Kæri Neytandi: Tengsl oregano-bónda við neytendur

Í framhaldi af markaðsferðinni minni á dómkirkjutorgið í Hróarskeldu hélt ég ferð minni áfram í Kvickly eina af matvörubúðum hérlendra. Ég stóðst ekki mátið að kaupa smá kryddjurt til að flikka upp á matinn með og til að prýða gluggasylluna heima hjá mér í turninum.

Kryddjurtin, Oregano var í leirpotti og hjúpuð plastumbúðum. Á þeim stóð (í lauslegri þýðingu):

"Kæri Neytandi.

Ég heiti Christen Olsen og er fjórða kynslóð kryddjurtabænda í fjölskyldunni. Fjölskyldan hefur í meira en öld fengist við að rækta grænmeti og kryddjurtir í Torslunde við Kaupmannahöfn. Ég byrjaði strax að fást við eigin kryddjurtarækt um átta ára aldur, þá í garðyrkjustöð foreldra minna. Siðan 1980 hef ég verið sjálfstæður bóndur og rekið eigin garðyrkjustöð en við ræktum margar ólíkar kryddjurtir sem eru vítamínríkar, steinefnaríkar og eru bæði ilmandi og bragðefnaríkar.

Við ræktum í leirpottum af því að það gefur rótunum betra súrefnis og vatnsjafnvægi og vegna þess að það bætir geymsluþol jurtarinnar en heldur einnig betur bragði og ilmi.

Skordýraeitur er bannfært í okkar ræktun. Við nýtum lífræna vernd þar sem náttúran hefur sinn eigin gang. Við nýtum t.d mikið af maríuhænum í gróðurhúsunum sem elska blaðlús."

Svona hélt þulan áfram.

Ég held að svona markaðsaðgerðir virki. Christen Olsen hefur þegar höfðað til mín og vitandi að hann gerði sér ómak við að koma plöntunni minni á legg, mun ég passa hana betur og njóta hennar í ýmsa góða rétti. 

Hvernig væri ad fara ad kenna fjölmidlafólki heimildagagnrýni?!

Ég er svo aldeilis hissa. Eg las a mbl. einhverja vitleysufrétt um ad IMF eda althjodagjaldeyrissjódurinn myndi ef til thurfa ad koma Íslandi til adstodar í lausafjárskreppunni ef hid íslenska bankakerfi ridadi til falls. Thetta var hermt eftir einhverjum breskum bladamanni sem hafdi skrifad grein um málefni sem hann vissi raunar lítid um ad er virtist. Ég bendi theim sem frekari áhuga hafa á starfssvidi IMF ad kynna sér thad ádur en their lepja ógagnrýnid upp hálfheimskulegar greinar út útlenskum blödum.

Hvad vardar fréttina um sjálfstædisdrauma skota og varnadarspuna bladamannsins ad baki greininni er ef til vill hollt ad íhuga hvar (í hvada midli) thessi frétt (ég vil leyfa mér ad kalla thetta spuna) birtist.

Hvernig væri ad their sem standi ad menntun og rádningum bladafólks í dag innrætti starfsfólki og nemendum sínum heimildagagnrýni!

Er Ísland víti til varnaðar?

Vinnukonan í (fílabeins)turninum!

Jæja, þá sit ég hérna í turninum mínum og hlusta á Susanne Vega. Sat til hálf sex í morgun að reyna að klára kafla sem að ég var auðvitað á síðasta snúning með, eins Önnulegt og það er nú. Það var fyrir öllu að ég náði síðasta fresti, gat sent skjölin rafrænt yfir á vesturströnd Norður Ameríku - ég græddi á tímamismuninum.

Það vakti ýmsar minningar - þegar ég var á "i tyverne" höfðum við þann sið að sitja fram á miðjar nætur og vinna hérna við Norður Atlantshafs svæðasetrið sem ég var að læra við. Eftir að ég varð þrítug átti ég orðið erfitt með að næturvökur og vinnu, eins og ég naut þeirra rósemdarstunda áður. Ég var því eiginlega hissa yfir að ég væri ekki alveg úldin. En ég er hress og í góðu stuði (lesist: vinnustuði).

Ég er aftur komin í stúdentagarða-pakkann þó það verði einungis um sinn, í þetta skiptið. Ég yngist bara öll í anda. Hér er allt strípað og ég kemst að því hvað maður kemst í raun af með lítið. Það er ótrúlegt frelsistilfinning sem fylgir því. Maður þarf lítið annað en einn disk og svo einhver hnífapör, rennandi vatn, eitthvað til að elda á,rúm til að sofa í og síðast en ekki síst lúxus þann að vera í sambandi við alheiminn gegnum tölvu. Hér er meira að segja svarthvítt sjónvarp - Það er hreinlega ekki hægt að kvarta í svona lífsins lystisemdum. 

Ef ég á að hugsa um eitthvað sem ég sakna, þá er það helst að faðma ekki strákana mína á meðan að ég er hérna og svo klappa kettinum. 

