Ég stend með minni konu!

Venjulega heyrir maður frekar, ég stend með mínum manni.

Ég er mjög ánægð að íbúar New Hampshire gáfu Hillary gleðisparkið. Ég dvaldi með samstarfsmönnum mínum í haust þarna og þá fann ég þann meðbyr sem hún hafði. Nú var ég með háskólafólki sem öllu jöfnu er meira demokratar í Bandaríkjunum en repúblikanar og þannig voru þeir ekkert þversnið af fylkisbúum svosem, en hún nýtur mikillar aðdáunar og að mínu viti á hún það fullkomlega skilið. Hver annar en hún stóð fyrir frumvarpi til að kollvarpa kerfisbundinni spillingu og mismunun í bandarísku heilbrigðiskerfi fyrir rúmum tíu árum síðan, þó það hafi ekki farið í gegn á sínum tíma. Hún hefur hugsjón og ef ég hefði kosningarrétt í Bandaríkjunum myndi ég kjósa hana. Bæði vegna þess að hún er kona (já ég kýs konur vegna þess að þær eru konur!!! (mér finnst það nefnilega hrós!)) og vegna þess að hún er réttsýn og hefur framtíðarsýn fyrir bandarísku þjóðina.

Ég hef ekki kynnt mér Obama eins vel, en myndi hreinlega styðja hann ef ekki væri fyrir Clinton.

Þannig að mér finnst svona lágkúra eins og bandarískir bloggarar hafa fallið í, að hverfa allt umtal um hvernig Hillary með grátstaf í kverkunum, sem nóta bene örlaði eilítið fyrir, tryggði sér sigur með - vera fyrir neðan mittistað.

sjá myndband með frábærri konu!

Ef eitthvað er, þá er þó gott að vita að þessir blessaðir Bandaríkjamenn eru líka af holdi og blóði, og breysk eins og við hin.

Gáfu tárin Clinton byr?

Rífum morgunblaðshöllina!

Einhvern veginn svona munu hvatningarorð hljóma meðal íslenskra borgara eftir um tvo áratugi þegar að húsið við Ingólfstorg verður álitinn orðinn kumbaldi einn, þar sem hýst hefur verið svo fjölbreytilegri starfsemi í gegnum tíðina að lítið sé orðið eftir af upprunalegu sixties/seventies looki hennar.

Morgunblaðshöllin skyggir á eina helstu perlu miðborgarinnar sem gerir húsasögu Reykjavíkur skil - Grjótaþorpið, sem einmitt tókst að bjarga á sínum tíma með virkum mótmælum borgara þegar stórvirkar vinnuvélar fóru að byggja hina sömu morgunblaðshöll og ryðja gömul hús á reitnum. Þetta munu væntanlega verða rökin!

Menningarlandslag. Borgarlandslag er og mun alltaf verða "palimpsest". Uppskafningur öðrum orðum.

Hugtakið er upprunnið í skrifum miðalda. Vísar til þess er sama skriftaflan var notuð oft án þess að vera þrifin almennilega á milli skrifta. Þannig mynduðust með tíð og tíma  lög eftir lög af skrifum. Hugtakið er því notað sem myndlíking og stendur fyrir ferli breytinga á landslagi, þar sem notendur/ábúendur þess ,,skrifa í það”/ laga það að sér án þess þó að eyða ummerkjum fyrri notkunar.

Það krefur okkur samt um að forgangsraða og eitt er víst að nýbreytni í borgarlandslaginu er nauðsynleg í bland við verndun gamalla mannvirkja.

Mér finnst rökin sem hníga að því að húsin á laugaveginum sem á að rífa eða flytja vegna þess að þar hafi hvort eð er í gegnum tíðina verið svo voðalega fjölbreytileg atvinnustarfsemi sem breytt hafi ásýnd húsanna, afar léleg rök. 

Ef við hugsum um húsaröðina í heildstæðu samhengi þá eru það afar léleg rök, líka þegar við hugsum til annarra borga sem risið hafa uppúr öskustónni að miklu leyti vegna þess að gamlar hnignandi byggingar hafa gengið í gegnum endurnýjun líftíma með því að þau voru gerð upp og urðu þannig lifandi minjar í notkun.

