Missir tækifæra - viðreisnarhlutverk nýs sjávarútvegsráðherra

Að flytja með nær skipulögðum hætti um 1000 störf í fiskiðnaði og afleiddum þjónustugreinum er nær glæpsamlegur verknaður ráðamanna nú. Skemmst er að minnast þess að fiskútflytjendur báru fyrir sig háu gengi þegar að röð mismunandi fiskvinnsla í landinu var lokað í ýmsum sjávarbyggðum landsins og vinnustaðirnir fluttir út til annara landa. Samkvæmt rökfræði þeirra ættu því nú að vera uppi aðstæður sem gæfu möguleika á endurheimt vinnustaða í fiskvinnslu.

Sjávarútvegsráðherra fráfarandi hefur aldrei haft nóg bein í nefinu til að taka á þessum málum, þ.e. að vernda vinnustaði í sjávarútvegi.  Ein megin ástæða þess að fleiri og fleiri sjávarbyggðir hafa lapið dauðan úr skel á undanförnum áratug eru að stærri hluti útflutnings hefur verið fluttur óunninn fiskur úr landi. Það er hugsanleg ástæða þess að verðmætahlutfall sjávarútvegs í heildarútflutningstekjum þjóðarinnar hefur farið dvínandi.

Sett á oddinn. - Það er hreinlega eins og við Íslendingar ætlum aldrei að losna úr hlutverki síðnýlendunnar. Við ætlum aldrei að sleppa því hugarfari að okkar staða í heimshagkerfinu sé að vera hráefnaöflunarþjóð fyrir vinnslu annara þjóða. Mér finnst það afar sorglegt og takmarkað hugarfar.

Það er í raun missir tækifæra til að standa að stöðugri uppsafnaðri þekkingarþróun á sviðum atvinnugreina. Viðvarandi nýsköpun.

Ég hef gaman af að fylgjast með umræðu á þingi en hef auðvitað líka gert það á fagáhuga forsendum. Ég vek athygli á að umræðan um missir tækifæra og of rýra verðmætasköpun í fiski var afar lifandi á þingi sumarið 2007 og þá var Jón Bjarnason þingmaður upphafsmaður umræðna um vandamál af þessu tagi. Hér er krækjan - en nú ber svo við að mér er ekki leyfður aðgangur að þessu skjali eða umræðu til að sanna mál mitt. Humm,humm - skrýtið! Vek þá í staðinn athygli á skrifum mínum þar sem þetta kemur fram, sem kom út nú í bókinni: Enclosing the Fisheries - People, Places and Power á vegum American Fisheries Society nú rétt fyrir jól.

Kaflinn minn heitir:

Not sure about the Shore! Transformation Effects of Individual transferable quotas on Iceland's fishing economy and communities.

Sjá bók

Það verður vonandi hltuverk nýs sjávarútvegsráðherra í hinni nýkosnu stjórn í vor að taka alvarlega á þessum málum. Ég á ekki von á að hann nái því nú í bráðabirgðastjórninni sem tjaldað verður til 2-3 mánaða. Þetta mál er mikilvægt viðreisnarmál í sjávarútvegi ásamt því að skoða hvernig hægt verður að endurútdeila veiðiheimildum og tengja auðlind byggð.

Leyfi mér svo að vera ögrandi hér í endinn:

Afhverju eru íslendingar ekki að framleiða lanolin?

Afhverju eru íslendingar ekki að framleiða álfelgur?

og svona mætti halda lengi áfram.

Hátt í þúsund störf flutt úr landi

Fækkun ráðuneyta og útgöngubann í borginni!

Já nú byrja fjölmiðlar að spá í spilin um skipanir á stóla og tilhögun nýrrar minnihlutastjórnar. Ég tel afar skynsamlegt að fækka ráðuneytum eitthvað. Það er auðvitað spurning hver það verða. Ég giska á að Katrín Jakobsdóttir verði menntamálaráðherra og að Össur verði utanríkisráðherra. Ég gæti trúað að Steingrímur J. Sigfússon verði fjármálaráðherra. Annars er betra að vera ekki að spá of mikið í spilin á meðan þau eru svona óræð.

