Vinnukonan í (fílabeins)turninum!

Jæja, þá sit ég hérna í turninum mínum og hlusta á Susanne Vega. Sat til hálf sex í morgun að reyna að klára kafla sem að ég var auðvitað á síðasta snúning með, eins Önnulegt og það er nú. Það var fyrir öllu að ég náði síðasta fresti, gat sent skjölin rafrænt yfir á vesturströnd Norður Ameríku - ég græddi á tímamismuninum.

Það vakti ýmsar minningar - þegar ég var á "i tyverne" höfðum við þann sið að sitja fram á miðjar nætur og vinna hérna við Norður Atlantshafs svæðasetrið sem ég var að læra við. Eftir að ég varð þrítug átti ég orðið erfitt með að næturvökur og vinnu, eins og ég naut þeirra rósemdarstunda áður. Ég var því eiginlega hissa yfir að ég væri ekki alveg úldin. En ég er hress og í góðu stuði (lesist: vinnustuði).

Ég er aftur komin í stúdentagarða-pakkann þó það verði einungis um sinn, í þetta skiptið. Ég yngist bara öll í anda. Hér er allt strípað og ég kemst að því hvað maður kemst í raun af með lítið. Það er ótrúlegt frelsistilfinning sem fylgir því. Maður þarf lítið annað en einn disk og svo einhver hnífapör, rennandi vatn, eitthvað til að elda á,rúm til að sofa í og síðast en ekki síst lúxus þann að vera í sambandi við alheiminn gegnum tölvu. Hér er meira að segja svarthvítt sjónvarp - Það er hreinlega ekki hægt að kvarta í svona lífsins lystisemdum. 

Ef ég á að hugsa um eitthvað sem ég sakna, þá er það helst að faðma ekki strákana mína á meðan að ég er hérna og svo klappa kettinum. 

Þegar ég vaknaði loks um hádegisbil, eftir að einhverjir stúdentar höfðu vakið mig í morgunsárið alveg logandi fullir (það er svona sem lífið er hjá þessum ungu háskólastúdentum!) dreif ég mig á bændamarkaðinn á miðju Dómkirkjutorginu. Það fyrsta sem ég keypti voru að sjálfsögðu blóm, í þetta skiptið túlípanar. Þó gengið íslenska sé ekki hliðhollt í augnablikinu og það sé orði hálfdýrt að vera hér í Danaríki allt í einu, þá þarf íslenska krónan að lækka talsvert meira gagnvart dönsku gengi til að ekki borgi sig lengur að kaupa um tuttugu túlípana miðað við íslenskt verðlag.

Uhm, ég naut þess að ganga um hið gamla biskupsvígi og kaupa perur, kartöflur, aspargus, makríl og fleira gott. Mikið vildi ég óska að svona kúltúr væri til heima.  

Nú koma sveitavargarnir frá Selsö slot í kvöldmat til mín. Ég vona að ég eigi nóg að hnífapörum til að gefa þeim að borða. 

Held eg sleppi vid smit!

Eins og eg skrifadi um fyrir taepum tveimur vikum - geisar faraldur i Rio de Janeiro, en raunar vidar i borgum Brasiliu, t.d Belo Horisonte og vidar. Ibuar fataekrahverfa eru verst settir en moskítóflugurnar verpa i vatnspyttum sem safnast oft i ofragengnum ilatum og ödru rusli. Eg var daudhraedd um ad eg fengi thetta, almenningur hefur verid illa haldin - en af thvi eg er svo mikill "hypokond" var eg serlega mikid ad fylgjast med thvi hvort og hvar eg vaeri bitin af flugum. Eftir um fjora daga veit eg hvort eg hef sloppid.

54 látnir úr beinbrunasótt í Brasilíu

Kvedjur fra Danmörku

Eg er timabundid flutt til Hroarskeldu i Danmörku. Verd thar naestu tvo mánudi i skriftarútlegd. En thegar eg er farin ad komast a eigin tolvu gegnum intranetid her vid haskolann mun eg örugglega halda áfram ad blogga i leidindapásum milli málsgreina. I millitidinni - KEEP BLOG POWER ALIVE!