Fréttamennska af málinu um byggingarnar er reyndar afar sérkennileg, faðir minn sem býr við Klapparstíg, benti mér á þetta. Hann sagði: Af hverju er verið að fela hverjir eru þessir lóðaeigendur sem ætla að byggja þarna hótel. Afhverju eru þeir ekki nafngreindir. Eru stjórnmálamennirnir í ráðhúsinu að ganga erinda þeirra?  

Afhverju eru LÓÐAEIGENDURNIR aldrei spurðir hvaða hagsmuni þeir hafi og hverjar fyrirætlanir þeirra séu. Eru þetta einhverjir huldumenn?

Mér fannst þetta nú eiginlega svolítið góð spurning.

Hverjir leiða húsafriðunarnefnd?

Leiðari Ólafs Þ. Stephensen í blaðinu 24 stundir (lesist sólarhringur) er allrar athygli verður. Þar kemur fram að Húsafriðunarnefnd og borgarminjavörður hafi verið allt of lin í málinu um laugaveg 4-6.

Formaður húsafriðunarnefndar er Þorsteinn Gunnarsson arkitekt og gamall leikari, varaformaður er líka arkitekt en hann heitir Pétur H. Ármannson. Síðan eru fulltrúi úr félagsmálaráðuneyti og lögfræðingur kirkjuráðs en þeir heita Einar Njálsson og Guðmundur Þór Guðmundsson. Auk þeirra fjöldi varamanna sem ég ætla  ekki að telja upp hér nema kannski Ingunni Guðmundsdóttur sem er skipuð af Sambandi Íslenskra sveitarfélaga, og því nærtæk í þessu samhengi.

Margrét Hallgrímsdóttir frá Þjóðminjasafni hefur auk þess seturétt. Ég geri ráð fyrir að það sé þetta fólk sem sé hrætt við að taka afstöðu og gefa út yfirlýsingar um menningararf og leiðbeinandi stefnu um vernd/niðurrif laugavegs.  Ólafur Þ. Stephensen nefnir einnig  borgarminjavörð. Það er Guðný Gerður Gunnarsdóttir.

Það skal ekki vera vafi á að hin endanlega ákvörðun liggur meðal stjórnmálafólksins í ráðhúsinu en ráðgefandi ákvörðunarvald hlýtur að hvíla á herðum a) skipulagsnefndar RVK b) Húsafriðunarnefnd og C) Borgarminjaverði.

Ég ætla bara svo sannarlega að vona að með alla þá hersveit innanborðs sem hefur verið ráðin eða skipuð til að taka afstöðu í málinu, séu einhverjir með bein í nefinu til að verja menningararf Reykjavíkur!!!

Margrét og Svandís ósáttar við flutning húsanna

Uppáhalds jólakveðjan!!!

Heiðursfólkið Philip Vogler og Helga Svanhvít sem reka ferðaþjónustufyrirtækið Islingua senda mér á hverju ári uppáhaldsjólakveðjuna. Þetta eru alltaf mjög frumlegar hreyfimyndir sem þau hafa virkjað ýmsa listamenn til að gera. Í ár hafa Guðjón Bragi Stefánsson gert hreyfimynd en hljómsveitin bloodgroup sá um tónlistina. Þetta er hressandi jólakveðja, ekki hægt að segja annað. Ég stenst hreinlega ekki mátið og set hér krækjuna.

Jólakveðja Islingua

Lúbarinn skólabróðir!

Högni er skólabróðir minn úr landfræðinni við Hróarskeldu-háskóla. Hann hefur alltaf farið mikinn og er umdeildur hvar sem hann fer. Hann skrifaði lokaritgerð í háskólanum með öðrum skólabróður mínum Michael Haldrup sem vakti talsverða athygli og ef ég man rétt fjallaði hún um nýlendustatus Færeyja og aðal mál þeirra daga, nær gjaldþrot eyjanna eftir miklar gangnaframkvæmdir. Strax þá sýndi Högni að hann hafði mjög skýra framtíðarsýn fyrir Færeyjar, að þær yrðu sjálfstæðar undan oki dana (sem danir sjálfir auðvitað vilja meina að sé ekki ok, heldur hjálp við hjálparlausa). Færeyingar eru að mínu viti mjög dagfarsprútt fólk ( sem stundum fær útrás við neyslu áfengis, líkt og íslendingar sumir og finnar) En þar eð margir myndu telja Högna herskáan fulltrúa eyjanna á þingi dana og almennt eru væntanlega líka margir færeyingar sem hafa horn í síðu hans. Þannig að árásargirni færeyskrar landflótta-fyllibyttu í Noregi kemur mér svo sem ekki á óvart.

