Hver er höfundur kortsins?

Hvernig væri nú að gefa upp höfundinn á kortinu. Þetta er frábært framtak, lofar góðu.

Ég er hæstánægð með svona nýsköpun í ferðaþjónustu sem í raun glæðir landslagið öðrum víddum þegar að gestir og gangandi fara um það. 

Mér finnst einmitt athyglisvert hvað svona hugsun er skammt á veg komin hér á landi og ekki er ferðamálastofa eða önnur ferðamálayfirvöld að styðja við eða hampa svona starfsemi þrátt fyrir að ferðamálastjóri hafi haldið öðru fram á opinberum vettvangi. 

Til marks um það er norrænt nýsköpunarþing í ferðaþjónustu sem haldið verður vestur á Ísafirði í lok mánaðarins. Þar eru yfirmenn ferðamálayfirvalda og sveitarfélaga ásamt háttvirtum forstjóra Impru nýsköpunarmiðstöðvar. 

Að mínu viti hefur ekki verið haft samband við neinn sem að hefur verulega þekkingu á nýsköpun í ferðaþjónustu og tel ég það nokkuð frumlega nálgun hjá ferðamálayfirvöldum.

Það böggaði mig heilmikið að ekkert samráð var haft við okkur úr menntageiranum eða aðra sem eru með sérþekkingu á sviðinu, við sem erum að útunga ferðamálafræðingum í tugum út í íslenskt atvinnulíf á ári hverju. 

Ferðamálayfirvöld hafa lítinn áhuga á grasrótinni ef að það eru nær einungis forstjórar og sveitarstjórar sem eiga að vera með yfirklór um nýsköpun í ferðaþjónustu.

Það er einmitt áhugavert að Impra nýsköpunarmiðstöð hefur engan aðila á sínum snærum sem hefur djúpstæða þekkingu á ferðamálum en mér sýnist einmitt núverandi ráðherra ferðamála vera mest ummunað að leggja niður þekkingu í byggðamálum og færa vinnuafl til þaðan til að sýnast í nýsköpun ferðamála. Gangi þeim vel með það!

Jarðvegstenging er af hinu góða þegar kemur að nýsköpun! Og kortið þetta er gott dæmi um slíka jarðvegstengingu.

 

Nýtt örnefnaskilti afhjúpað

Hinn umdeildi tími þegar botninum er náð!

Á síðustu dögum hafa þjóðhöfðingjar eins og Obama talað um að nú væri botninum náð í heimskreppunni og að í sjónmáli væri hægur uppgangur sem tæki mjög bráðlega við. Hér á landi hafa þessar raddir endurómað meðal einhverra einnig. En það er fyrst nú sem að forsvarsmenn alþjóða gjaldeyrissjóðsins viðurkenna fyrir alheimi að spár um efnahagsgengi þjóða á komandi misserum mun ekki ganga eftir og að sú kreppa sem nú ríður yfir í heimsefnahagsmálum er ekki skammvinn bóla.

Ég hef síðan 2005 talað um að efnahagslægðin væri óumflýjanleg en hafði ekki reyndar fyrr en fyrir tæpum tveimur árum síðan áttað mig á að umfang efnahagslægðarinnar gæti orðið svo mikið sem raun ber vitni.

Mjög virtur fræðimaður í mínum fagheimi, Carlota Perez en hún er sérfræðingur í tæknihagrænum bylgjum, kenningum sem upprunalega voru þróaðar af fræðimanninum Kondratiev, skrifaði athyglisverða bók sem var gefin út árið 2002 sem spáði fyrir um hið mikla alþjóðlega efnahagshrun sem óumflýjanlega afleiðingu af tæknihagrænu tímabili sem í raun leið undir lok um þúsaldamótin 2000.

Bókin heitir Technological revolution and financial capital: The dynamics of bubbles and golden ages.

