Þegar betur er að gáð....villandi frétt!

Skvt. frétt tilheyrir Norðurpóllinn Dönum. Blaðamaður mbl. skrifar formlega, það er ekki rétt. Það hefur ekki verið gengið frá neinni eignarhaldsskiptingu á Norðurpólnum enda væri fáránlegt að eigna einni Heimsveldisþjóð þau sker sem eru undirstaða ísalagsins þar. Norðurpóllinn er ekki fast land líkt og Suðurpóllinn. Suðurpóllinn er ekki í eigu neins en nokkur ríki hafa þar yfirráðasvæði. Er Ísland í eigu einhvers? Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og Breta?

Það er einnig athyglisvert að Ron McNab sem tjáir sig í upprunalegu fréttinni úr Jótlandspóstinum hefur verið sagt upp störfum nýlega hjá Kanadísku Jarðvísindastofnuninni en það kemur ekki fram en auðvitað er forvitnilegt að vita hvort það er ástæðan fyrir því að hann er svona æstur að tilkynna einhverjar túlkanir á skýrslu sem enn er ekki formlega gefin út á vegum stofnunarinnar og væri hvort eð er bara fyrsta viðleitnin til að skilgreina skiptingu landgrunnsins neðansjávar (eins umdeilanleg aðferðafræði og það nú er).

Ég gef ekki mikið fyrir svona fréttir - þær eru í besta falli villandi fyrir upplýsta umræðu um gang mála á Norðurslóðum.

Norðurpóllinn í eigu Dana

Það þarf samstöðu þjóðríkja í alþjóðasamfélaginu...

Upplýsingaskiptasamningur norrænu ríkjanna við Cayman Eyjar vekur upp vonir um að aukinn þrýstingur þjóða á skattaskjól, vegna efnahagskreppunnar, muni leiða til þess að ríki sem hafa byggt atvinnuþróun sína á vistun fyrirtækja með skattaívilnunum muni smám saman vera knúin til að veita upplýsingar til að skapa sér traust gagnvart alþjóðasamfélaginu.

Margir hafa miklar væntingar til næsta fundar 20 stærstu iðnvelda heims sem ætla nú í annað skiptið að hittast á nokkrum mánuðum til að ræða aðgerðir til að stemma stigu við spákaupmennsku og hamla að grafið sé ennfrekar undan fjármálakerfi hins samtengda heimshagskerfis. 

Ég verð því miður að lýsa yfir að ég ber ekki miklar trú í brjósti til að það takist miðað við hvað menn ætla sér skamman tíma í slíkar viðræður. Þegar að hist var fyrst í Sao Paulo á undirbúningsfundi, og síðan í Washington um miðjan Nóvember spjölluðu fulltrúar þjóðanna saman í hálfan dag. Það er allt of skammur tími til að ná nokkru öðru en einhverskonar yfirborðskenndum sáttmála um markmið. Slíkar viðræður þurfa miklu lengri tíma til að sameinast verði um beinar aðgerðir sem flestir geta fallist á og unnið saman að. 

Sem dæmi tók um fimm daga að móta Bretton Woods samkomulagið á sínum tíma og það var örugglega frekar strembið og hálf stuttur tími.

Ríki heims þurfa að ná samstöðu um nýja ramma fyrir fjármálageirann til að alþjóðavætt viðskiptalíf geti orðið hreinsað af tortryggni og til að traust skapist á ný.

Samþykkt að veita upplýsingar um skattaskjól

Rétt hjá Steinunni - notum lóuna sem fyrirmynd!

Finnar eru einhverjir iðnustu þjóðlendingar sem ég þekki. Þeir eru maur-iðnir, alltaf að. Við íslendingar gætum tekið okkur þá til fyrirmyndar hvað það varðar. Ekki alltaf vera að hangsa í kaffi eða í einhverju spjalli þó menn hangsi í vinnunni daginn út og inn.