Høgni Hoydal nefbrotinn í Noregi

Mælikvarði á velmegun?!

Vitringurinn í fjölskyldunni kom til mín fyrir nokkrum dögum og kvað bekkjarbróður sinn all-ríkan, fjölskyldu hans ríka og foreldra. Og hvernig mældir þú það vinur, spurði ég í forundran. Jú, þau eiga súkkulaði gosbrunn!!!!

Ja, það er spurning nú þegar að alda trampolín-innkaupa er liðinn og þau hvort eð er fokin út í veður og vind, hvort að það eru súkkulaði-gosbrunnar (sem auðvitað brýnasta nauðsyn hverrar fjölskyldu) er mælikvarði á velmegun vorra daga??

Ég bara velti þessu svona fyrir mér.

P.s ef einhver á aflögu gamalt fótanuddtæki, þigg ég það gjarnan. Var hvort eð er að sauma mér jólakjólinn úr gömlum gardínum!!

Hristingur yfir Grænlandssund og menningarsjokk eftir beljandann!

Þá held ég áfram með Kúbu-pistilinn úr dagbókum mínum frá því fyrir tæplega ári síðan.

Hvar á maður að byrja?

Ég kom hingað til Havana í gær (23.12.2006) eftir langa og hálf glæfralega ferð. Eitt versta veður ársins geisaði á landinu í mesta skammdeginu. Drægi úr vindi myndi vélin fara á loft. Eftir nokkra stund á hörðum bekkjum Leifsstöðvar var ákveðið að reyna að sigra veðurguðina. Við fórum á loft og hristumst yfir Grænlandssund. Ferðalangarnir í flugvélinni voru af ýmsum gerðum og stærðum. Mest bar þó á farþegum fyrstu sætanna sem skvettu duglega í sig. Einstæðir karlmenn dómineruðu fyrstu raðir vélarinnar. Markmiðin ljós með ferðinni, drekka og sóla sig.

Sessunautar mínir, tveir vinir á þrítugsaldri voru eftirvæntingafullir. Gamall maður sat fyrir framan mig og lyktaði af óþrifnaði og svita. Sessunautar mínir af gerjuðum bjór og reykhúsi. Ég veit ekki hvor lykthrifin voru skárri. Skötulyktin á Þorlák jafnvel skárri.

Í Halifax settist ég í þægilegan ruggustól og horfði út á flugbrautina á meðan að vélin var fyllt eldsneyti. Nokkrum Íslendingum fannst ég forvitnileg og héldu að ég væri fararstjórinn af því að ég sat í eina ruggustólnum í biðsalnum. Ég tók þá tali, þrjá unga menn sem voru ferðafélagar. Þeir ætluðu að skoða og stúdera Kúbu í lengri tíma. Sá þeirra sem ætlaði að vera lengst eða fram að páskum hafði áform um að skrifa kvikmyndahandrit. Hann sagðist hafa lært í Tékklandi en væri mjög spenntur að dvelja í Kommúnisku landi, það hefði hann aldrei gert!!! Þá áttaði ég mig á að kynslóðin sem er orðin fullorðin og á vonandi bjarta framtíð fyrir höndum hefur ekki lifað tímana tvenna. Það hef ég svosem heldur ekki, en munurinn er kannski sá að ég upplifði refjar kalda stríðsins og upplausnina í kjölfarið.

Hér í Havana eru karlmennirnir myndarlegir. Þeir minna mig á pabba minn. Enda kannski ekki skrýtið að pabba væri haldið í skipinu þegar byltingin átti sér stað áramótin 1958. Þeir sem þekkja hann og þekktu á þessum tíma gátu séð stór líkindi með Fídel og honum (enda hann með alskegg í þá daga).

Hitinn tók á móti okkur á Kúbu. Eftir komuna tóku Óli, Gunnþórunn og Málfríður á móti okkur. Ólafur sagði að ég ætti að búa hjá gamalli konu á móti helsta klaustri Kúbverja, Convento de st.Clara.

Fyrir utan rútu númer fimm þurftum við íslendingarnir enn hálf svefndrukknir af myrkrinu heima að bergja á vatni. Flestir völdu þó Cerveza.

