandslag er og mun alltaf verða "palimpsest". Uppskafningur öðrum orðum.

Hugtakið er upprunnið í skrifum miðalda. Vísar til þess er sama skriftaflan var notuð oft án þess að vera þrifin almennilega á milli skrifta. Þannig mynduðust með tíð og tíma  lög eftir lög af skrifum. Hugtakið er því notað sem myndlíking og stendur fyrir ferli breytinga á landslagi, þar sem notendur/ábúendur þess ,,skrifa í það”/ laga það að sér án þess þó að eyða ummerkjum fyrri notkunar.

Það krefur okkur samt um að forgangsraða og eitt er víst að nýbreytni í borgarlandslaginu er nauðsynleg í bland við verndun gamalla mannvirkja.

Mér finnst rökin sem hníga að því að húsin á laugaveginum sem á að rífa eða flytja vegna þess að þar hafi hvort eð er í gegnum tíðina verið svo voðalega fjölbreytileg atvinnustarfsemi sem breytt hafi ásýnd húsanna, afar léleg rök. 

Ef við hugsum um húsaröðina í heildstæðu samhengi þá eru það afar léleg rök, líka þegar við hugsum til annarra borga sem risið hafa uppúr öskustónni að miklu leyti vegna þess að gamlar hnignandi byggingar hafa gengið í gegnum endurnýjun líftíma með því að þau voru gerð upp og urðu þannig lifandi minjar í notkun.

Fréttamennska af málinu um byggingarnar er reyndar afar sérkennileg, faðir minn sem býr við Klapparstíg, benti mér á þetta. Hann sagði: Af hverju er verið að fela hverjir eru þessir lóðaeigendur sem ætla að byggja þarna hótel. Afhverju eru þeir ekki nafngreindir. Eru stjórnmálamennirnir í ráðhúsinu að ganga erinda þeirra?  

Afhverju eru LÓÐAEIGENDURNIR aldrei spurðir hvaða hagsmuni þeir hafi og hverjar fyrirætlanir þeirra séu. Eru þetta einhverjir huldumenn?

Mér fannst þetta nú eiginlega svolítið góð spurning.

Hverjir leiða húsafriðunarnefnd?

Leiðari Ólafs Þ. Stephensen í blaðinu 24 stundir (lesist sólarhringur) er allrar athygli verður. Þar kemur fram að Húsafriðunarnefnd og borgarminjavörður hafi verið allt of lin í málinu um laugaveg 4-6.

Formaður húsafriðunarnefndar er Þorsteinn Gunnarsson arkitekt og gamall leikari, varaformaður er líka arkitekt en hann heitir Pétur H. Ármannson. Síðan eru fulltrúi úr félagsmálaráðuneyti og lögfræðingur kirkjuráðs en þeir heita Einar Njálsson og Guðmundur Þór Guðmundsson. Auk þeirra fjöldi varamanna sem ég ætla  ekki að telja upp hér nema kannski Ingunni Guðmundsdóttur sem er skipuð af Sambandi Íslenskra sveitarfélaga, og því nærtæk í þessu samhengi.

Margrét Hallgrímsdóttir frá Þjóðminjasafni hefur auk þess seturétt. Ég geri ráð fyrir að það sé þetta fólk sem sé hrætt við að taka afstöðu og gefa út yfirlýsingar um menningararf og leiðbeinandi stefnu um vernd/niðurrif laugavegs.  Ólafur Þ. Stephensen nefnir einnig  borgarminjavörð. Það er Guðný Gerður Gunnarsdóttir.

Það skal ekki vera vafi á að hin endanlega ákvörðun liggur meðal stjórnmálafólksins í ráðhúsinu en ráðgefandi ákvörðunarvald hlýtur að hvíla á herðum a) skipulagsnefndar RVK b) Húsafriðunarnefnd og C) Borgarminjaverði.

Ég ætla bara svo sannarlega að vona að með alla þá hersveit innanborðs sem hefur verið ráðin eða skipuð til að taka afstöðu í málinu, séu einhverjir með bein í nefinu til að verja menningararf Reykjavíkur!!!

Margrét og Svandís ósáttar við flutning húsanna

Samskipti kynjanna sífelld áskorun.

ýmislegt í samtölum kvöldsins fengu mig til að hugsa farin veg. Samskipti kynjanna þegar kemur að tilfinningalegum tónum er sífelld áskorun. Ég hef upplifað ýmislegt í þeim efnum, örugglega ekkert meira eða merkilegra en hver annar, en hef auðvitað ekki farið varhluta af blekkingum, ástar tilburðum, óhreinskiptum samskiptum og svikum líkt og væntanlega margir aðrir.

Þegar maður blindast af ástarsorg er erfitt að skilja milli þess sem er og þess sem var, hvað var sagt, hvernig hegðunin í samskiptunum var ef til vill í hrópandi ósamhengi við staðhæfingar. Það er segin saga. Stundum finnst mér eins og lífið og það sem ég verð vitni að í samskiptum kynjanna í raunverulegu lífi sé mun kryddaðra en nokkur skáldsaga.

Við erum öll tilfinningaverur og ef eitthvað er særandi er það þegar ástvinir sem treyst var á koma illa fram við mann, eru ekki heiðarlegir, fara á bak við mann. Ástin er flókin en ef hún er sönn fer maður alla leið og engar refjar (sorrý, ég er pínulítið frumstæð hvað þetta varðar). 