Þingið þarf að starfa í sumar - það blasir við. Ef einhvern tímann var verk að vinna er það nú og það þýðir hreinlega ekki að halda í eldgamlar hefðir sem ekki meika neinn sens á okkar dögum. Við þurfum að snúa sveitamenningunni upp á þingið. Meira að segja lóan er sumstaðar farin að hafa vetursetu á Íslandi og því er alls ekki víst að sú heiðlóa sem sást til í gær á Seltjarnarnesi hafi verið að koma að utan. Hún hefur lagað sig að aðstæðum. Það ætti þingheimur einnig að gera. Boðskapur Páls Ólafssonar í kvæðinu Lóan á erindi við þingheim á vordögum!

Lóan er komin að kveða burt snjóinn

kveða burt leiðindin - það getur hún

hún hefur sagt mér að senn komi spóinn,

sólskin í dali og blómstur í tún.

Hún hefur sagt mér til syndanna minna,

ég sofi of mikið og vinni ekki hót.

Hún hefur sagt mér að vakna og vinna

og vonglaður taka nú sumrinu mót.

 

Steinunn Valdís: Vill að þingið starfi í sumar

Í hvaða liði ert þú góurinn!

 Gullkorn dagsins í dag koma úr penna/tölvu Guðmundar Andra Thorsonar. ...Með því að kjósa sjálfstæðisflokkinn hefur fólki fundist sem það sé í einhverjum skilningi að kjósa líf sitt eins og það sé. Það sé að kjósa bílinn sinn og húsið, garðinn í kring, foreldra sína og börn, vini og eftirlætisstaði - það sé að kjósa götuna sína og landið sitt.  gott ef ekki Esjuna og sólskinið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur tekið að sér að mynda umgjörðina um líf fólksins og hugmyndafræðina sem að baki því býr: þessa sérstöku íslensku blöndu af einstaklingshyggju og félagshyggju þar sem hver einstaklingur áskilur sér fullan rétt til að vera alveg eins og allir hinir. Og leggja hart að sér til að svo geti orðið.

Þetta er alveg hrikalega fyndið og ef rétt er skilur maður trega fólks að skilja við flokkinn, snúa við honum baki og velja stjórnmálaafl sem að stendur fyrir einhverju sem knýr mann til að kveðja fyrri hugmyndir um lífið eins og það er. Og þó að sjálfstæðisflokkurinn sé hér dreginn sérstaklega fram gæti þetta átt við um fleiri flokka.

Þrætur um hvernig dagskrá þingsins skuli háttað - eða hversu ómannúðlegt er að segja seðlabankastjóra upp störfum er auðvitað líka eitthvað sem hrærir í hjörtum og skipar fólki í lið, svo ekki sé talað um ringulreiðina í upplýsingum um hverjir ullu hruni og hvernig, hverjir gerðu hvaða mistök í kjölfarið og hvað er til ráða og framundan.

Á meðan að erlendir sérfræðingar í hagstjórn og efnahagsmálum fylgjast með örlögum þjóðarinnar í eftirleik hrunsins takast íslendingar á í liðum. Ertu púlari? Já líkt og á fótboltavelli. Keppst er við í hverjum fréttum að mæla og sjá fyrir fylgisaukningu og fylgistap flokkanna, á meðan að frambjóðendur í forvali og prófkjörum innan sama flokks eru helstu óvildarmenn hvors annars.

Það er ekkert eins árangursríkt í að þyrla ryki í augu fólks og blinda sýn þess á hvaða málefnaskrá er í gangi eins og að tefla fram goðum sem að velja má á milli, notabene innan þess liðs sem fólk er skráðir aðdáendur að. Þá gildir einu um hvað er keppt heldur hverjir keppa. 

Ég vil keppa að því að tekið sé alvarlega á efnahagsmálum landsins miðað við hrikalega stöðu okkar og fyrirliggjandi þjóðargjaldþrot. Ég vil að sameiginlegt markmið íslendinga verði að koma þjóðinni á kjöl svo fjölskyldur í landinu, atvinnustarfsemi, stjórnsýsla, heilbrigðis- og menntakerfi geti við unað.