Þegar ég vaknaði loks um hádegisbil, eftir að einhverjir stúdentar höfðu vakið mig í morgunsárið alveg logandi fullir (það er svona sem lífið er hjá þessum ungu háskólastúdentum!) dreif ég mig á bændamarkaðinn á miðju Dómkirkjutorginu. Það fyrsta sem ég keypti voru að sjálfsögðu blóm, í þetta skiptið túlípanar. Þó gengið íslenska sé ekki hliðhollt í augnablikinu og það sé orði hálfdýrt að vera hér í Danaríki allt í einu, þá þarf íslenska krónan að lækka talsvert meira gagnvart dönsku gengi til að ekki borgi sig lengur að kaupa um tuttugu túlípana miðað við íslenskt verðlag.

Uhm, ég naut þess að ganga um hið gamla biskupsvígi og kaupa perur, kartöflur, aspargus, makríl og fleira gott. Mikið vildi ég óska að svona kúltúr væri til heima.  

Nú koma sveitavargarnir frá Selsö slot í kvöldmat til mín. Ég vona að ég eigi nóg að hnífapörum til að gefa þeim að borða. 

Held eg sleppi vid smit!

Eins og eg skrifadi um fyrir taepum tveimur vikum - geisar faraldur i Rio de Janeiro, en raunar vidar i borgum Brasiliu, t.d Belo Horisonte og vidar. Ibuar fataekrahverfa eru verst settir en moskítóflugurnar verpa i vatnspyttum sem safnast oft i ofragengnum ilatum og ödru rusli. Eg var daudhraedd um ad eg fengi thetta, almenningur hefur verid illa haldin - en af thvi eg er svo mikill "hypokond" var eg serlega mikid ad fylgjast med thvi hvort og hvar eg vaeri bitin af flugum. Eftir um fjora daga veit eg hvort eg hef sloppid.

54 látnir úr beinbrunasótt í Brasilíu

Búin að skipta um skoðun varðandi mótmæli atvinnubílstjóra

Ég var stödd í bílabiðröð við Kúagerði í gærmorgun á leið með flugrútunni til Keflavíkurflugvallar vegna þess að atvinnubílstjórar ásamt liðstyrk frá 4x4 félaginu höfðu blokkerað veginn. Við biðum rúman klukkutíma. Ég spjallaði við bílstjórana og lögreglu sem gat lítið aðhafst. Einn bílstjórinn sagði við mig þegar ég spurði hvort að þeir ættu ekki hvort eð er viðtal við samgönguráðherra: Við viljum fá svör frá dýralækninum, hann virðist ekki vilja hlusta á málstað okkar! Ég hváði, mundi síðan fljótlega að fjármálaráðherrann okkar er menntaður dýralæknir.

Nema hvað. Við tókum þessu sem sannir Íslendingar,  með þolinmæði og húmor þó okkur þætti þáttur jeppagreifanna skrýtinn í þessu öllu saman.

Klukkan hálf sjö losnaði um götuna og við svifum í átt að flugvellinum, enginn missti af fluginu, og við sem áttum flug klukkan 7.15 sem fór fyrst klukkan 7.40 vegna uppákomunnar vorum lent á áætluðum tíma í Kaupmannahöfn, klukkan 12.25.

Ég átti hugsanatíma með sjálfri mér á meðan að við vorum að bíða og horfa á fallegt hraunið á Suðurnesjum, sem maður reyndar gefur sér allt of sjaldan tíma til að horfa á án þess að líða framhjá - og komst að þeirri niðurstöðu með sjálfri mér að mótmæli þessi væru bara allt í lagi. Þegar ég hugsa til þessa fólks sem hefur atvinnu af að þeysa um vegina og flytja ýmsan varning átta ég mig á að það hefur ekki þjálfun í að tjá sig á skrift, eins og við hinar skrifandi stéttir. Það hefur þjálfun í að beita bílunum fyrir sig. Hvað er því eðlilegra en að bílstjórar sýni afstöðu sína með kúplingunni og bremsunni! Ég bara spyr?

Þó mér finnist eðlilegra að tjá sjónarmið mín á prenti helgast það fyrst og fremst af því sjónarhorni að ég er þjálfuð í, og mér er tamt að setja mál mitt fram í riti. Ég get hinsvegar ekki ætlast til að svo sé með fólk sem hefur starfa af einhverju sem er öðrum lögmálum háð.

Ég tilkynni því hérmeð að ég skil að atvinnubílstjórar hafi valið að mótmæla á þann hátt sem þeir gerðu óháð því hvaða skoðun ég hef persónulega á inntaki mótmælanna.

Það sem skiptir máli, er að atvinnubílstjórum tókst að koma málefnum sínum á framfæri. Fjölmiðlar tóku eftir, stjórnmálamenn tóku eftir og þarmeð er takmarkinu náð. Vil þó bæta því við að jeppafólkið í 4x4 var ekki að sannfæra mig í þeirri baráttu, svo það sé á hreinu. 

