Nær ár frá Kúbuferð

Ég fór allt í einu að hugsa að það er nær ár frá því að ég dvaldi í Havana á Kúbu mér til heilsubótar og ánægju. Rifjaði upp að þar var sólin miklu sterkari en hér á þessum árstíma. Bragðið sterkara, litirnir sterkari og Fídel upp um alla veggi, þó ósýnilegur væri á opinberum fundum og skjám. Ég bjó við höfnina hjá ungum manni sem ég átti langar samræður við á minni hálfhöltu spænsku um þjóðfélag, líf og störf. Hann var háskólanemi og blaðamaður og leigði út herbergi til að halda sér uppi.

Íslendingarnir í ferðinni voru alveg mát yfir að ég skyldi þora að búa svona hjá heimamanni.

Ég hef sjaldan verið eins örugg og þarna niður við höfnina þó skuggsælt væri víða á kvöldin og stundum einn eða tveir menn sem gengu og fylgdust vel með mér einni með sjálfri mér, smá vegspotta.

Pepe kynnti mig að sjálfsögðu fyrir allri götunni og um leið átti ég tugi vina sem fylgdust með mér og pössuðu upp á mig.  Hann vildi helst láta alla halda að ég væri framandleg ástkona hans (það var bara upphefð fyrir mig og hálf-fyndið, hann var einstaklega myndarlegur) - og svolítið sætt, en auðvitað var ég vestræn og rík í hans augum (ruppinn ég). Við vorum þó góðir félagar.

Eitt kvöld man ég eftir að maður gekk þannig á eftir mér að ég var viss um að ég væri féþúfa í höfði hans, en þegar ég beygði inn götuna mína áttaði hann sig á að ég var á kunnum slóðum, og sneri við.

Ég með listamanninum. 

Í útjaðri Havana býr stórkostlegur mósaík-listamaður að nafni Fuster. Ég vil endilega fá þennan mann í heimsókn til Íslands með verk sín. Hann er merkis-listamaður fyrir þær sakir að hann hefur gert fátæktarhverfi að yndisreit með mósaík-verkum sínum. Þegar ég fór að heimsækja hann tók hann mér afar hlýlega og leiddi mig upp um allt hús á vinnustofur sínar og um hverfið. Hann kynnti mig fyrir fólki sem að sat í stofunni hans (ég veit ekki hvað þau voru að gera, sjálfsagt bara í Siesta). Ég var mjög hrifin að kúbisma hans og fígúratívum verkum, í skúlptúrum, mósaík, flísum og málverkum þó nokkuð hafi borið á endurtekningum. Enda fjármagnar hann hverfisfegrunina algjörlega sjálfur, svo hann þarf að selja verk til þess. Ég varð vör við að hann var mjög dáður og flestir Havana-búar líta mjög upp til hans enda náttúrulega enginn venjulegur maður á ferð. Allstaðar voru kunningjar hans að dytta að verkum hans í hverfinu. Þetta var eins og að vera mættur í miðja hippanýlendu - frábært. Við spjölluðum saman um verkin hans og hverfið og hugmyndir hans um hvernig hægt er að glæða vonir fólks og auka hamingju þess með myndum og listaverkum í nánasta umhverfi.

Ég ætla að blogga um þessa skemmtilegu viðburði og margt annað sem ég varð fyrir í Havana á Kúbu fyrir um ári síðan til að hlýja mér í kuldanum hérna á ylhýra ástkæra.

Spegill, spegill herm þú mér!

Já ég var stödd á þjóðarspeglinum í gær og tók þátt í tveimur málstofum um ferðamálafræði. Ég var stolt af mætingunni á málstofurnar og fannst gaman að erindum og umræðum. Fólk var áhugasamt og mjög spurult. Svoleiðis eiga málþing að vera.