Ein af konunum sem var ein á báti eins og ég tók mig tali og sagðist heita Jóna og spurði hvort við ættum ekki bara að sameina kraftana og halda saman í ferðinni? Það leist mér vel á. Hún átti að búa á Hótel Plaza - svo við urðum samferða í rútunni.

Á leiðinni var stoppað við útsýnisstað þar sem var ægifagurt útsýni og Pina Colada á tilboði.

Á meðan að hópurinn sötraði saltsætan drykkinn gátum við staðið á himinháum svölum og horft yfir djúpt gilið þar sem tugir gamma svifu yfir . Okkur var ekki ljóst hvaða æti þeir gímdu yfir en eitthvað áhugavert hlýtur að hafa verið í skóginum fyrir neðan.

Þegar við komum til Havanaborgar tók við ævintýri sem kristallaði ræðu herra Ólafs úr rútunni.

Í þessu sérkennilega landi er ekki allt sem sýnist!

Mér fannst einkum áhugavert að átta mig á að Kúbanar hafa ótrúleg þolrif og að ein meginástæða þess að íbúar lansins hafa staðið þétt viið bakið á félaga Castro (sem þeir tala um af mikilli aðdáun), þrátt fyrir fátækt og þvergirðingslega stefnu hanns, er að þeir átta sig á að hann er að verja eitt helsta vígið sem Bandaríkin telja sig hafa heimtur til, hér í Karabíska hafinu.

Ég hafði hreinlega ekki áttað mig á fyrr, hversu miðlæg eyjan hefur verið sem bitbein í pólitískri sögu svæðisins.

Ég er að hlusta á band sem heitir Mageyr, hljómfallið og tregafullur söngurinn vekur uppí mér nostalgíu til Mexíkó, Guatemalla ferðarinnar forðum daga. Það er aðfangadagur og íslendingar líklega um það bil að setjast að borðum. Ég er að borða yndislegar baunir og hrísgrjón, ánægð og glöð yfir að vera langt fjarri ofurbústnum væntingum um gjafir og gaum.

Ævintýrið sem tók við í Havanaborg var að hefjast.

Óli fór með mig og herbergislausan Íslending seem ég man ekki lengur hvað heitir í leigubíl til gamla borgarhlutans. Á leiðinni talaði hann fjálglega um að herbergið sem var á fimmtu hæð, það væri mjög sérstakt. Uhm, mér var ætlað að upplifa eitthvað frábrugðið. Frábært!

Þarna var þakveranda (að hans sögn) svo sást yfir alla Havana viejo.

Gamla borgin er hrörlegust og eins og Óli minntist á, sorglegt að þessar fallegu byggingar hafi verið látnar grotna svona niður.

Hér er þó engin eignahaldstengd stéttaskipting og fólkið allt mjög vinalegt.

Leigubílstjórinn æddi um götur gömlu borgarinnar og kallaði öðru hverju út um gluggann til íbúa eins og þeir gera hér gjarnan - eins og til að leggja áherslu á að erfitt sé að rata um - og væntanlega til að treina sér tímann svo ferðin verði eilítið dýrari. Þetta er leiksvið og maður verður var við það í mörgu.

Þegar við loks komumst að klaustrinu í einum hrörlegasta hluta borgarinnar sem er kominn á heimsminjaskrá UNESCO fyrir hnignun - gengum við upp dimmar þröngar tröppur með allan farangurinn (hvenær læri ég eiginlega að pakka almennilega!!).

Loks þegar við komum upp var læst og eðla skreið á vegg mér til friðþægingar (hata sporðdreka þó ég sé sjálf einn og aðrar pöddur).

Framhald síðar......

Spegill, spegill herm þú mér!

Já ég var stödd á þjóðarspeglinum í gær og tók þátt í tveimur málstofum um ferðamálafræði. Ég var stolt af mætingunni á málstofurnar og fannst gaman að erindum og umræðum. Fólk var áhugasamt og mjög spurult. Svoleiðis eiga málþing að vera.

Sat síðan málstofu um háskólanám þar sem fyrrverandi nemandi minn úr ferðamálafræði, nú útskrifaður meistari úr mannauðsstjórnun var með erindi um ástæður þess að nemendur við hagfræði og viðskiptadeild klára ekki lokaverkefnin sín. Það sem kom mér mest á óvart var að sálfræðilegur stuðningur eða hagnýtur stuðningur eða vöntun á því sama frá hendi leiðbeinanda virtist ekki hafa úrslitaáhrif, heldur var það fyrst og fremst vinna meðfram námi eða það að nemendur voru of uppteknir af eigin persónulega lífi. Ég var ofurstolt af Thelmu Ámundardóttur.