Enn einn saltfiskdagurinn

Eg atti yndislegan dag med fjolskyldunni hennar Tonju, eiginkonu Leonardo. Thau eru gydingar og halda adeins odru visi upp a fostudaginn langa en katholikkarnir. En vid bordudum saman enn einn saltfiskrettinn. Uhm, eg fae aldrei leid a honum. Nu var hann bakadur med lauk, kartoflum, rjoma og parma skinku. Ekki slaem blanda thad.

Eg flyg a morgun til Belo Horisonte en eftir paska fer eg til Rio de Janeiro. Thad eru allir her ad vara mig vid thvi thar geisar Dengue farsottar faraldur. Thusundir eru smitadir. Svo eg hef fengid fyrirmaeli um ad bera a mig lon og don.

Gledilega hatid. 

Gestgjafar minir i Vitoria

Svo eg kynni gestgjafa mina til sogunnar tha eru their saetir bangsakaerastar sem ad eru nyfluttir saman. Eduardo er landslagsarkitekt her i borg og vinnur vid ad endurskipuleggja strandlengjuna. Erly er kvikmyndagerdarmadur og lektor i kvikmyndafraedum her vid haskolann. Their eru a netinu faketown og pelusho.

Eduardo er litli brodir Leonardo vinar mins og kollega her. Hann er buin ad virkja alla storfjolskylduna ad taka a moti mer. Thetta kallar madur vist gestrisni med storu G.

Og her kemur astaedan fyrir thvi ad eg heiti volcanogirl her a blogginu. Heidurinn ad nafninu a storbandid Veruca Salt sem er i miklu uppahaldi hja mer.

Godar frettir fra Vitoria i Espirito de Santo Fylki

Tha er eg buin ad eyda yndislegum dogum her hja gestgjofum minum Eduardo og Erly sem hafa hreinlega borid mig a hondum ser. Vid forum i klaustrid  a toppi Vilha Velha i eftirmiddaginn i dag, og i gaer var eg a frabaerum paskatonleikum filharmoniusveitar borgarinnar i domkirkjunni med nokkrum kunningjum hedan.

Brasiliubuar eru vinalegir og sjaldan hef eg sed eins mikla floru af fallegu folki, blendingjum margra olikra kynthatta og thjoda. Staersta japanska samfelag heims utan Japans er til ad mynda i Sao Paulo.

Leonardo er fertugur i dag, hringdi i hann thar sem hann var uti ad borda med bornum og fjolskyldu. Eg spurdi hann hvernig honum lidi og hann sagdi: Eg er hraeddur. Skrytid! Eda hvad...mid-life crisis!? Eg huggadi hann og sagdi ad thessi tilfinning hlyti ad lida hja.

Her er margt skrytid. Andarnir shasha sem bua i bambusvidnum, loftkaelingarkassar utan a husunum sem likjast fuglaburum, saltfiskur i oll mal af thvi ad nu er paskafastan i gangi, eg tala til skiptis hrafl-spaenskuna mina og ensku og reyni af ollum maetti ad skilja portugolskuna. Eduardo er ad sannfaera mig um ad ef eg bui her i thrja manudi verdi eg alveg rosa god. Thad var half fyndid atridi ad kona ein fadmadi mig i Domkirkjunni og helt mig vera fraenku sina. Thad sannfaerdi hann um ad eg vaeri naestum ordin brasilisk, sjaum til med thad.

Her hjolar madur fram hja a hverjum degi med risa hatalara sem spyr ut kristilegum arodri af bogglaberanum. Her ma vart a milli sja hvor hefur betur i samkeppninni um vinsaeldir, Walmart megamarkadurinn eda Stora kirkjan krists og fodur hans sem er med risahof vid hlidinna og heldur uti sapuoperusjonvarpsstod til ad tryggja vinsaeldir sinar.

