Hvernig á að fela grænmeti í gómsætum mat svo börnin borði matinn?

Ég tel mig engan snilling á þessu sviði en er búin að vera spá í þetta ansi lengi og praktisera svona öðruhvoru. Kjötsósa og spagettí er sívinsæll matur, en grænmetið í sósunni síður. Ég nota blender til að mauka sósuna og þannig verður hún einsleit og gómsæt en að minnsta kosti með um 50-70% grænmetisinnihaldi. Gulrætur, laukur, spínat, sellerírót, broccolí og fleira sem annars ekki er eftirsótt rennur niður eins og ekkert sé. ´

Ég kaupi stundum að gamni amerískt tímarit sem heitir Real Simple - Life made easier. Sem birtingarmynd á sundurliðun markaðarins í því stóra landi Bandaríkjunum er hægt að fá Family life afbrigði tímaritsins. Í því síðasta voru nokkur góð tips um mat sem er hollur en samt barnvænn.´

Ég er farin að hata að fara á veitingastaði og átta mig á að barnamatseðillinn ef einhver er, er alltaf sá sami og ótrúlegur óhollur. Hvaða innrætingu er verið að innbyrða börnum.

Matur er manns megin

Dagurinn í gær var helgaður vangaveltum um matvæli. Ég skellti mér á fundinn um hækkandi matvælaverð í gær. Þar deildi Martin Haworth með hlustendum ákveðinni heimsýn á þróun matvælaverðs og áhrif á matvælaframleiðslu í landbúnaði vegna hnattrænnar hlýnunar, hækkandi eldsneytisverðs, þverrandi vatnsauðlinda og breyttra gilda neytenda.  Í kjölfarið var áhugaverð umræða. Salvör Jónsdóttir landfræðingur (hún kallar sig skipulagsfræðing en er í grunninn landfræðingur) vakti athygli á einhæfum fókus fólks á eldsneyti og taldi að stundum léti fólk sig meira varða hvað það mataði bílinn sinn með en hvað færi ofan í börnin. Daði Már kom inn á tilgátu Martins um að hækkandi gróffóður-verð myndi og hefði þegar áhrif á kjötverð. Það var rætt svolítið um ófarir í landnotkun (eftirspurn eftir kaupum á landi óháð landnotkun). Salvör hefur mjög ákveðnar skoðanir hvað það varðar þróun á frístundabújörðum. Ég er sammála henni, þetta er óæskileg þróun í miklum mæli. Þetta er hreinlega ekkert annað en úthverfavæðing í sveit. Ég hef þó skipt um skoðun. Þegar ég var að byggja upp umhverfisskipulagið á Hvanneyri í den fannst mér þetta hreint ekki galin hugmynd. En síðan hefur jarðaverð margfalt hækkað og orðið til að gera landbúnaðinum erfitt fyrir. Stjórnvöld hefðu þurft að taka þann pól í hæðina að eignaskipti í landbúnaði skilyrtu ákveðna landbúnaðarframleiðslu. Því fæðuöryggi verður ekki ofmetið (þó við munum alltaf vera háð innflutningi ákveðinna landbúnaðarafurða). 

Það sem ekki var talað um og ég saknaði aðeins í umræðunni (en var þó ekki nógu fljót að snara í spurningu) var þróun í verðmyndun. Mér fannst hreinlega sorglegt að þeim spurningum sem beint var til fulltrúa verslunarinnar úr sal fengust lítil eða mjög loðin svör við. Ég er ansi hrædd um að þar kreppi skóinn og hafi gert lengi. Allar rannsóknir sem ég þekki til (Bandaríkin, Bretland, Frakkland) sýna að milliliðir eins og afurðastöðvar, innkaupa-aðilar, vinnslur og stórmarkaðir hirða stóran hluta arðsins, á meðan að sjálfur framleiðandinn situr eftir með rýrari hlut en áður. Einmitt þess vegna er svo mikilvægt að það verði vakning meðal bænda og matvæla-frumframleiðanda á að fara óhefðbundari markaðsleiðir - þó svo að það verði aldrei nein heildarlausn. Ég skrifaði víst grein um þetta árið 2001.