Annars er margt að gerast í pólitíkinni á meðan að almenningur horfir blindaður á hinar stórpólitísku útlínur. Þeir sem hafa áhuga á að líta sér nær ættu að skoða heimasíðu samtakanna um bíllausan lífsstíl.

www.billaus.is

Þar hafa ákvarðanir um framtíð strætó í för með sér, að því er virðist, útgöngubann í borginni!

Hittast kl. 14 í dag

Stjórnasamstarf rofið - hvert er framhaldið?

Ein megin rök Geirs Haarde fráfarandi forsetisráðherra hníga að því að samfylkingin sé í tætlum og því hafi áframhaldandi samstarf flokkana tveggja í ríkisstjórn verið ógerleg. Hann minnist ekki á þjóðina í því sambandi eða traust almennings til fráfarandi stjórnar. Ingibjörg hefur áttað sig og er maður að meiri að sjá það þó seint sé enda hún auðvitað búin að vera löglega afsökuð undanfarið þótt mikið hafi á henni mætt samt. Geir reynir að hylma yfir átök innan eigin flokks um svo fjölda mörg mikilvæg málefni á undanförnum vikum.

Aftur er hægt að spyrja sig - afhverju í ósköpunum sprakk stjórnin á því að formaður flokks sjálfstæðismanna vildi ekki eiga þátt í að víkja seðlabankastjórum? Hvað hafa þeir á hann sem gerir Geir svona máttvana?

Var hinn raunverulegi forsetisráðherra í stjórn sjálfstæðisflokks og samfylkingar - kannski Davíð? Það er ekki fulltrúalýðræði. Það er einhver beygja á öllum viðteknum reglum og sáttmálum um tilhögun stjórnar lýðveldisins.

Ég styð að forseti Íslands veiti sitjandi ríkisstjórn lausn og að uppbyggileg bráðabirgðastjórn fram til kosninga (sem sumir segja að eigi að flytja dagssetningu fyrr) verði til í sem víðtækustu samstarfi flokka á þinginu til að tryggja þjóðarsátt.....og með Jóhönnu Sigurðardóttur sem höfuð.

Hvernig væri nú að fá loks óragan kven- forsætisráðherra  sem ekki er hrædd við að taka til hendinni.

„Þurfum öfluga starfsstjórn"

Strætó grefur undan sjálfu sér!

Það er hreint alveg með ólíkindum hvað sumir eru haldnir mikilli sjálfseyðingarhvöt. Strætó er gott dæmi um slíkt fyrirtæki sem hefur staðfastlega rýrt þjónustuna síðustu 15 ár, fækkað ferðum, lagt áherslu á að gjaldfella virðinguna fyrir fararmátanum svo mikið að vart er viðreisnar von og þó ekki væri vanþörf á. Strætó hefur boðið út hluta af keyrslunni og til dæmis eru í umferð vagnar sem að vart er hægt að sitja í. Ákvarðanatökusaga STRÆTÓ bs. er samfelld röð óheppilegra ákvarðana sem smám saman hefur grafið undan gæðum starfseminnar á flestum sviðum.

Pólitískt skipaðir stjórnendur strætó eru svo illa haldnir af newtonisma að þeir kunna bara að rýna í bókhaldið og draga ályktanir af tölulegum samhengjum án þess að geta horft til hins víðtækara samhengis. Flestir stjórnendur strætó sem ég hef náð tali af hafa vart setið í vagni. Það eitt segir auðvitað nokkuð um hæfni stjórnenda til að taka skynsamlegar ákvarðanir er varða íbúaheill.

Og svo má auðvitað spyrja sig af hverju á stjórn strætó að vera pólitískt skipuð. Hvaða endaleysa er það? 

Nú hefur verið tekin sú ákvörðun að fækka ferðum flestra leiða strætó verulega á miðjum degi, utan annatíma um helgar og á kvöldin. Þetta þýðir að borgarsamfélag okkar er samgöngulega séð gert óskilvirkara í miðri kreppu. Það er ekki góðs viti.

Í stað þess að koma með úrræði eða leita alternatívra lausna er tekin einhlýt ákvörðun sem ekki getur verið neinum notendum til góðs eða bóta og rökin - og þau eru óneitanlega heppileg um þessar mundir-jú það er hart í ári. Það hefur engin mótrök gegn því en hvernig væri nú að skoða skipulag reksturs þessa félags og sjá að sum sveitarfélög eru ekki að sýna nokkurn vilja til að taka að neinu alvarlegu marki þátt í samrekstrinum en vilja hinsvegar njóta góðs af þjónustunni.