Segjum upp liðunum! Ef það sem þarf til þess er að skrá sig í alla flokka á maður að gera það. Sýna borgaralega óhlýðni í verki og reyna að hafa áhrif á flokkana innanfrá.

 

 

„Auknar líkur á þjóðargjaldþroti"

Tónn sem er búinn að vera um hríð!

Ég veit að tónninn í embættismönnum mörgum sænskum (og raunar dönskum einnig) sem koma að þróunarmálum hefur verið gagnrýninn undanfarin ár. Ég veit raunar einnig frá starfsfólki sem ég þekki til frá Sameinuðu þjóða stofnunum að þar hafi mest völdin fólk sem dragi úr skilvirkni starfs á vegum stofnunarinnar og því sé hér einna besti starfsvettvangur þeirra sem bæði hafa misst neistann og metnaðinn. Það er ekki beinlínis fagurt að heyra miðað við að þessar stofnanir eiga að vera yfirþjóðlegustu sameiningarstofnanir í ýmis konar mannúðarmálum. 

Ég þekki sjálf ekki nægilega vel til en miðað við slíkar yfirlýsingar er auðvitað gott að rifja upp hversu vanmáttugar aðgerðir eða yfirlýsingar ýmissa stofnana á vegum SÞ hafa verið. Þar er auðvitað skemmst að minnast öryggisráðsins sem lítið gat aðhafst í Tíbet málum vegna geopólitískra og viðskiptalegra hagsmuna einstakra aðildaralanda.

kannski þarf eitthvað að endurskoða valdastrukturinn því ekki er neinn efi í mínum huga að sinnt er brýnustu málum mannkyns á vegum Sameinuðu þjóða stofnana auk þess sem þær hafa táknrænt vald þar eð þær eru friðarumleitandi stofnanir heimsþorpsins....ef málum er sinnt!

Hóta að hætta þróunaraðstoð

Leita þarf erlendra sérfræðinga!!!!

Ég er sannarlega sammála Joly og hef eiginlega ekki trúað því að íslenskur almenningur ætlaði að kyngja því að einhverjir örfáir mektarborgarar íslenskir yrðu látnir sjá um málin eins ótrúverðuglega og slík tilhögun hrópar.

Eins hef ég verið bit á hvað fá mál eru á höndum efnahagsbrotadeildar og hins nýstofnaða saksóknaraembættis miðað við árferði (hljómar eins og spillingarbæli og afvegaleiðingar-propaganda fremur en einlæg og öguð embættisstofnun) og hvað lítið hefur verið að koma útúr öllum þeim ótrúlega mörgu málum sem að allavega Jónas Fr. uppástendur í nýlegu viðtali að fjármálaeftirlitið hafi lagst yfir í kjölfar efnahags- og stjórnmálahruns hér á landi.

Í fyrsta lagi er með ólíkindum að ekki skuli hafa verið beitt aðgerðum sem ganga lengra en að spyrja hlutaðeigandi gerendur fjármálahrunsins um fjarvistarsönnun.

Í öðru lagi er harla ótrúverðugur hinn svokallaði einlægi ásetningur yfirvalda og stjórnvalda að fylgja málum eftir - þegar þeim er svo lauslega og illa fylgt eftir.

Að þessu leyti erum við engu betur sett en Austur Evrópskar þjóðir með lýðræðislegar stofnanir í skötulíki eða hin svokölluðu vanþróuðu lönd þar sem opinberar stofnanir eru lamaðar af mútum.

Þess vegna er mikilvægt að rannsókninni sé stjórnað af öðrum en íslenskum aðilum sem hafa reynslu af.

Hreinar hendur - hreint borð!  (pössum okkur bara á að enda ekki eins og Ítalía - ..........)