Ég er sem betur fer ekki í þeirri aðstöðu í dag en hlusta auðvitað á vini og vandamenn sem eiga í slíku. Maður á að hugga og styðja þá sem manni þykir vænt um. Annað er aumingjaskapur.

Við erum auðvitað fyrst og fremst tilfinningaverur þegar kemur að tilfinningamálum. Það er einungis heilbrigðisteikn að gráta þegar maður hefur verið særður, örvænta þegar maður skilur ekki. Það er miklu betra að hreinsa út, tala en að byrgja innra með sér, verða bældur og skorpinn.

Tölum um hlutina, hreinsum til, lifum í reisn og leyfum okkur að vera manneskjur meðal manneskja.

En umfram allt verum einlæg og sönn, jafnvel þó það geti verið sárt - en þá er líka búið að stinga á helv.meinið. 

Gjöfulir vinnustaðir!?!

Nú fyrir jól fengu margir vinnuþjarkar jólagjafir frá sínum vinnuveitendum. Sums staðar var mikið í lagt, annars staðar minna. Við Háskóla Íslands fékk starfsfólk skólans varla einu sinni jólakort frá Rektor. Það var snoturt ekki vantaði það, með mynd af þakglugga háskólatorgs, en það var sent rafrænt sem VIÐHENGI tölvupósts . Lítil áreynsla það!

Ég vil ekki vera óþakklát, en spyr sjálfa mig hvurslags vinnustaður það sé sem þurrmjólkar starfsfólk að starfsþreki, lofar og dásamar framtíðaráætlanir um að vera í röð 100 bestu háskóla innan skamms. en.....

Samtímis færir stofnunin óhemju mikið af stjórnunarstörfum yfir á almenna starfsmenn þegar stoðþjónusta minnkar þrátt fyrir yfirlýsingar um annað, ....er hreinlega ekki til staðar.

Samtímis getur stórhuga háskólastofnun ekki einu sinni séð starfsfólki sínu fyrir dagbókum til að skipuleggja annars annasaman vinnutíma fyrir árið 2008. 

Ég bið ekki um mikið, en mér finndist nú allt í lagi að sponsorera starfsmenn með dagbókum í það minnsta. Það er ekki til mikils mælst miðað við ýmist það sjálfboðastarf sem maður stendur fyrir, og fær ekki borgað af því maður er yfir þaki.

Raunin er að við sitjum og þurfum að ganga að ömurlegu skipulagi kennslu vegna niðurskurðar og sparnaðar, raunin er að stjórnsýsla og dreifing fjármagns er illa gegnsæ, hver vísar á annan. Raunin er að sú framtíðar-strategía sem okkur var boðað að vinna að fyrir ári síðan er að engu höfð vegna þess að nú eru breytingartímar og engin veit hvað gerist í næstu viku, nema auðvitað að skera þarf niður. Hvernig er hægt að styrkja og efla eitthvað á þeim forsendum?

Ég verð nú bara að segja, að aldrei hef ég áður unnið á vinnustað sem hefur staðið sig eins illa í að styðja við starfsfólk, og svo segi ég ekki meira í bili!

Glefsur heimspekings - gripnar úr samhengi.

Fyrir nokkrum árum síðan hélt náttúruheimspekingurinn Peter Senge fyrirlestur í hátíðarsal Háskóla Íslands. Það vildi ekki betur til en að ég var einungis með bónusstrimil að skrifa nótur á. Héreftir fara nótur mínar af fyrirlestrinum. Þær eru viðleitni mín til að taka til á skrifborðinu heima á nýju ári. 

þær eru glefsur sem ég fæ nánast ekkert út úr að lesa yfir í dag vegna þess að þær eru ekki í samhengi við minnið. Ég man hreinlega ekki í hvaða samhengi prófessorinn vísaði í marga þessa hluti. Var að pæla í hvort þetta gæti ekki gegnt hlutverki nýárs-ljóðs.

Uniqueness

Central to the heritage of the nature...

Human lack of looking long term - impacts

Economists..

Value assessment - cost benefit...

When scarcity of wilderness is more obvious.

Focusing on human centered arguments.

To ensure the survival of future generations.

We don't know exactly what future generations will value.

Western tradition is that a tradition that is ethically making sense?

If you really believe that divine made the world for the people in the argument.

Underpinnings of Aristoteles and Darwin.

PURPOSE VIEW OF THE HIEARARCHY OF (LIFE) BEINGS.

Descartes and the idea that the humans are the only ones with mind and consciousness.

We now have a civilization and remnants of wilderness...

Building a dam

Not like erecting a statue in Times Square

Rebouncing against.....employment how long will it last?

We can not predict fair opportunity.

Two generations that's the benefits.

Compare to what national treasures are precious.....

Icelandic Sagas (more than two generations old?)

Commercial value

bits and pieces to tourists......

Og svo er það auðvitað ykkar að meta hvort það er nokkur heil brú í þessu? Ég velti stundum fyrir mér hvernig nótur nemenda minna líta út. Hef oft spáð í hvernig ég sjálf tek niður nótur úr fyrirlestrum. Stundum gefa þær mynd af því sem fram fór. Stundum eru þær óskapnaður sem ég finn ekki nokkuð útúr eftirá. Svona er lífið, við reynum að ná því, höndla hugmyndir og upplýsingar en nóturnar sem skrifaðar eru verða bara eftirstöðvar af blekburðum nema við nýtum þær úr sarpinum sem safnast við samspil heila og handar.