naumhyggja orðanna

Ég hef verið þögul hér á blogginu undanfarið. Ég er í gír þar sem ég þarf að hlusta og skoða og mun vonandi geta tjáð mig eitthvað betur og meira á næstunni. Ég er leið vegna þess að góður félagi og samstarfsmaður dó í gær í baráttunni við krabbamein. Hann var á mínum aldri. Ég er reið vegna þess að ég sé ýmsar blikur á lofti í aðgerðum stjórnvalda sem ekki munu ýta undir aukið jafnræði borgarana og þá ekki síst í heilbrigðismálunum. Ég er að skoða ýmislegt sem tengist vanefndum ráðamanna. Ég er á fullu að reyna að leggja mitt af mörkum til þess að aukinn fjöldi nemenda fái farsælt misseri við HÍ þó útsýnið sé svart. 

Ég á góða vini í Finna hópi og þeir sögðu mér að margar finnskar fjölskyldur hefðu ekki borið sitt barr síðan að kreppan reið þar yfir. Við viljum ekki að slíkt hendi okkur og ég fordæmi að fyrstu niðurskurðaraðgerðir heilbrigðisyfirvalda séu einmitt á geðheilbrigðissviðinu þar sem að mun virkilega reyna á okkur sem þjóð á næstunni. Ég veit af sálfræðingi sem var sagt upp vegna þess að hún var að starfa við tónlistarþerapíu meðal sjúklinga sem ekki þykir vera fyrst á forgangslistanum. En vita ráðamenn yfirhöfuð hvað virkar þegar áföll ríða yfir? Ég held ekki.

Ég hef sjálf lent í alvarlegu andlegu áfalli í kjölfar skilnaðar. Man að eftir að ég gat ekki borðað í á annan mánuð (kastaði bara öllu upp) og aðstandendur voru farnir að setja spurningamerki aftan við hvort ég gæti yfirhöfuð passað börnin mín svo að ég mætti upp á göngudeild geðdeildar til að fá aðstoð við að ráða úr mínum málum, mest fá að tala, helst í einhverri þerapíu. Indælis kona sem var geðlæknir sagði við mig: Það er leiðinlegt að þú sért ekki meira veik. Ég geri mér grein fyrir að þú ert búin að missa þrjátíu kíló og varla með sjálfri þér, en við höfum engin úrræði fyrir svona skynsamt fólk eins og þig. Það eina sem ég get boðið þér eru væg geðlyf til að koma þér aftur í jafnvægi.  Svo ég fór á geðlyf í eitt ár, sem virkaði fyrir mig - en hefði auðvitað verið betra og mun heilbrigðara að fá útrás  og velta hlutum upp. Þetta var í upphafi uppgangstíma á Íslandi. Ég krossa mig bara hvernig geðheilbrigðiskerfið tekur þá á móti fólki nú.

Ég er leið og þreytt á því að embættismenn sem lítið sem ekkert innsæi virðast hafa á líðan fólks í landinu fái að taka ákvarðanir sem hafa afdrifarík áhrif fyrir samfélag okkar. Þeir eiga að víkja og þó fyrr væri.

Segir sparnaðinn dýrkeyptan

Víðtækari umfjöllun um strætó þörf

Frá og með áramótum var tekin upp ný gjaldskrá hjá strætó sem ber það með sér að kostnaður þeirra sem keyra lengst með strætó, til dæmis úr nágrannabyggðarlögum (Selfossi, Akranesi, Hveragerði, Borgarnesi) er hæstur. Þetta er módel sem þekkist allst staðar í almenningssamgöngukerfum um allar borgarbyggðir heims. Það er auðvitað súrt í broti fyrir Sigríði Indriðadóttur og Hjört Hróðmarsson sem virðast reiða sig á strætó til samgangna, miðað við umfjöllun mbl.is, að gjaldið hækkar um nær helming á níu mánuðum. Þeim má þó benda á að það slagar engan veginn upp í tryggingaárgjald einnar bifreiðar, bara svo við höldum einhverjum eðlilegum kostnaðarsamanburði. Og þá á auðvitað eftir að leggja út fyrir bifreiðinni, borga bensínið, viðhald og etv. bílastæði. Í strætógjaldinu er innifalið sæti ef pláss er, bensínútgjöld, tryggingagjöld og farþegar eru ekki krafðir um bílastæðagjöld.

Þversögnin í auknu gjaldi felst fyrst og fremst í þjónustuskerðingunni - færri ferðum utan annatíma og strjálum tengingum sem gera biðina óbærilega. Það er vissulega öll ástæða fyrir notendur og njótendur strætó að láta sig þau mál varða - því hér ríkja ekki skilvirkar almenningssamgöngur heldur einungis mjór vísir að þeim. 