Joly: Leita þarf til erlendra sérfræðinga

Nauðsynlegur viðsnúningur

Á meðan að ógnvænleg óræðni ríkir í alþjóðafjármálum er þetta nauðsynlegur viðsnúningur í viðskiptum Íslendinga við umheiminn. Meiri útflutning minni innflutning (eða verðmætari útflutningsvöru og ódýrari innflutningsvöru). Húrra fyrir því.

Tökum nú almennilega á málum eins og Svíar, Norðmenn og Finnar á sínum tíma - en ekki eins og Japan (minnug orða Rogoff).

Afgangur á vöruskiptum í febrúar

Þrúgur reiðinnar

Ekkert hafði gert seðlabankastjóra Bandaríkjanna eins reiðan eins og að átta sig á að stærsta tryggingafyrirtækið hafði hagað sér ótrúlega óábyrgt og hefði í raun verið vogunarsjóður. Það er ýmislegt í endurskoðun stjórnvalda á atferli fyrirtækja á undanförnum árum sem er til þess fallið að gera menn frá sér numda af hneykslun. Í fræðunum er þetta kallað eftir-rationalisering og hefur nú ekki alltaf þótt góð fræði.

Menn við stjórnvölinn hefðu nú kannski átt að vera meira vakandi og minni kóarar þegar allt kom til alls.

Eftir að hafa horft á þáttinn um ENRON í fyrrakvöld stendur uppúr að þrátt fyrir að það stórfyrirtæki hefði svo óglæsilega farið á hausinn hélt viðskiptalíf í Bandaríkjunum uppi viðteknum hætti sem hafði verið áunninn og jafnvel lærður af viðskiptaháttum og bókhaldsviðmiðum svindlfyrirtækisins ENRON. 

Það má jafnvel halda því fram að allir þeir viðskiptamenntuðu íslendingar frá Bandaríkjunum sem að síuðust inn í íslenskt viðskiptalíf í lok tíunda áratugar síðustu aldar hafi komið inn prógrammeraðir af hugmyndum sem að það stórfyrirtæki féll svo rækilega á. Bókhaldsviðmiðin voru allavega orðin eitthvað uppskrúfuð og öðruvísi en áður hafði þekkst í viðskiptaheimum.

Var að renna yfir sjö síðna grein úr Vanity Fair sem að hæðist að Íslendingum og íslensku viðskiptasiðferði, durtslegum viðhorfum Íslendinga í viðskiptalífi og finnst í rauninni sárt að mannorð okkar sé orðið svo svart að landinu okkar sé líkt við að hafa verið orðinn vogunarsjóður eins og bandaríski seðlabankastjórinn hneykslast yfir. Veit samt að þetta er að nokkru rétt. 

Arðsemisviðmið margra fyrirtækja voru snarklikkuð og uppskrúfuð. Ég kannast samt ekki persónulega við að hafa hagnast á þessum tíma nema ef vera skyldi vitsmunalega. Það er erfitt að lesa um það að allir Íslendingar hafi bara átt peninga eins og sand af því að það er fjarri því að vera rétt en auðvitað voru margir sem leyfðu sér margt meira en þeir annars höfðu gert - ég kannast bara ekki við það úr eigin lífi. Stjórnarheimilið var leiksvið strengjabrúða sem að gátu fengið pening í kosningasjóði sína ef þeir höguðu ákvörðunum sínum í þágu hagsmuna ákveðinna aðila í viðskiptalífi. 

Einmitt þess vegna er sárt til þess að hugsa að nú er eins og engin málefni séu mikilvæg í íslenskum stjórnmálum af því að allir eru uppteknir af eigin persónu í forvölum, prófkjörum eða landsfundaundirbúningi flokkanna. Það er þó væntanlega ekki lengur viðskiptalífið sem stjórnar dagskránni fremur sjálfhverfa frambjóðenda.