Sat síðan málstofu um háskólanám þar sem fyrrverandi nemandi minn úr ferðamálafræði, nú útskrifaður meistari úr mannauðsstjórnun var með erindi um ástæður þess að nemendur við hagfræði og viðskiptadeild klára ekki lokaverkefnin sín. Það sem kom mér mest á óvart var að sálfræðilegur stuðningur eða hagnýtur stuðningur eða vöntun á því sama frá hendi leiðbeinanda virtist ekki hafa úrslitaáhrif, heldur var það fyrst og fremst vinna meðfram námi eða það að nemendur voru of uppteknir af eigin persónulega lífi. Ég var ofurstolt af Thelmu Ámundardóttur.

Eftir málstofur var tími til að spjalla við fullt af skemmtilegu fólki og rífast um tilfæringarnar í háskólanum sem standa fyrir dyrum vegna skipulagsbreytinga og sameiningar HÍ og KHÍ. Þar varð ég vör við að nokkrir samstarfsmenn úr félagsvísindadeild voru nokkuð hnuggnir yfir að ferðamálafræðin myndi ekki flytjast yfir í félagsvísindadeild...en það er auðvitað efni í sér umræður hér.

Mér fannst ljúft að heyra frá Sigrúnu Júlíusdóttur að í rauninni væru það ekki fagleg landamæri sem að skiptu máli, heldur að fá frið og almennilega aðstöðu til að vinna við...og svo að samvinna við fólk innan HÍ helgast oft ekki endilega af því í hvaða hólfi fólk er, heldur því að maður er að vinna að líkum viðfangsefnum og fellur vel við ákveðið fólk í samstarfi óháð skor eða deild.

Ég ætla bara að halda þeirri stefnu áfram...og nenni ekki að eyða tíma mínum í  fólkið sem horfir einungis á kassana.

Sannfærð um að um millibilsástand sé að ræða!

Þó ég sé engin fjármálaspekingur (og svo langt frá því) er ég samt orðin vön að lesa í hagrænt landslag, og sé að miklu fleiri vísbendingar eru um að ólgan á hlutabréfa- og fjármálamörkuðum er millibilsástand sem ég vona svo sannarlega að stóru fjárfestarnir sem þeir smáu hér á Íslandi (ég er auðvitað ekki óhlutdræg þegar kemur að hagrænni landfræði) beri gæfu til þess að koma ekki of illa út úr ólgusjónum, það verður logn eftir stórviðrið. Þetta er liður í uppstokkun sem á sér stað í öllum greinum efnahagslífs og atvinnulífs eftir ákveðin tíma. Um aldamótin (fyrir örfáum árum) sáum við væntingavísitölu falla mjög hratt í hugbúnaðargeiranum. Hann náði að reisa sig við á nýjum forsendum eftir uppstokkun geirans víða um heim. Þetta er að gerast í fjármálageiranum í augnablikinu. En það mun rofa til...fyrr eða síðar.

Markaðurinn að jafnast

Sól í hjarta!

Þegar myrkrið byrjar að verða yfirþyrmandi og einmana sálir fá útrás í niðurrifsstarfsemi af mismunandi tagi, annað hvort gagnvart sjálfum sér eða öðrum er mikilvægt að senda hlýja hugsanir til þeirra sem eiga um sárt að binda, reyna að senda þeim varma í sálina og meiri skímu í hjarta með telepati.   

Ég beini öllum fallegum hugsunum til nokkurra í kringum mig í augnablikinu - vona að það virki!

Afdrifaríkar kosningar

Þetta gætu orðið afdrifaríkar kosningar. Rússar hafa ákveðið að verða aftur stórveldi sama hvað það kostar, og Pútín ætlar að vera í fararbroddi í þeirri vegferð. Ég er að mörgu leyti svolítið smeyk yfir þessum stórorðu yfirlýsingum Pútíns um yfirgang Bandaríkjamanna og vesturlanda - en á sama tíma skynja ég líka að rússar átta sig á að alþjóðlegt samstarf við vinveitt ríki í vestri skiptir máli. Við erum t.d með heimsókn af landfræði prófessor frá Moskvu háskóla (starfsfólk í deildinni er þúsund manns og landfræðin er í skýjakljúf á háskólasvæðinu, vinur okkar situr á skrifstofu á 22 hæð). Við virkum bara eins og maurar við hliðina á þessu. Allavega ætlar hann að halda erindi sem ég held að verði áhugavert - á morgun.