Ég stóð ásamt mínum ágætu samtökum samtökum um bíllausan lífsstíl - fyrir umræðufundi um málefni strætó 10. desember. 2008.

Enginn fjölmiðill hafði áhuga á að koma á fundinn - það er hreinlega ekki búið að síast inn í vitund almennings hversu mikilvægt það er borgarsamfélögum til að þau fúnkeri og borgarskipulag hugsanlega breytist til hins betra og mannlíf með - að þar séu góðar og gegnar almenningsamgöngur.

Á fundinum var dreift lista með þremur spurningum sem hljóðuðu eftirfarandi.

Nefndu eina ástæðu fyrir því afhverju strætó er mikilvægur ákúrat núna?

Nefndu eina ástæðu fyrir því afhverju þú velur að nota strætó?

Nefndu einn kost við að taka strætó?

Svörin voru mörg og margbreytileg en rauði þráðurinn var samt óskin um að fjölga ferðum eða gera þær það tíðar að þær væru til yndisauka en ekki ama.

Í umræðunni í kjölfarið kom í ljós að strætóþjónustan hafa í raun versnað á síðustu 15 árum í Reykjavík sem er mjög bagalegt og síst til þess fallið að gleðja borgarana.

Á sama tíma hefur byggðin þanist út eins og sykursjúkur offitusjúklingur og ekki nóg með það - að bæjarfélögin á landsbyggðinni hafa tekið við hlutverki úthverfa borgarinnar. 

Það þarf að skoða strætómálin útfrá mun víðtækara sjónarhorni en hefur verið gert. Budgettið skiptir auðvitað máli sem hluti af grunni ákvarðanatöku - en þar inní spila umhverfismál, byggðaskipulagsmál, lýðheilsa og atvinnumarkaðsmálefni og svo mætti lengi telja.

 

Segjast þurfa að hætta að nota Strætóferðir

Nýtt upphaf og góð áheit

Innilega til hamingju með litla nýársbarnið. Gleðilegt nýtt ár!

Nýtt ár markar nýtt upphaf. Ein besta ákvörðun mín á þessum áramótum var að ákveða að fara snemma að sofa - ég ætla að breyta sjálfri mér úr næturhrafni í morgunhana. Það er góð byrjun á nýju ári. Ég ætla að dansa í mig orkuna úr Snæfellsjökli í kvöld. Hvað er dásamlegra en að vakna snemma á nýársdagsmorgun (þetta hef ég ekki prufað síðan ég var krakki) - horfa út í kyrrðina og fara á vit náttúrunnar. 

Ég ætla að skreppa með vinkonu minni á Arnarstapa og halda nýársfagnað með vinum og félögum - ganga og anda að mér kraftinum úr sjónum, hvísla útí víðáttuna og rúlla mér í snænum (sem varla verður nokkur). 

Hringdi í son minn í nótt til að óska honum gleðilegs nýs árs en hann gekk inn í 2009 klukkutíma á undan okkur hér á Fróni. Hann bað mig um að óska sér til handa nýársheits og ég óskaði honum heilbrigðra lífshátta. Hann varð nokkuð hissa á þessu vali (enda í menntaskóla þar sem slíkt er ekki endilega talið til dyggða) og spurði mig hvað slíkt þýddi eiginlega. Ég sagði við hann, fara snemma að sofa svo maður vakni á réttum tíma á morgnana, borða hollan mat, ekki sukka og standa sig í skólanum.

Gleðilegt 2009 !

Fæddist 4 mínútur af nýju ári

Hvernig getur maður látið sig litlu skipta líf fólks?!

Nú standa yfir tíu fréttir ríkissjónvarpsins og ein af þeim fyrstu fréttum sem þar var borin á borð fyrir landsmenn, var að embættismaður SÞ og blaðafulltrúi sagði svo mikinn skort vera á Gaza svæðinu að fólki væri orðið næstum sama hvort það væri lífs eða liðið. Það er hræðilegt - og ég á mjög erfitt með að skilja slíkar yfirlýsingar, því mannlegu eðli er eiginlegra að sýna lífsseigju í erfiðum aðstæðum en ekki. Ég mætti á mótmælin í dag gegn drápunum á Gaza svæðinu. Gat ekki annað og hefði viljað sjá fleiri. 

Hitti Steingrím fornvin minn sem sagði að þetta hefði verið einhvers sá mannvonskumesti jólaboðskapur sem hann hefði upplifað. Þetta var því miður enginn jólaboðskapur þó hann ætti sér stað á einum helgasta trúboðsstað heimsþorpsins. Þetta var dauð kaldur veruleiki sem var eins mikið á skjön við blessaðan þann jólaboðskap sem flestir trúandi  borgarar heimsbyggðarinnar bera í hjörtum sínum og hugsast getur. Ég bið fyrir friði og fordæmi morð!