Önnur sveitarfélög sem vilja í vaxandi mæli njóta almenningssamgangna og strætó bs. hafa verið plötuð af strætósamlaginu og samið af sér -  og njóta nú svo lélegra strætótenginga að enginn hugsandi þegn getur hugsað sér að nota þjónustuna. Mér dettur til dæmis ekki í hug að fara senda son minn í strætó í Borgarnes til pabba síns sem þar býr uppá að hann þurfi að ganga hálfa Reykjavík til að ná númer 15 sem nota bene gengur kannski á klukkutíma fresti. Uppá að hann þurfi að skipta um vagn í Mosfellsbæ. Ég mun frekar múta rútubílstjórum á BSÍ (þó það sé bannað því nú er strætó bs. með einkarekstrarleyfið fyrir að setja fólk út í Borgarnesi eða taka uppí vagn) til að ferja drenginn beint enda hann einungis níu ára. 

Með ákvarðanatöku er hægt að drepa starfsemi hægt og bítandi og mér sýnist að þeim framsýnu stjórnmálamönnum eða fulltrúum sveitarfélaga sem taka ákvarðanir um örlög strætó gangi bara nokkuð vel í þeim störfum.

Þeir hinir sömu eru svo framsýnir að þeir nefna einungis möguleika á að ríkið móti sér meira afgerandi stefnu í þágu almenningssamgangna og taki meiri þátt í rekstri almenningssamgangna. VERKIN TALA ÞÓ EKKI.

Mér sýnist sitjandi samgönguráðherra ekki hafa látið sig slíkt varða - en vil nota tækifærið og hvetja þá sem einhver áhrif hafa inn í pólitíkina eða láta sig strætó varða að hrópa hátt um bága stöðu strætó bs. og krefjast úrbóta.

 

Ferðum strætó fækkað vegna erfiðleika í rekstri

Skammt stórra högga á milli! Áfangasigur!

Um leið og ég fagna þeim fréttum að Ingibjörg sé á góðum batavegi slá fréttir um veikindi Geirs mig.  Megi þeim báðum ganga vel að öðlast bata.

Ég fagna ákvörðun um kosningar 9.maí - Þetta var góð ákvörðun. Þetta er áfangasigur!

Nú þarf að taka til í efnahags-eftirlitsstofnunum og svo þarf að koma á víðtækari stjórn þar til 9.maí - Það þarf að virkja alla sem að eru kosnir og á þingi - og það þarf að setja neyðarreglur um að kosningaherferð megi ekki byrja opinberlega fyrr en tveimur vikum fyrir kosningar. Annars fer allt púður í einkahagsmunapot og það er alveg háskalegt fyrir allt það sem þarf að vinna af dugnaði og heilindum nú á vordögum - og ekki síst í ljósi þess að annað heimsáfall ríður ef til vill á nú í mars/apríl mánuði.

Byggjum og bætum og vinnum til að gera þanþol þjóðarinnar betra og stöðugra á komandi misserum í stað þess að eyða tímanum í sjálfhverfu eins og Þorgerður Katrín orðaði það nú um daginn.

Húrra fyrir kosningum. Þar glæddist vonin þó í skugga ýmissa annara atburða væri.

Um góðkynja æxli að ræða

Beint lýðræði - þú getur kosið um mikilvægi frumvarpa!

Ég fór inn á heimasíðuna

http://beint.lydraedi.is/cases

en þar er búið að setja inn yfirlit frumvarpa af yfirstandandi þingi og svo þeim nýustu sem breyst hafa undanfarna sjö daga. 

Notendur síðunnar geta kynnt sér efni og innihald frumvarpana og kosið um hversu mikilvæg þeir telja frumvörpin vera. Þetta er góður kostur í millibilsástandinu. 

Maður þarf að skrá sig undir nafni og email til að geta verið notandi.