Í henni fer Carlota í gegnum þær fimm tækni byltingar sem hafa umbreytt félagsstofnanalegu umhverfi á hverjum tíma og leitt af sér tímabil hagvaxtar og framsóknar síðustu tvær aldir. Sú síðasta sem var um það bil að líða undir lok um og eftir þúsaldamótin var knúin af uppfinningu hálfleiðarans (microprocessor - örgjörvans) sem umbreytti nær öllum forsendum atvinnulífs og hagvaxtar á jarðkringlunni í nokkra áratugi.

Það sem tók við þegar að drifafl síðustu tæknibyltingar var að líða undir lok var mikil spákaupmennska í hagkerfi sem ekki gat framleitt neitt en umhverfðist um að búa til ný og óáþreifanlegri verðmæti byggð á peningum, og ýmsum snúnum verðbréfum og virðismati þeirra.

Carlota ber þessa örvæntingarfullu tilraun til að halda heimshagkerfinu á fullum útblæstri hagvaxtar saman við tímabilið sem tók við eftir mikla framrás tækniframfara undir aldamótin 1900 og eftir sem leiddu jú eins og kunnugt er til síðustu heimskreppu.

Perez lýsir því hvað ferlið undan hruni einkennist af:

Þegar fer að halla undan fæti tímabilsins byrjar fjármagnsauður að verða ráðandi viðmið og auðsöfnunin byrjar að takmarkast við fasteignabólur og erlend ævintýri með fjármagni þar sem allt skynsamlegt verðmætamat er fyrir borð borið. Eignabólgur verða til samtímis með að skuldasöfnun eykst í glæfralegum takti og eyðast upp í spilavíti spákaupmennskunnar. Á þessu stigi verður mikið misræmi milli pappírsauðs og raunverulegs auðs, milli raunverulegrar arðsemi eða afleiða og fjármagnsgróða. En skynvillan getur ekki varað við og togstreitan sem af því skapast að viðhalda henni er dæmd til að enda í hruni. Þetta getur átt sér stað í röðum af mismunandi og skemmri kreppum á einum markaði eftir öðrum, í risahruni eða samblöndu af báðu. Eitt er allavega víst. Bólan brestur.

Ég lærði heilmikið af þessari lesningu.

 

Ég hvet ykkur til að lesa þetta athyglisverða verk.

 

Nokkur grunnatriði: 

 

Tæknibreytingar eiga sér stað í klösum djúpstæðra nýsköpunar sem skapa árangursríkar og aðgreinanlegar byltingar. Þegar þær eiga sér stað er allri framleiðsluskipan umbylt í kjölfarið.

Það er "funktional" mismunur milli fjármagn auðs og framleiðsluauðs (capital) þar eð hvor þeirra leitar arðs eftir mismunandi leiðum.

Vanburðir til að takast á við breytingar og andóf gegn breytingum á römmum félagsstofnana (félagsstoðir) í samanburði við tæknihagrænt umhverfi er knúið fram af samkeppnis þrýstingi.

 

Fjöldaframleiðslubyltingin setti mark sitt á flestar stofnanir/stoðir samfélagsins á tuttugustu öld og var undirliggjandi miðlægum stjórnvöldum og fjöldaneyslu mynstrum í fjórum stórum hagvaxtarstjórnunartilraunum sem settar voru upp til að nýta sér tæknina. Þetta voru Keynesiskt lýðræði, Nazi-fasismi, Soviet socialismi og ríkisþróunarstefnan í hinum svokölluðu þriðja heimslöndum sem hvert um sig hafði sín einkenni í stjórnarháttum.

 

 

 

Svört spá frá IMF

Skemmdarstarfsemi pörupilta lögreglunnar

Mér finnst ótrúlegt að horfa upp á skemmdarverk fulltrúa opinberra yfirvalda (lögreglumennirnir) og finnst þeir heldur lítið uppbyggileg fyrirmynd fyrir yngri kynslóðir þessa lands. Fantaskapur og niðurbrot, mölvun og annað er ekki til fyrirmyndar jafnvel þó það hugnist greinilega eiganda hússins eins og fram kom í myndskeiðinu.

Ég ber minni virðingu fyrir laganna vörðum fyrir vikið.

Fékk mig til að spyrja hvort er skárra skemmdarverk opinberra aðila (fulltrúa þeirra) eða einkaaðila? Eða eru skemmdarverk kannski jafn slæm hver svo sem á í hlut?