Persónukjör getur verið ágætt að sumu leyti en ef það er á kostnað þess að málefni hverfa í bakgrunninn, samstaða og samvinna fellur í skuggann og sami þúfnahugsunarhátturinn fær að vaða uppi og áður - er ég orðin fráhverf slíkum vangaveltum.

Hefur einhver frambjóðandi góða hugmynd um hvernig hægt er að breyta viðmiðum í hugsunarhætti fyrirtækja til reksturs þannig að sanngjarnir viðskiptahættir og eðlileg arðsemi fari saman og að fyrirtæki geti lifað af í kreppunni? Ég bara spyr.

AIG í raun vogunarsjóður

Aukin þjóðremba og einangrunarstefna helsta ógn Íslands

Við á Íslandi,  í fortíð og samtíð höfum aldrei og munum aldrei geta algjörlega reitt okkur á okkur sjálf þó að sjálfsbjargarviðleitni á ýmsum sviðum sé af hinu góða.

Það særir réttlætiskennd mína að heyra að ungur maður sem hér hefur starfað og borgað til samfélagsins sé meðhöndlaður af kerfinu á þann hátt sem hér er lýst. Ég hef sjálf starfað erlendis í mörg ár og hef þar ákveðin réttindi ef ég vildi í krafti þess.

Aukin þjóðremba er það sem þjóðinni stafar helst ógn af um þessar mundir. Við erum íbúar á eyju út í ballarhafi og við erum háð viðskiptum og samstarfi við aðrar þjóðir. Það þýðir einfaldlega líka það að við fáum til okkar gesti og nýa íbúa í krafti fjölþjóðlegra samninga sem við höfum gengist undir.

Ég yrði sorgmædd í hjarta mínu ef að vitsmunastigi þjóðarinnar hrakar í efnahagslegum hamförum sem við erum að ganga í gegnum. Það er því miður margt sem bendir til þess að við getum lent í því, bæði þegar að fera að verða vart stórfelldra búferlaflutninga héðan en ekki síst þegar að hámenntað fólk af erlendu bergi brotið sem hefur þolað okkur í vinnu hér sem er langt undir faglegri getu margra þeirra, gefst upp á hrokanum í landanum og hverfur héðan.

Ég talaði við vinkonu sem að er menntaður sálfræðingur og er að vinna hér á leikskóla. Hún sagðist verða vör við vaxandi andúð meðal foreldra sem birtist í að sumir ignoreruðu hana í daglegu starfi, neituðu að yrða á hana - vildu eiga orð við íslenska starfsmenn. Ég hef heyrt svipað gefið í skyn af fleirum sem ég þekki til af erlendu bergi hér. Sem betur fer hef ég raunar líka heyrt að stutt sé vel við bakið á erlendu fólki hér. Svo þetta er ekki alveg einhlýtt.

Ég skammast mín ekki fyrir þetta fólk sem lætur svona, ég er leið yfir að á þessu guðsvolaða skeri lifi svona þröngsýnt og skammsýnt fólk....og stundum verð ég að viðurkenna að mér finnst fólk sem hefur annan bakgrunn en íslenskan hreinlega skemmtilegra og heiðarlegra fólk í samskiptum.

Þegar hinsvegar opinberar stofnanir fara að ákvarða í málum sem hróplega eru í ósamræmi við alþjóðlegar skuldbindingar okkar er alvara komin í málið. Ég þekki auðvitað aðeins málið útfrá viðtalinu hér...en mér finnst margar blikur á lofti um aukna þjóðrembu íslendinga og það hreinlega fer um mig. Ég er ekki viss um að ég hafi áhuga á að búa og starfa  í landi á miðaldastigi.

Farðu heim, góði minn!

Margur er knár þó hann sé smár!

Ansi er hún rösk hún Katrín..margur er knár þó hann sé smár. Það þýðir ekkert annað en að ganga í verkin. Katrín hefur sýnt það þessa örfáu daga sem hún hefur fengið að spreyta sig.

Vill listaverk bankanna í ríkiseigu