Síðan er í vinnslu og það vantar eitthvað inn á hana enn. En framtakið er gott þó ég viti ekki hver stendur á bak við hana. Hún er mjög gagnleg til að fá innsýn og yfirlit og láta sig málin varða með því að láta vita hug sinn um mismunandi frumvörp (þó það sé á þennan svolítið frumstæða hátt - stjörnugjöf og mikilvægi).

Og svo ríður á að innleiða þingheim í starfið sem er ærið. Því það er algjörlega út í hött að einhver fástjórn sitji eins og ráðvilltar uglur á meðan að þingheimur sem ætti að geta lagt hönd á plóginn situr atvinnulaus og upplýsingalaus. Við það verður ekki unað, ekki einum degi lengur! 

Nú þarf að leggja fram hendur, bretta upp ermar og forgangsraða rétt.

 

Rætt um efnahagsmál á morgun

Kreppa á kostnað kvenna

Sagan á í ranni sínum ótal dæmi þess að þegar að samdráttur og kreppa herja á efnahagslíf og atvinnumarkað lenda konur oftar ver í því, einkum einstæðar konur með börn á framfæri - en karlar.

Samkvæmt þessari frétt vekja uppsagnir á konum líka oftar minni athygli í fjölmiðlum en uppsagnir á körlum sem oftar vinna á stærri vinnustöðum t.d í byggingariðnaði þar sem er að vænta mikilla uppsagna.

Víða um Bretland hefur atvinnulíf á undanförnum árum reitt sig verulega á innflutt vinnuafl/erlenda borgara sem komið hafa til að sinna störfum í lengri eða skemri tíma. Þannig hafa t.d pólverjar verið mjög áberandi í byggingariðnaði t.d á Londonsvæðinu og konur af Karabíska svæðinu, Eystrasaltslöndunum og frá Suður Asíu svæðinu hafa verið áberandi í þjónustugreinum t.d tengdum ferðaþjónustu. Ég vil leyfa mér að fullyrða að þetta er fólkið sem að niðurskurður í vinnu kemur fyrst niður á. En sé litið til alþjóðlegrar verkaskiptingar eins og hún hefur þróast í hnattvæðingu efnahagslífs á undanförnum áratug er næsta víst að einstæðar mæður í þróunarríkjum er enn og verður áfram sá hópur heimsþegna sem koma verst útúr kreppunni.

Já - afleiðingar kreppunnar eru bæði landfræðilega skiptar og kynbundnar.

Atvinnuleysi eykst meira meðal kvenna en karla

Sögulegur dagur

Í dag mætti ég á mótmæli við þingsetningu á alþingi á Austurvöll klukkan eitt í dag. Ég stóð þar ásamt fjölda fólks, m.a þingmönnum úr stjórnarandstöðu og öðrum.  Ef ekki hefði verið fyrir gálgafrest á verkefnum í vinnunni hefði ég staldrað við lengur því að ég er ein þeirra fjölmörgu sem ekki er lengur hlynnt sitjandi stjórnvöldum þó ég hafi verið það þar til hrina uppsafnaðra afleiðinga af mistökum í hagstjórn landsins hlóðst upp og misbauð flestum. Ég yfirgaf semsagt svæðið um tvöleytið en þá var allt með kyrrum kjörum, einhver hópur fólks hafði safnast í alþingisgarðinum en flest virtist friðsamlegt í þeirra framgöngu.

Í síðdegið fylgdist ég með innsetning Baracks Obama til 44. forseta Bandaríkjanna og naut sérstaklega ræðu hans. Þar fer maður sem getur sætt sjónarmið og getur blásið vonarneista í brjóst ólíkt því sem forsvarsmenn okkar stjórnvalda geta státað af. Ég var sérstaklega hrifin af því að Aretha Franklin ein af mínum uppáhaldssöngkonum söng í tilefni athafnarinnar. Skrýtið og ég sem var einmitt að hugsa um hana fyrir svefninn í gær, um hvað ég þyrfti nú að fara að grafa upp gömlu spólurnar með henni til að upplifa swing.

Obama talaði fyrir jafnræði og því að enginn þjóð væri sterk þjóð sem einungis legði áherslur á og hyglti þeim sem meira mættu sín í samfélaginu. Mikið óskaplega er ég sammála manninum.