Í vegi fyrir glæsihúsi

Hver á rétt og hver á kröfu?

Ég er stuðningsmanneskja hústökunnar á Vatnsstíg 7 vegna þess að húsið hefur ekki verið í notkun um hríð og því ágætis vettvangur fyrir ungt fólk sem vill vekja athygli á manngildi ofar auðgildi.

Eigendur hússins sem virðist nú allt í einu ummunað að gera eitthvað í húsinu (skemmtileg tilviljun það) hafa beitt lögregluyfirvöldum fyrir hesta sína til að rýma húsið. Það er svo sem ekkert að því að eigendur vilji hafa afnotarétt af húsi sínu en væri þá ekki eðlileg krafa að þeir sýndu og sönnuðu að þeir ætla sér eitthvað uppbyggilegt (verslunarmiðstöðvabygging er ansi óraunhæf krafa eins og stendur) í húsinu.

Ég treysti satt best að segja unga fólkinu betur til að hlúa að starfsemi þar og eðlilegri notkun þess en eigendunum sem hafa vanrækt bygginguna fram að þessu.

En hver á rétt og hver á kröfu?

Geta skipulagsyfirvöld krafist þess að eigendurnir nýti húsið, sýni fram á einlægan ásetning um að hlúa að byggð eða þurfa þau ef til vill að styðja við bakið á þeim til niðurrifs?

Ég styð almennt ekki ólöglega starfsemi en finnst margur formlega löglegur gjörningurinn að undanförnu hafa markast af mannfjandssemi og græðgi og raunin er að húsið stóð tómt, var ekki í notkun.   Ég sé ekki hvernig að niðurrifsáform styðja við samfélagið í miðborginni á nokkurn hátt.

Hvort er eðlilegra að glæða húsnæði lífi eða að vanrækja það til þess eins að réttlæta niðurrif?

Eru eigendur hússins eðlilegasti/nærtækasti nýtingaraðilinn þegar að þeir hirða ekki um húseign sína fyrr en vakin er athygli á vanrækslu hennar með hústöku?

 

Vilja ekki víkja

Flokkar og fjármagnshæfi

Hvernig er hægt að treysta flokkum sem að fara illa með fjármagn fyrir fjármagnslagagerð? Hvernig er hægt að treysta flokkum sem að raka til sín "illa fengið fjármagn" á vafasömum forsendum, einskonar smurning í flokksmaskínuna til að fara með hagstjórn lands fyrir hönd þjóðarinnar? Hvernig er mögulegt að þvo hendur sínar af slíkum gjörningi - benda á aðra og sá eini sem tekur ábyrgð er farin úr stjórnmálum og því í hlutverki Barrabas í raun.

Það er kannski táknrænt að uppþotið gerist á páskahátíðinni. 

Það er eitthvað rotið við það nú kannist allt í einu enginn (nema Geir, aumingja maðurinn hann er allt of viljugur til að láta gera sig að fífli) við að hafa verið að tryggja tengsl milli fyrirtækja og flokka, með m.a peningagjöfum.  Það er líka eitthvað rotið við það að framsóknarflokkurinn ætli ekki að upplýsa um gefendur  til þess flokks. Eins er svolítið annarlegt að Bjarni Ben veit hver bað um lánin en ætlar ekki að upplýsa það að svo stöddu, Kjartan átti engan þátt í þessu en veit hver gerði það og upplýsti núverandi flokksforystu um það en ætlar ekki að segja fjölmiðlum hver eða hverjir það eru. Guðlaugur mobiliserar 13 flokksfélögu sjálfstæðisflokksins á höfuðborgarsvæðinu til að senda varnartilkynningu um hreinan skjöld sinn.  Ég man ekki betur en að áfengið hafi flotið og sushiið skriðið uppúr borðum í rándýrri prófkjörsbaráttu árið 2007.

Maður hlýtur að spyrja sig afhverju kostar svona ógnarfjárhæðir að reka flokksapparöt ef að hugsjón, málstaður og framtíðarsýn stýrir verki?