Vladimir S. Tikunov: Sustainable development of Russia and the Atlas Information System (03.12.2007)

Dr. Vladimir Tikunov er prófessor í kortagerð og landfræðilegum upplýsingakerfum við landfræðideild Moskvuháskóla. Þar veitir hann forstöðu rannsóknastofu um kortagerð og sjálfbæra svæðaþróun. Hann var varaforseti Alþjóða kortagerðarsambandsins um tíma og er formaður nefndar sambandsins um landfræðileg upplýsingakerfi og sjálfbæra þróun. Í erindinu fjallar Dr. Tikunov um notkun landfræðilegrar upplýsingatækni við greiningu og framsetningu upplýsinga um sjálfbæra þróun í Rússlandi.
Land- og ferðamálafræðiskor stendur að erindinu, sem verður flutt á ensku. Það er öllum opið.

 Staður: Askja 132
Vefslóð: http://www.raunvisindi.hi.is/page/landferd

Helmingur Rússa hefur greitt atkvæði

Have you been a dad today?

Ég sá þessa auglýsingu frá National Fatherhood initiative á myspace síðu sonar míns. Mér varð hugsað til samtakana félag ábyrgra feðra sem hafa meðal annars barist fyrir auknu jafnrétti í umgengni við börnin sín. Ég held að þessi samtök hafi á sér einhverskonar tuðarastimpil og einhvern veginn fær maður stundum á tilfinninguna að þeir feður sem berjist harðast þar hafi kannski ekki mikið verið standa sig í föðurhlutverkinu/eiginmannshlutverkinu á meðan að fjölskyldan bjó saman. Ég hugsa nú að það séu líka menn í þessum samtökum sem að eru virkilega af heilum hug að berjast við erfiðar og eigingjarnar mæður barna þeirra.  

 Ég fer ekki ofan af því að börnum er best að eiga fyrirmyndir í báðum foreldrum, mömmu sinni og pabba sínum.

Þau geta fengið mjög brenglaðar og upphafðar hugmyndir um annað foreldrið sem þau eru ekki í tengslum við eða sem ekki er að standa sig gagnvart því. Ég trúi því að maður eigi sem foreldri að styðja börnin sín í að verða sem heilsteyptastir einstaklingar. Það geta þau best ef þau fá að kynnast báðum foreldrum sínum.

Vonandi er nú að þróast ríkjandi siðgæðisvitund meðal feðra sem ábyrgra feðra. En því miður hafa feður nú ekki alltaf verið að standa sig gagnvart sínum ástvinum. Um það eru mýgrútur dæma í kringum hverja og einustu íslenska fjölskyldu. Þannig að kannski er það útskýringin á tortryggni gagnvart fráskildum feðrum sem röfla um aukin rétt.

Það er auðvitað sárt að sjá á eftir barninu sínu í fang mannsins sem sveik mann eða olli hjartasári á einhvern annan hátt, sem manni finnst kannski ekki hafi mikið þroskast og sé jafn ótillitssamur sem áður. Þó ég geri mér grein fyrir að skilnaðir foreldra geti verið stofnað til af konum jafnt sem körlum.

En ég fer samt ekki ofan af því að það er siðferðisskylda sem hvílir á öllum foreldrum (og sem þeir verða að átta sig á áður en þeir fara út í barneignir) að börnin þeirra fái að njóta beggja foreldra ef hægt er.  

Ég hef prófað það á eigin skrokk, og viti menn það er bara miklu auðveldara en hitt. 

Til hamingju Háskóli Íslands og Íslendingar allir!

Til hamingju með daginn. Fyrir okkur starfsfólk HÍ er gleðidagur í dag. Með háskólatorgi fáum við fyrsta almennilega veitingastað háskólasvæðisins (ég ´vona það) og auðvitað stórbætta aðstöðu fyrir svo marga sem hafa mátt sitja þröngt.  Í dag er auk þess aðalhátíðisdagur brottfluttra íslendinga í Kaupmannahöfn (expats). Þetta er helsti hátíðisdagur stúdentafélagsins í höfn. Mikið sakna ég þess að geta ekki verið með íslendingunum að skemmta mér í kvöld í minni gömlu og yndislegu heimaborg. Skemmtið ykkur vel!