 

Við íslendingar þurfum einnig að huga að því að með þeim sársaukafullu aðgerðum sem eru óumflýjanlegar nú á vordögum er mikilvægt að muna að ef að aðgerðirnar hafa þau áhrif að veikja þjóðina sem heild erum við enn verr stödd. Við eigum að vera jöfn, ekki bara fyrir guði þeirra sem slíkan hafa heldur líka sem jafnréttháir borgarar. Ef að stjórnvöld hefðu haft þetta að leiðarljósi hefði sýslumaður Suðurlands skammast sín fyrir að tilkynna að hann ætlaði að handtaka 370 manns sem ættu óuppgerðar skuldir. Sem betur fer hafði Björn Bjarnason dómsmálaráðherra þó það mikla dómgreind að stöðva hann í blindni sinni.

En snúum aftur að mótmælunum við Austurvöll. Mér er nær að spyrja hvort að forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar eru nú eins og aparnir þrír, vilja ekki heyra, vilja ekki sjá og geta ekki mælt. 

Svo virtist manni ef marka má viðtal við forseta alþingis Sturlu Böðvarsson sem taldi að ótækt hefði verið að fresta fundi og lét þar að auki loka þingpöllum því hann hefur augsýnilega engan áhuga á lýðræði í þessu landi. Geir Haarde sem að hneykslaðist yfir því að fá ekki vinnufrið til að ....gera hvað.

Þjóðin er ekki með ríkisstjórninni en hún velur að heyra ekki, sjá ekki og tala sem minnst nema við þá sem hlusta hvort eð er lítið á aðra.

Hin íslenska orðræðuhefð að tala á hvern annan í stað þess að tala við hvern annan heyrir vonandi sögunni til von bráðar.

Ég varð ekki vitni að uppistandi, handtökum eða kylfuslætti lög-þjálfaðrar lögreglu en veit þó eitt að sonur minn 17 ára stumraði yfir miðaldra konu með piparúða í augum í um klukkutíma sem enginn af þeim umhyggjusömu lögþjálfuðu lögreglumönnum virtust sinna annað en að beita yfirgangi og ofbeldi. 

Ég er sannarlega búin að fá nóg og vil kjósa.  Fyrir mér birtust í dag andstæður - Andstæður þeirra sem hanga á valdinu hugsjónalausir eins og hundar á signu roði og velja ekki að hlusta á þjóð sína og ný dögun nýs manns á valdastóli sem vill slá nýjan tón með þjóð sinni og ekki án hennar.

 

 

Beittu kylfum á mótmælendur

Snertir allt samfélagið

Það er ljótt að heyra að ástand félagslegrar fátæktar sé að versna á Grænlandi því að ekki mátti samfélagið við því. Víða leiðir almenn fátækt og úrræðaleysi til félagslegrar fátæktar í formi ofdrykkju hinna fullorðnu og vanrækslu á börnunum. Mér er ekki umhugað að sverta mannorð grænlendinga en hef auðvitað oftsinnis orðið vitni að miður skemmtilegum uppákomum þar sem börn hafa gengið sjálfala þó þau væru allt of lítil til þess vegna þess að foreldrarnir virtust ekki í ástandi til að sinna þeim. Ég hef einnig upplifað að vera vitni að heimilisofbeldi úr næstu húsum um helgar í mörgum bæjarfélögum, og svo veit ég frá starfskonu félagsmálastofnunar í Norðvestur Grænlandi að hún hefur þurft að díla við mörg fórnarlömb sifjaspella. Vandinn við félagslega fátækt er arfurinn sem af því skapast. Hann getur fylgt kynslóðunum og grafið undan heilbrigði samfélagsins í áratugi og kynslóðir ef ekkert er að gert. Oft er reyndar erfitt að átta sig á hvað á að gera.

Áfengið hefur aldrei verið vinur grænlendinga. Hungur og fátækt barna stafar oft af því þó ekki ætli ég að fella dóm um að nú sé hið sama uppi á teningnum. Ég vona virkilega að forsvarsmenn grænlenskra stjórnvalda geri eitthvað í málum. Það er mikilvægt þessu samfélagi. Ég tek það fram að ég þekki marga grænlendinga sem að ekki eiga við þessi vandamál að stríða. Svo hér er kannski í raun lítill hluti fólks, en samt...