Ragnheiður Ríkharðsdóttir er sú sem kemur lang best út úr þessu. Hún talar tæpitungulaust og hennar skilaboð eru skýr. En svo birtist af henni mynd í fréttablaðinu þar sem er eins og henni hafi verið úthýst af þingflokksfundi sem fram fór á hinum háheilaga krossfestingardegi.

Einu framboðin sem að koma útúr vorhreingerningu þessari sem nokkuð hreinog óspillt öfl eru vinstri grænir og frjálslyndir og svo nýju framboðin lýðræðishreyfingin og borgarahreyfingin (enda enn óskrifuð blöð sem áhrifaöfl í íslenskri pólitík).   Samfylkingin bjargar sér fyrir horn með því að upplýsa gefendur meðan að rekstur hefur sýnilega verið í algerri óreiðu (miðað við umfang tapsins). 

Ég spyr aftur - hvernig má ætla að stjórnendur flokka sem hafa farið svona að ráði sínu með sjálfstæðisflokkinn í fararbroddi hafi einhverja hæfileika til að leiða land og lýð útúr þeim ógöngum sem við erum í?

Ég vona að nú sé komið að hreinsun sem að leiði til endurfæðingar skynsamari gilda.  Það er ekki eðlilegt að stórfyrirtæki séu ríki í ríkinu í okkar örríki (eins og sérstaklega bankarnir en einnig önnur stórfyrirtæki voru) -sú samþjöppun peninga og valds er óæskileg að öllu leyti, þó ég sé einmitt sammála því að bestur sé öfgalaus fjölbreytileikinn - einhvers konar balans milli andstæðra hugmyndafræði um hvernig þróun þjóðar og samfélags sé best hagað.

Tek það síðan fram að ég hef aldrei tekið á móti fyrirtækjastyrk af neinu tagi til neinnar þeirrar starfsemi sem ég hef haldið utan um á liðnum árum. Ég hef ekki notið annara styrkja frá opinberum stofnunum en úr þess tilgerðum sjóðum (rannsóknarsjóðum) en þó minnst íslenskum nema í tvígang hef ég þegið aðstoð frá sjávarútvegsráðuneyti til rannsókna og hef margsinnis þakkað þá styrki í riti enda okkur akademikerum uppálagt að styrkveitingar séu vel rekjanlegar og upplýstar hverju sinni (enda fæ ég ekki séð hverjum það gæti gagnast að þeim væri haldið leyndum!!!!!!!).

Ég fékk þó jólagjöf frá Kaupþingi jólin 2006 en það var svört svokölluð brauðkarfa úr taui (forljótur gripur sem ég er alveg til í að skila enda lítt notaður og gjörsamlega illa funktionel !).

 

Flokkarnir skulda hálfan milljarð

Höfuðborg Abruzzo héraðsins í rústum

Eftir að hafa sappað í gegnum helstu fréttaveitur erlendar um ástandið í L'Aquila má sjá að bæði gamlar kirkjuhvelfingar og stærstu íbúðarhús hafa hrunið. Í bænum Onna sitja ættingjar við líkkistur sem verið er að bera líkin í, herinn er mættur á staðinn og bæði leitarfólk og nunnur grafa í rústum hlúa að fórnarlömbum.  Það er ekkert grín að búa við lélegar byggingar þegar að jarðskjálftar ríða yfir eins og sjá má á þessu. Berlusconi var mættur eftir að hafa frestað för sinni í opinbera heimsókn til Moskvu.  Skrýtið að sjá hvernig bæði fjöll eru snæviþakin þrátt fyrir að vorið ætti að vera byrjað á þessum slóðum og hvað karluglan er orðin gömul.

 

Jarðskjálfti á Ítalíu

Aðgerðir um samgöngustefnu í dag!

Ég var stödd í hádeginu hjá samgönguráðherra ásamt félögum mínum úr samtökum um bíllausan lífsstíl. Við vorum greinilega ekki með nógu æsilega efnisskrá fyrir fréttafólk (sem mætti ekki - fattar ekki hvað við erum skemmtilegt fólk;)!) en markmiðið var að vekja athygli á tilmælum sem sendar voru frá samtökunum til stærstu fyrirtækja á höfuðborgarsvæðinu um að taka upp samgöngustefnu. Markmið okkar var að grípa til aðgerða til að stuðla að fjölbreytilegri samgönguformum í borginni.