Megi heimsborgarar og aðrir staðborgarar eiga friðsöm áramót!

Jákvæður um vopnahlé

Hver treystir fjármálaeftirlitinu til að hafa skarpa greiningarhæfni?

Eftir það sem hefur gengið á í Íslensku þjóðfélagi spyr ég mig þeirra spurningar hvort að það séu einhverjir aðrir en efnahagsbrotadeild lögreglunnar og örfáir stjórnarliðar sem að treysta fjármálaeftirlitinu til að ganga eðlilega í málin og hreinlega hafa færni eða getu til að greina rétt frá röngu í bókhaldi Kaupþings.

Mér finnst þetta ekki óeðlileg spurning miðað við það sem á undan er gengið!

Ef grunurinn reynist á rökum reistur ætla ég rétt að vona að dómskerfið hafi til þess greiningarhæfnina að dæma þá sem sekir teljast á réttmætan hátt (t.d. með þegnskylduvinnu við samfélagsstörf fyrir þá sem eiga um sárt að binda vegna atvinnumissis, tekjumissis og löggilds þjófnaðar í bankakerfinu).

 

 

Gátu ekki tapað á samningunum

Framlag Íslendinga mikilvægt

Það er verulega spennandi að Íslendingar ætli að leggja áherslu á rannsóknir og nýsköpun ásamt eflingu samstarfs um verndun Norður-Atlantshafsins og um málefni Norðurskautsins á meðan á þeirra formennsku stendur í Norrænu Ráðherranefndinni.  Það er orðið þarft að safna og samræma upplýsingar um náttúrufar og vá í kortagagnagrunn fyrir svæðið. Bæði vegna aukinnar umferðar um svæðið en einnig vegna mengunnar og svo afleiðingar af notkun t.d botnvarpa á vistkerfi, en einnig breytingar í hafís hreyfingum vegna loftslagsbreytinga svo fátt eitt sé nefnt.  Mér sýnist að Norðurlandaþjóðirnar ætli ekki að hnika frá því takmarki að vera í forgrunni þekkingaröflunnar tengdum loftslagsbreytingum og mismunandi orsakasamhengjum og birtingarmyndum þeim tengdum á Norðurskautinu.

Það er allavega góð frétt á víðsjárverðum tímum!

Íslendingar taka við formennsku

Sótt á í ferðamálafræði og landfræði

Tíu umsóknir bárust í framhaldsnám á meistarastigi í ferðamálafræði og í landfræði hér við skólann. 23 nemendur bætast í hóp bs.nema í ferðamálafræði á meðan að 12 landfræðinemar bætast við á fyrsta ári grunn-náms. Þetta þýðir gróflega samkvæmt mínum útreikningum og miðað við skráningar sem fyrir voru - að um 75 nemendur verða hjá mér í landfræði hnattvæðingar og um 80 í ferðalandfræði. Vantar einhverjum vinnu við stundakennslu og sem hefur þekkingu á sviði hagrænnar landfræði og landfræði ferðamála, svo ég verði ekki lögð inn á geðdeild á vormisseri?

1.625 sækja um nám við HÍ

Afhverju er svona erfitt að hugsa sig um?

Endurvinnsla og endurnýting, sala og kaup notaðra hluta eru vistvænni lífshættir en sóun, græðgisleg kaup á því sem maður hefur í raun ekki þörf fyrir og neyslubrjálæði. Í frétt þessari er útsjónarsemi íslendinga á breyttum tímum sett í samhengi við erfiðleika nú um jólin. Það er heilbrigð svörun við breytingum að breyta neysluvenjum....bara svo það sé á hreinu.

Það er verst að missa vinnuna og það er erfitt þegar atvinnuástandið er annars ekki beysið. Hinsvegar ættu engum að verða illt af að hugsa sig aðeins um í neyslunni, fá jarðsamband og verða vistvænni í lífsháttum. AP fréttastofublaðamaðurinn/konan og endurvinnslufréttastofa Mbl.is eru föst í hugsanavillu um að gildir neysluhlutir þurfi að vera glænýir uppúr kössunum og helst frá stórum innkaupakeðjum.

Ég er búin að kaupa eitthvað af jólagjöfum, legg áherslu á íslenskt í ár bæði landbúnaðarvörur, hönnun og endurnýtingu. Þannig að eitthvað af jólagjöfunum kemur úr Rauða Kross búðinni, eitthvað úr góða hirðinum, eitthvað beint frá býli og eitthvað úr Kirsuberjatrénu, þjóðminjasafnsbúðinni osfrv. Þetta er ekki í fyrsta skiptið og verður vonandi ekki í það síðasta.