Fátækt og hungur á Grænlandi

Af hverju er líkar Helle Thorning Smith ekki stjórnmálamenn hér á landi?

Í Danmörku ríkir ekki sama sjálfskapaða kreppan og hér en þar hefur hagkerfið auðvitað ekki farið varhluta af áhrifum heimskreppunnar yfirvofandi. Um þúsund manns bætast við í viku hverri á atvinnuleysisskrá þar í landi sem er auðvitað hlutfallslega lægra en hér á landi miðað við íbúafjölda. Danir eru þó mun vanari að búa við krónískt atvinnuleysi en við hér (veit það af eigin raun þar eð ég bjó þar á hinum svokölluðu kartöflukúr árum og borgaði samviskusamlega 12% af laununum mínum í atvinnuleysissjóð til u.þ.b. sjö ára).  Þar í landi hefur ríkt hálfgerð óstjórn um árabil sem hefur farið eins og stormsveipur um menntakerfið og lamað margt gott sem áður var þó á sama hátt sé hægt að segja að ekki hafi verið vanþörf á að taka svolítið til í bákninu sem þar ríkti þar til minn gamli nágranni á Amager, Anders Fogh Rasmussen tók við stjórninni sem forsætisráðherra landsins. Hann hefur þó sýnt ódug sinn í kanasleikjuhætti, óvild gagnvart íbúum landsins af erlendum bakgrunni, niðurskurði í heilbrigðiskerfi, félagskerfi og ýmsu öðru sem ekki er til að vera stoltur af nú þegar á ríður að hafa sterkar stoðir gegn heimsfári.

Ég datt ofan í deadline sem er danskur fréttaumfjöllunar og spjallþáttur sem er mun vandaðri en íslenskir fjölmiðlar geta státað af. Þar var verið að ræða við leiðtoga danska sósílademókrataflokksins Helle Thorning Smith og samkvæmt spjallinu er greinilega verið að reyna að semja um lendingu við danska banka um aukna aðkomu ríkisins að þeim með fyrirliggjandi áföll í huga. Krafa Helle var að hluti af þeim samningspakka ætti að fela í sér kröfur um hámarkslaun til bankastjóra þar eð nú væri verið að hlutdeilast um fé almennings ólíkt áður. Henni fannst eðlilegt að hámarks árslaun bankastjóra yrðu 2,5 milljónir danskra króna (á núverandi gengi er það um..56 milljónir íslenskra króna). Núverandi bankastjóri danske bank er með 12,6 milljónir danskra króna í árslaun og finnst það ekki of mikið! Það eru 286 milljónir íslenskra króna á núvirði. ....Ekki er ég hissa þó að Poul Nyrup hafi orðið til að skrifa bókina " I graadighedens tid!" Þessi ofurlaun bankastjóra hafa greinilega orðið viðmiðið í ofurvæntingahagkerfi síðustu ára um öll vesturlönd...og löngu kominn tími að því linni.

Hneykslun andstæðinganna í pólitík yfir þessari aðför að bankastjórunum var greinileg. Þetta væri hið versta mál. Þetta dugandi og mjög svo hæfa fólk sem bæri svona ríkulega ábyrgð myndi bara flýja land og gerast bankastjórar í Þýskalandi ef að laun þeirra yrðu lækkuð svona mikið. Jersild (spyrjandinn) gekk á hana og andstæðingar hennar í pólítik töldu hana vera populista af verstu gerð. Hún varði sig og sýn sjónarmið vel að mínu mati. 

Ég stóð eftir hugsi, hugsi vegna þess að þarna var pólitíkus á ferðinni með bein í nefinu til að segja að henni og hennar flokki finndist helsta hlutverk þeirra vera að verja hagsmuni almennings...og sjáið til...hjá þeim hefur ekki enn komið til bankahruns. Því miður virðist þó hin breiða fylking almennings þar í landi sigla sofandi að feigðarósi, allavega ef marka má upplifun mína þar á haustdögum. Fólk var ótrúlega dofið fyrir hvað væri að gerast í heimshagkerfinu.

Ég vildi óska þess að við hefðum átt svona grandvara pólitíkusa til að verja hagsmuni almennings áður en til hruns kom. Ég vil hennar líka hingað í pólitík.