Ráðherra sagði okkur að ráðuneytið hans hefði þegar tekið upp stefnu og nú hjóluðu allavega þrír starfsmenn reglulega - einn meira að segja úr Grafarvogi og niður í bæ. Ráðuneytið greiðir þá strætókort fyrir starfsmenn í stað stæðisgjalds í miðbæ fyrir bifreið hans/hennar. Hann upplýsti okkur ennfremur um nokkur áform sem hrint verður af stað nú á næstu dögum....vonandi fer eitthvað að mjakast í þessum málum.

Hér er fréttatilkynningin frá samtökunum!

Samtök um bíllausan lífsstíl hafa það meginmarkmið að stuðla að bættum ferðavenjum á höfuðborgarsvæðinu og telja það afar þýðingarmikið málefni í nútímasamfélagi.

 

Flestir Íslendingar fara til vinnu einir á einkabíl, með tilheyrandi umferðarþunga, slæmum loftgæðum og kostnaði, sem lendir á þeim sjálfum, vinnuveitendum þeirra og samfélaginu öllu. Þær ferðavenjur verða ekki skýrðar með landfræðilegri legu, veðráttu, þéttleika byggðar eða öðrum utanaðkomandi þáttum eins og dæmi frá nágrannalöndum okkar sanna, vandamálið liggur í hefðum og hugarfari. Fjölmargir aðrir faramátar eru í boði, svo sem að taka strætó, hjóla, ganga, skokka, fara á línuskautum eða í samfloti með öðrum, sem allir eru hagkvæmari, stuðla að bættri lýðheilsu og bæta umhverfi okkar.

 

Í byrjun apríl munum við senda bréf til allra stærstu fyrirtækja á höfuðborgarsvæðinu og skora á þau að taka upp samgöngustyrki fyrir þá starfsmenn sem kjósa að nota ekki einkabíla til ferða til og frá vinnu. Slíkur styrkur er ætlaður til þess að verðlauna þá starfsmenn sem ekki kæmu til vinnu á einkabíl og spara fyrirtækinu um leið talsverðan kostnað vegna bílastæða.

 

Fjölmargir Íslendingar fara á þessum tímum í gegnum gagngera endurskoðun á sínum útgjöldum og lífsstíl. Hóflegri notkun einkabíla gæti skilað flestum heimilum fleiri hundruðum þúsunda á ári hverju. Nú óskum við eftir liðsinni fyrirtækja í landinu við að hvetja og styðja starfsfólk sitt í heilbrigðari lífsvenjum, fyrir jafnt sál, líkama og buddu. Um leið gerum við almenningssamgöngur að samkeppnishæfari valmöguleika og höfuðborgarsvæðið okkar að betri stað til að búa á.

 

Fyrsta bréfið verður afhent samgönguráðherra fyrir utan samgönguráðuneytið að Tryggvagötu fimmtudaginn 2. apríl kl. 12.00. Við hvetjum ykkur til að mæta á staðinn og sýna málefninu samstöðu. Afrit af bréfinu má finna hér:

 

http://billaus.is/images/skjol/Billaus_Fyrirtaekjabref.pdf

 

Við hvetjum þá til að mæta sem vilja sýna málefninu samstöðu.

 

Einnig viljum við vekja athygli á því að umferðarráð er í dag nær eingöngu skipað fulltrúum þeirra sem eru akandi í umferðinni. Slíkt teljum við tímaskekkju og óskum við eftir því að okkar fulltrúi skipi einnig ráðið.

 

 

 

 

Kveldúlfur í þingmönnum

Þó ekki ætli ég að halda því fram að auðvelt sé að vera í stjórnmálum um þessar mundir þá er ég sammála Katrínu Júl. Það er óviðeigandi að barma sér yfir þreytu þegar að mikilvægt er að koma málum á koppinn, málum sem varða hagsmuni almennings og geta ráðið úrslitum um framtíðarhorfur landsins.  Það þarf vaska konu eins og Kötu til að taka af skarið með það.