.....OG ÉG FÆ EINFALDLEGA EKKI SÉÐ AÐ ÉG SÉ EITTHVAÐ ÓHAMINGJUSAMARI FYRIR VIKIÐ! 

Megi landsmenn njóta aðventunnar hvernig svo sem þeir verja henni.

Breyttir tímar á Íslandi

Ekki nýir draumar en hvað með eldsneytið?

Sú frétt að áform séu um að byggja stærri ísbrjót en nokkru sinni áður kemur ekki á óvart í því auðlindakapphlaupi sem nú á sér stað á Norðurslóðum. En fær mig til að velta fyrir mér á hvernig eldsneyti er áformað að fleytan sigli. Nokkuð hefur verið um bollaleggingar að hagkvæmast væri að kjarnorkuknýja svona skip. Ætli þetta skip verði það? Og hvað ætli fólki finnist um það?

Stærsti ísbrjótur í heimi

Hvernig notkun ferðarýma breytist!

Á meðan að fólki með íslenskt vegabréf fækkar á rölti um flugstöð Leifs Eiríkssonar eru erlendir ferðamenn fjölmennari. Fréttir herma að Íslendingum á flugvellinum hafi fækkað um nær 50% síðustu mánuði og ekki líklegt að það breytist til hins meira á næstunni. Það er því nokkuð ljóst að til að bæta upp fyrir þá fækkun þarf að huga að efla erlendan ferðamannastraum hingað frá sem flestum löndum. Það leggjast allir á eitt um að ýta undir það nú og er það vel.

Í öllu þessu hef ég verið að velta fyrir mér hvernig hlutverk ferðalaga-rýma og aðstöðu breytist yfir tíma og í mismunandi aðstæðum.

Nú hefur það gerst að á meðan að íslendingum fækkar í flokki þotuliðs fjölgar þeim verulega í hópi strætóliðs. Nær 50% fjölgun hefur verið á farþegum strætó síðustu tvo mánuði og sýnir það og sannar fyrri staðhæfingu um hlutverkabreytinga ferðarýma yfir tíma. Mér finnst svo áhugavert í þessu sambandi hvernig að fólkið býr til félagsrými með notkun. Sú var tíð á meðan á gróðærinu stóð að maður hitti helst fólk úti í leifstöð á leið útí þotu. Aðal hittingsstaðurinn á Íslandi var alþjóðlega flughöfnin. Þar kyssti maður fólk sem maður hafði ekki gefið sér tíma til að sjá lengi og því varð flugvöllurinn aðal umferðamiðstöð Íslands á meðan að rútustöð BSÍ drabbaðist niður.

Nú er öldin önnur. Aðal félagsrými borgarinnar er strætó - þar kyssir maður fólk sem maður hefur ekki gefið sér tíma til að hitta lengi og þar hittir maður endurtekið fólk sem maður umgengst. Strætó og biðstöðvar eru því orðnar heilmikill hittingsstaður.

Þegar einhver staður verður vinsælt félagsrými hópast enn fleiri á staðinn. Flugvöllurinn var jú stækkaður í gróðærinu og bílastæðum fjölgað eins og við værum milljónaþjóð. Á meðan gengu frustreraðir unglingar um á höfuðborgarsvæðinu og eyðilögðu biðskýli, brenndu sæti og brutu rúður af því enginn þeirra bómullarbarna bar virðingu fyrir tómarýminu strætó.  Þegar einhver staður verður vinsælt félagsrými fara fyrirtæki og hagsmunaaðilar af ýmsu tagi að líta félagsmiðstöðina hýru auga...og þá eru auglýsendur komnir á staðinn. Eins og í gróðærinu þegar að ekki varð þverfótað eða horft á bera veggi í Leifstöð fyrir allskyns draumórakenndum auglýsingum auglýsenda og stórhuga fyrirtækja. Nú hins vegar er farið að þekja veggi leifstöðvar með listaverkum eftir því sem fleiri auglýsingar úreldast og engar fást upp í staðinn.

Eina auglýsingaskiltið í Leifsstöð sem einhver hefur virkilega látið sig varða í langan tíma er það sem  Láru Hönnu og stuðningsmönnum hennar tókst að knýja á um að yrði tekið niður af því það talaði Íslendinga og Ísland niður í flughöfninni.

Í strætó er hinsvegar að verða fjör. Fleiri auglýsingar og tilkynningar eru að verða inní strætó - og svei mér ef að við ættum ekki bara að fá fjörugar vörukynningar og uppákomur inn í það rými núna.

Það er tíminn.

Ferðarými eru félagsrými. Þau eru viðkomustaðir en aldrei áfangastaðir. Sem slík eru þau áhugaverð og rannsókna verð.

Erlendum gestum fjölgar í Leifsstöð