Kvedjur fra Danmörku

Eg er timabundid flutt til Hroarskeldu i Danmörku. Verd thar naestu tvo mánudi i skriftarútlegd. En thegar eg er farin ad komast a eigin tolvu gegnum intranetid her vid haskolann mun eg örugglega halda áfram ad blogga i leidindapásum milli málsgreina. I millitidinni - KEEP BLOG POWER ALIVE!

Hliðstæða við fjármálakreppuna í Asíu 1996/7

Ég hef ekki trú á að núverandi fjármálakreppa muni standa lengur en eitt, tvö ár - en í millitíðinni getur jú margt færst á verri veg fyrir samkeppnisstöðu Íslendinga í hnattvæddu efnahagskerfi, því miður.

Eitt einkenna nútíma frelsis í alþjóðafjármálum er uppspretta nýrrar atvinnustéttar fjármálaspekúlanta sem ekki eru allir vel innrættir eins og sannast hefur. Það er fyrir tilstuðlan manna eins og Hugh Hendry og fleiri að almenningur hér í þessu landi hefur alla ástæðu til að hafa varann á gagnvart orðum og yfirlýsingum bankafólks, jafnvel yfirlýsingu stjórnvalda sem með fjármálapólitík fara í landinu.

Vörum okkur á apaeðli bindiskallanna. Margar Asíuþjóðir þurftu að súpa seyðið af viðlíka öpum fyrir rúmum áratug. Mér finnst einhvern veginn þetta lykta af svipaðri framvindu og þá.

Ég hitti einmitt í Brasilíu á dögunum mann af japönskum ættum sem að sagðist vera að upplifa góssentíð í ýmiskonar fjárfestingum í Evrópu þessa dagana. Hann elskaði svona óöryggi á alþjóða-fjármálamörkuðum, sagði hann, því þá væri windows of opportunity opið, eins og hann sjálfur orðaði það.

Í sjálfu sér skil ég alveg að fólk leiti sér viðurværis við að leita tækifæra í spekúlasjónum á fjármálamörkuðum, auk þess sem spákaupmennsku hefur ekkert smá verið hampað síðastliðinn áratug um allan heim.

Einhverra hluta vegna fæ ég eitthvað óbragð í munninn - fæ svona afætu-tilfinningu þegar ég les frétt um sérvitringinn Hugh Hendry og það sem mótíverar hann í lífinu. 

Vildi gera Ísland gjaldþrota

blobb

Dagur að kveldi komin og ég lúin. Langaði samt að segja að birtan er yndisleg þó vindurinn sé kaldur. Setti plönturnar í bað í dag og vona að þær lifi af vanrækslu undanfarinna vikna...og svo voru "vintergækkerne" og krókusarnir farnir að læða hausnum uppúr moldinni. Það gerði mig glaða. Þrátt fyrir allt er vorið að vakna.

Hef enga samúð með bensín-gleypum!

Ég var ein þolenda við Kringlumýrarbraut sem missti af tíma við tannlækni vegna asnalegra aðgerða atvinnubílstjóra. Ég verð að viðurkenna að mér finnst þessar aðgerðir frekjulegar og hef litla samúð með köllum sem svína um og keyra á vegum úti eins og riddarar götunnar öðrum bílstjórum til ama. Margir vörubílstjórar eru því miður yfirgangssamir í umferðinni. En ég er viss um að þeim fannst æði gaman að liggja á flautunni og finna þyt 15 minutes of fame þyrlast um sig.

Mér fannst ámátlegt af bílstjorum að stoppa umferðina á þennan hátt. Þeir ættu að einbeita sér á víðsýnni hátt og leita athygli  á annan hátt. Ég er raunar ekki í vafa um að margir atvinnubílstjórar eru ágætis fólk  sem vinnur hörðum höndum vinnuna sína samviskusamlega og lýtalaust, og vafalaust hafa þeir eitthvað til síns máls þegar kemur að því að þeir eru píndir áfram í langkeyrslur án hvíldar. Eldsneytisverð er hinsvegar alheims-vandamál í dag og lítil von til þess að  einhverjar parkeringar á gatnamótum breyti því.

Bílstjórar mótmæla

Enn einn saltfiskdagurinn

Eg atti yndislegan dag med fjolskyldunni hennar Tonju, eiginkonu Leonardo. Thau eru gydingar og halda adeins odru visi upp a fostudaginn langa en katholikkarnir. En vid bordudum saman enn einn saltfiskrettinn. Uhm, eg fae aldrei leid a honum. Nu var hann bakadur med lauk, kartoflum, rjoma og parma skinku. Ekki slaem blanda thad.

Eg flyg a morgun til Belo Horisonte en eftir paska fer eg til Rio de Janeiro. Thad eru allir her ad vara mig vid thvi thar geisar Dengue farsottar faraldur. Thusundir eru smitadir. Svo eg hef fengid fyrirmaeli um ad bera a mig lon og don.

Gledilega hatid.