Það hefur greinilega verið kominn kveldúlfur í Árna Johnsen eins og hana Siggu litlu forðum daga. Munnlegar samræður og samskipti fá útrás á mismunandi hátt.  Það hefði verið mjög flott að sjá þingmenn syngja eitthvað efnislega mikilvægt. Ég hlustaði einu sinni á Samískan lögfræðing halda efnismikinn fyrirlestur á jóðli. Það var mjög forvitnilegt og hver einasti hlustandi í salnum sperrti eyrun.Og svo er ég búin að vera pína nemendur með Líberískum kvennasöng um réttindi þeirra og metnað til að taka yfir  stjórnartaumana. Já - tjáningin er skemmtilegt fyrirbæri.

„Hættið þessu helvítis væli"

Mig langar líka í matjurtagarð eins og Obama

Ég þarf að ganga kurteisislega og banka á dyr nágranna minna til að fá leyfi fyrir því að pæla í garðinum, en nú, já nú ætla ég að gera það. Ég er búin að vera á leiðinni í mörg ár en hef ekki haft í mér uppburði til þess, eða tíma. Ekki gefið mér tíma. Ég er búin að kaupa fræ og á bæði útsæði að gulrótum, dilli og öðru sem síðar getur orðið góðgæti.

Tíminn er svo skrýtinn, ef maður gefur sér hann ekki hleypur hann frá manni.

Obama fær matjurtagarð

Sitt af hverju og fyrirmyndir

Ég horfði á Kiljuna í kvöld, einn af mínum uppáhaldssjónvarpsþáttum. Þar kom fram að Margrét Guðnadóttir veirufræðingur væri um það bil að komast að leyndarmálum alnæmis að því leyti að mæði og visna (riða) í sauðfé og  eyðni mannfólksins ættu ýmislegt skylt. Hugsanlega væri hægt að þróa lyf í baráttunni gegn alnæmi sem þekking af sauðfjársjúkdómi hefði skapað. Ef það er rétt er mikilvægt að fagna því. Bragi, viðmælandi Egils taldi Margréti Guðnadóttur alltaf hafa verið töluvert sérstæða konu með ástríðufullar skoðanir og litla félagsfærni í samstarfi (ekki hans orð, mín túlkun).

Ég veit bara að hún er ein af mínum fyrirmyndum í lífinu eftir að mamma mín sagði mér frá henni. Hún bjó í litlu húsi með börnin sín tvö einhvers staðar (held ég upp við Elliðavatn) og starfaði við Keldur. Mamma var ljósmóðir barna hennar og þegar hún hitti hana í annað skiptið á spítalanum sagðist frú Margrét hafa verið með fyrsta barnið í heimsókn (held ég í NY, allavega í Bandaríkjunum) til að sýna honum barnsföðurnum frumburðinn en æ, svo einhvern veginn var svo notalegt að vera í heimsókn. Heim kom hún og fæddi annað barnið. Samvistir við föðurinn allavega hvað varðaði sambúð með móður barnanna var víst eitthvað lítil. Margrét var því kona sem þurfti að bjarga sér á alla vegu, bæði í starfi og á heimavelli (og í það sæki ég fyrirmynd). Kannski litaði það skoðanir hennar að einhverju leyti í átt til félagshyggju og jafnvel hreinræktaðri afbrigða sósílismans.

 

Svo var rætt við  Gunnar Hersvein um bókina hans um lífsgildi. Gunnar var mér mikil fyrirmynd í MH þar sem hann kenndi mér sálfræði. Ég saug í mig fræðin og lífspeki hans. Hann var einn af megin goðunum í menntaskólanum. Gaman er að fylgjast með manni eins og honum sem hefur haldið meginþræðinum í lífinu þrátt fyrir hristing og skjálfta versunnar sem eltir hvern einn mann. Hann stendur uppi sem hetja.