Mer likar thad brot vel sem eg hef sed, verndud sem eg er, en atta mig betur og betur a, ad Brasilia er eins og BNA, margskipt, margbrotin og stor verold. Her bua um 190 milljonir af ollum kynthattum, og hvert fylki er a vid eitt evropskt storriki eda svo. Espirito de Santo fylki sem eg er i nuna er t.d a vid Portugal, Sao Paulo fylki vaentanlega a vid baedi Thyskaland og Span, og Minah Gerais sem eg fer til bradum er a vid Frakkland ad staerd.

Gledilega Paska til Islands. 

Gleðifrétt fyrir New York skrifstofu ferðamálastofu.

Það er nýmæli að sveitarfélög taki þátt í fjármögnun kynningarátaks um ferðamál sem ríkið hefur haft hefð fyrir að standa straum af. Reykjavíkurborg ber höfuð og herðar yfir önnur sveitarfélög á landinu vegna stærðar sinnar. Á vegum Reykjavíkurborgar hefur auk þess verið haldið úti mjög öflugri ferðamálamarkaðssetningu. Þetta er því liður í að samræma og útvíkka markaðssetningu Reykjavíkur/ eða öllu heldur höfuðborgarsvæðisins.

Einar hefur úr meiru að moða og gaman verður að sjá hvernig aukin vigt á átakið skilar sér.

Reykjavíkurborg þáttakandi í Iceland Naturally

Alveg svaka skemmtilegt!

Þetta  er ástæðan fyrir því að ég er upptekin í augnablikinu. Það er alveg svakalega gaman að hitta fólk frá mismunandi löndum og heimsálfum og bera saman bækur sínar.

Sjávartengd ferðamennska, hátíðir, listir og viðburðir henni tengdir, matur, jaðaríþróttir ofl á semsagt hug minn allan um þessar mundir - og reynsla reynsluríks fólks frá öðrum svæðum heims sem ég ætla að nýta mér að heyra á næstu dögum. 

Hlakka til en upplifi í augnablikinu mikið work overload. Gaman á meðan það er gaman.  

 

Magnaðar myndlíkingar

Það er ekki hægt að segja annað en að notaðar séu magnaðar myndlíkingar í fréttinni. Drottningar tvær, eldri og yngri systir sigla um Sydney höfn. Vekur mig til umhugsunar um upphafningu á skipsskrokkunum og innréttingum - stöðunum sem þau eru í sjálfum sér.

Drottningafundur í Sydneyhöfn

Ferðaáætlun til Brasilíu

Branson er frábær og í miklu persónulegu uppáhaldi hjá mér sem frumkvöðull á mörgum sviðum. 

Þá erum við Leon farin að leggja drög að ferðaáætlun. Ég varð svo hamingjusöm þegar ég komst að því að hægt væri að fljúga til Campinas og að ég þyrfti ekki að hossast í rútu frá Sao Paulo.

Ég hefði viljað sjá bara smá bita af Amazon, en því verður ekki fyrir að fara samkvæmt Leon, því ég verð of stuttan tíma. Ég geri mér náttúrulega enga grein fyrir fjarlægðum þarna.

Fyrir utan að halda fyrirlestur í háskólanum og skrifa grein með Leon og sjá svæði favelana sem að hann hefur verið að vinna með íbúum í ætla ég að biðja hann að fara með mig í þessa efnaverksmiðju sem að framleiðir þetta áhugaverða eldsneyti sem um ræðir í fréttinni.

Hann spurði mig í fyrradag hvort ég hefði áhuga á að skoða petrochemical industry fyrir utan auðvitað að skoða þessa brjálæðislegu bílaverksmiðju-garða, og ég einhvern veginn var svo dofinn - var bara að hugsa um lifrarbólgu og gulusprautur að ég kveikti ekki.

Ætla að láta hann vita - ég vil fara í verksmiðjuna sem að framleiðir eldsneytið úr babassa-hnetunum. Ætli verði hægt að koma því um kring? 

Flýgur á lífrænu eldsneyti