„Í raun og sann nýr háskóli“

Sinfóníutónleikar í kvöld

Jæja, þá er upprunnin dagurinn 29.nóvember, en í kvöld verða spennandi sinfóníutónleikar bæði fyrir tónlistarunnendur en líka fyrir foreldra unglinga og hálffullorðinna í Hamrahlíðarkórnum. Ég er ein þeirra sem er á nálum að allt gangi vel þegar kórinn á að syngja undir stjórn Thomas Adén í Háskólabíó. Held í putta eins og í gamla daga.

Þorgerður Ingólfsdóttir er afburða kórstjórnandi sem hefur haft ótrúlega seiglu og metnað í gegnum tíðina með þennan kór. Það er hrein unun að sjá hvað henni ferst vel að hafa aga á kórmeðlimum. Hún getur snúið einum fingri og þau fylgja eins og þráður fylgir nál. Mér finnst þetta vera meistarataktar. En aginn er auðvitað eitthvað sem hún hefur náð gegnum það að vera samkvæm sjálfri sér í stjórnun og utanumhaldi - og með því að vera ströng, gera kröfur.

Ég hlakka til í kvöld!

Máttur SKYPE og alþjóðlegir endurfundir vina úr öllum heimsálfum.

Jedúddamía. Ef ég hefði verið uppi fyrir 10 árum, 15 árum eða fyrr og ekki í dag hefði ég ekki upplifað mátt skype. Gamall vinur minn frá Brasilíu hafði allt í einu samband við mig í dag. Ég hef ekki talað við hann í fimm ár eða síðan að við eyddum viku saman í höll Rockefeller í Bellagio við Como vatnið á Norður Ítalíu. Það var hópur fólks frá 23 löndum sem hittust þá en öll áttum við það sameiginlegt að vera að vinna í verkefni um grænkortagerð. Ég skammast mín verulega er ein af fáum sem ekki hef enn gefið út kortið mitt, en ég hef notað það og aðferðina í kennslu. Aðal markmið verkefnisins er svo sem ekki að gefa út kort, heldur fremur að eiga þátt í að breyta hugsunarhætti fólks um borgarumhverfi sitt.

Leon er frá Sao Paulo og hefur notað verkefnið til að kenna börnum í fátækrahverfum sem sum hver eru ekki læs, að horfa á nærumhverfi sitt með væntumþykju-augum, fá fólk til að rækta jörðina. Allt út frá hugsuninni um að elski maður eitthvað, þá vill maður bæta það og passa uppá. Við vorum einmitt að ákveða að skrifa saman greinar á nýja árinu, það verður gaman.

Nú ætlum við félagarnir að blása til endurfundar í gegnum skype. Þetta er hreinlega frábær tækni. Við munum vera frá Íslandi, Brasilíu, Japan, Bandaríkjunum, Kanada, Noregi, Svíþjóð, Þýskalandi, Rúmeníu, , Austurríki og fleiri löndum að tala saman.

Óþarfi að mála skrattann á vegginn!

Hlutirnir gerast hratt á Íslandi. Nú þarf íslenskt viðskiptalíf bara að harka af sér og gera eins og sjómenn hafa gert í aldanna rás, stíga ölduna og komast yfir verstu bárufaldana. Fréttin er skrifuð af dönskum netmiðli, ekki börsen, ekki neinu Mandag Morgen eða öðru blaði sem vert er að hlusta mikið á. Aðstæður í bandarísku efnahagslífi hafa áhrif á okkar, það var fyrirséð strax í lok sumars. Mér finnst alveg óþarft að hlusta á væl, sem gæti allt eins orðið skammvinnt. Nú skulum við bara bíða og sjá. Que será será, what will be, will be.

Hafa misst trúna á Íslandi