Annars er ég búin að eiga viðburðaríka daga með Rússum frá Norðvestur Rússlandi, nánar tiltekið frá Kóla skaga og Karelíu. Ingibjörg Elsa hefur haft veg og vanda af heimsóknum sex manna hóps í samráði við samtökin Landvernd, sem koma frá umhverfssamtökum af þessum svæðum og vilja efla vistvæna ferðamennsku m.a á þessum svæðum. Þau leggja heilmikið á sig til að koma til Íslands til að sækja hugmyndir og samræðu um möguleika á að skapa mótvægi í lífsafkomu við ráðandi hráefnismiðaða iðnvæðingu á svæðinu. Það eitt er athyglivert.

Á mánudaginn hittist hópurinn á farfuglaheimilinu í Laugardal sem er góður staður að hittast á þar eð það farfuglaheimili er einhvers konar fyrirmynd um hvernig gistiheimili geta forgangsraðað hugmyndum sínum og rekstri í þágu vistvænna viðmiða.  

Ég taldi mig vita sitthvað um svæðið þar eð ég hef verið þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa tvisvar ferðast um Norðvesturhéruð Rússlands en ég lærði heilmikið nýtt af spjalli við fólkið og að hlusta á hvað þau höfðu að segja.

Anna nafna mín frá Kólaskaga (nánar tiltekið Apatiti) sagði frá ferðamálasetri í Apatiti sem er útibú frá háskólanum í Petrazavodsk sem hún vinnur við. Hún er efnafræðingur sem vinnur í 30% starfshlutfalli við háskólann, er gæðastjóri við litla matvælaverksmiðju á svæðinu og heldur auk þess úti náttúruskóla fyrir börn og unglinga þar sem megin áherslan er á að fá þau til að tengja við náttúru og skjóta rótum á svæðinu. Eitt af megin baráttumálunum á svæðinu er að vernda Khibiny fjöll og svæðin þar í kring sem þau telja mun betri efnivið í þjóðgarð en margt annað, frá gasleiðslulagningu þvers og kruss um svæðið vegna framkvæmda við gas og olíuboranir í Barentshafi.

Ivanov Yuri samstarfsmaður hennar er forsvarsmaður fyrir Kola Environmental Center en það hefur starfað síðan 1992 (frá upphafi nýs Rússlands eftir fall kommúnismans og Sovét heimsveldisins..Ivanov hló reyndar rosa mikið þegar mér hugkvæmdis að segja Soviet Empire..honum fannst það ekki 2007 (eins og Íslendingar segja gjarna um timann fyrir hrunið)..honum fannst það fornt.

Samkvæmt honum hafa umhverfissamtök verið að byggjast upp frá byrjun tíunda áratugar síðustu aldar en hafa haft lítið í mjög ríka hagsmuna aðila í námugreftri, sjávarútvegi osfrv. þó að megin markmið umhverfissamtaka á svæðinu hafi hneigst að sakleysislegum málefnum eins og t.d  fræðslu, náttúrvernd og vitsmunavakning meðal almennings.

Eftir árið 2001 fóru náttúrverndarsamtök að sjá ljósið í möguleikum vistvænnar ferðaþjónustu sem mótvægi við öllum þeim áformum af jarðraski og óafturkrefjanlegum eyðileggingaráformum á náttúruna sem þrifust á svæðinu....Vandinn er bara sá að sú hráefnamiðaða hugsun sem tröllríður öllu á þessum slóðum Rússlands er ekki alveg að gefa þessum atvinnuvegi séns.

Eina tegund náttúrutengdrar ferðamennsku fyrir utan  laxveiði í ám eru skíðastaðir vegna stöðugra og harðsvíraðra vetra. Íbúum á svæðinu langar í meira mæli að tengja landbúnaðarafkomu við ferðaþjónustu, en eins þróa flúðasiglingar og annað sem gæti veitt verðmætum náttúrunnar athygli á öðrum forsendum en að grafa eftir glópagulli í jörðu.

Ég mun segja meira frá Karelíu og framtíðaráformum í samstarfi Íslendinga við þetta áhugaverða fólk þegar ég fæ færi á á komandi dögum.

Lifið heil!