Eftir málstofur var tími til að spjalla við fullt af skemmtilegu fólki og rífast um tilfæringarnar í háskólanum sem standa fyrir dyrum vegna skipulagsbreytinga og sameiningar HÍ og KHÍ. Þar varð ég vör við að nokkrir samstarfsmenn úr félagsvísindadeild voru nokkuð hnuggnir yfir að ferðamálafræðin myndi ekki flytjast yfir í félagsvísindadeild...en það er auðvitað efni í sér umræður hér.

Mér fannst ljúft að heyra frá Sigrúnu Júlíusdóttur að í rauninni væru það ekki fagleg landamæri sem að skiptu máli, heldur að fá frið og almennilega aðstöðu til að vinna við...og svo að samvinna við fólk innan HÍ helgast oft ekki endilega af því í hvaða hólfi fólk er, heldur því að maður er að vinna að líkum viðfangsefnum og fellur vel við ákveðið fólk í samstarfi óháð skor eða deild.

Ég ætla bara að halda þeirri stefnu áfram...og nenni ekki að eyða tíma mínum í  fólkið sem horfir einungis á kassana.

Sannfærð um að um millibilsástand sé að ræða!

Þó ég sé engin fjármálaspekingur (og svo langt frá því) er ég samt orðin vön að lesa í hagrænt landslag, og sé að miklu fleiri vísbendingar eru um að ólgan á hlutabréfa- og fjármálamörkuðum er millibilsástand sem ég vona svo sannarlega að stóru fjárfestarnir sem þeir smáu hér á Íslandi (ég er auðvitað ekki óhlutdræg þegar kemur að hagrænni landfræði) beri gæfu til þess að koma ekki of illa út úr ólgusjónum, það verður logn eftir stórviðrið. Þetta er liður í uppstokkun sem á sér stað í öllum greinum efnahagslífs og atvinnulífs eftir ákveðin tíma. Um aldamótin (fyrir örfáum árum) sáum við væntingavísitölu falla mjög hratt í hugbúnaðargeiranum. Hann náði að reisa sig við á nýjum forsendum eftir uppstokkun geirans víða um heim. Þetta er að gerast í fjármálageiranum í augnablikinu. En það mun rofa til...fyrr eða síðar.

Markaðurinn að jafnast

Afdrifaríkar kosningar

Þetta gætu orðið afdrifaríkar kosningar. Rússar hafa ákveðið að verða aftur stórveldi sama hvað það kostar, og Pútín ætlar að vera í fararbroddi í þeirri vegferð. Ég er að mörgu leyti svolítið smeyk yfir þessum stórorðu yfirlýsingum Pútíns um yfirgang Bandaríkjamanna og vesturlanda - en á sama tíma skynja ég líka að rússar átta sig á að alþjóðlegt samstarf við vinveitt ríki í vestri skiptir máli. Við erum t.d með heimsókn af landfræði prófessor frá Moskvu háskóla (starfsfólk í deildinni er þúsund manns og landfræðin er í skýjakljúf á háskólasvæðinu, vinur okkar situr á skrifstofu á 22 hæð). Við virkum bara eins og maurar við hliðina á þessu. Allavega ætlar hann að halda erindi sem ég held að verði áhugavert - á morgun.

Vladimir S. Tikunov: Sustainable development of Russia and the Atlas Information System (03.12.2007)

Dr. Vladimir Tikunov er prófessor í kortagerð og landfræðilegum upplýsingakerfum við landfræðideild Moskvuháskóla. Þar veitir hann forstöðu rannsóknastofu um kortagerð og sjálfbæra svæðaþróun. Hann var varaforseti Alþjóða kortagerðarsambandsins um tíma og er formaður nefndar sambandsins um landfræðileg upplýsingakerfi og sjálfbæra þróun. Í erindinu fjallar Dr. Tikunov um notkun landfræðilegrar upplýsingatækni við greiningu og framsetningu upplýsinga um sjálfbæra þróun í Rússlandi.
Land- og ferðamálafræðiskor stendur að erindinu, sem verður flutt á ensku. Það er öllum opið.

 Staður: Askja 132
Vefslóð: http://www.raunvisindi.hi.is/page/landferd

Helmingur Rússa hefur greitt atkvæði