Ég fór síðan á fund með kokki mötuneytisins í grunnskólanum og við fórum yfir matseðil og matargerðaraðferðir, efni og innihald. Það var fróðlegur fundur sem gekk vel. Ég er í mötuneytisnefnd skólans ásamt fleiri foreldrum og við höfum verið að gera úttekt á mötuneytismálum nokkurra grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu. Þetta er mismunandi. Það er gæði matarins sem börnin okkar fá í skólunum. En við megum heldur ekki gleyma því að máltíðin kostar einungis 250.

Maturinn dýrari á morgun

Voru þjóðverjar fyrsta þjóðin? Og hvað eru þeir að verja? Ýmislegt í kýrhausnum!

Sonur minn spurði mig þessarar skrýtnu spurningar í morgun. Við höfum haft svo mikinn tíma til að spjalla og spá undanfarið. Mér fannst þetta nokkuð vel spurt (tek það  þó fram að ég er "biased").

Það hljómar óneitanlega á íslensku eins og þjóðverjar hafi varið sína þjóð alveg sérstaklega. Af hverju heita ekki bretar, bretverjar? Eða belgar, belgverjar? Eða Bandaríkjamenn, Ameríkuverjar? Íslendingar er dregið af Íslandi. Þjóðverjar er dregið af Þýskalandi. Afhverju heita þeir þá ekki þýskingar!?

Það er margt skrýtið í kýrhausnum! Ég fann miða á eldhúsborðinu sem ég hafði dregið með mér heim af veitingastaðnum Simon & Seaforts alla leið frá Alaska (góður fiskistaður, mæli með honum). Í þessum miða er einhvers konar spakmæli, sem ég reyndar myndi varla kalla spakmæli. Það er eftirfarandi:

"I come from a family where gravy is considered a beverage!" Erma Bombeck.

Jahá, þá vitum við það!

Vændi á börum Reykjavíkur, er það ekki ólöglegt?

Ég var stödd í bænum í nótt, aldrei þessu vant, ég verð víst seint ein af aðal barljónum bæjarins, mér finnst nebbnilega ekkert of gaman að vera innan um ölvað fólk og bar stemning í bænum er oft svolítið firrt. Fólk er að leita að einhverju sem það veit ekki hvað er eða þorir ekki að tala saman fyrr en á fimmta glasi og þá er maður yfirleitt orðinn frekar leiðinlegur. Ég tók ekki eftir neinum barsmíðum, en ölvun - sammála því.

Öðru tók ég eftir sem ég hef ekki séð áður svo áberandi í skemmtanalífinu. Inni á REX voru fjórar vændiskonur sem sátu við barinn og voru augljóslega að selja sig - það fór ekki fram hjá neinum sem horfði á. Ég hef bara aldrei áður séð þetta svona augljóst. Þetta er greinilega eitthvað nýmæli og virkaði fremur Rússneskt eða Austur-Evrópskt í mínum augum. Melludólgurinn stóð í horninu fyrir aftan og gerði út um viðskiptin. Af hverju er lögreglan ekki að skipta sér af þessu? Ég skil þetta ekki, ég er alveg viss um þetta er ólögleg starfsemi.

Mikil ölvun og slagsmál á höfuðborgarsvæðinu í nótt

Við Elías í Barcelona

Við mæðgin fórum til Barcelona saman, ég að kenna við Universitát Autonoma de Barcelona, og hann sem minn aðstoðarmaður. Við lentum heldur betur illa í því við vorum rænd fyrsta kvöldið

Hér eru nokkur brot úr dagbókum sonar míns sem að hann skrifaði fyrir bekkinn sinn í utanlandsdvölinni.

Fyrsta kvöldið okkar í Barcelona urðum við fyrir óhappi. Eftir að hafa skoðað Dali safnið, stoppuðum við á Tapas bar við Dómkirkjutorgið sem´hét Bilbao eins og borgin í Baskalandi. Á meðan ég var að ná í tapas var töskunni hennar mömmu stolið. Mamma sat allann tímann á sama bekknum með töskuna við hliðina á sér. Við leituðum um allt og fólkið á staðnum hafði mikla samúð með okkur. Við vorum ráðþrota. Tvær þýskar konur gáfu okkur tvær og hálfa evru svo við kæmumst með lestinni á hótelið okkar. Við fórum á lögreglustöðina og vorum þar til miðnættis (fjórar klukkustundir), á meðan að mamma var að skrifa skýrslur og loka kortum. Ég sofnaði næstum í gluggakistunni á meðan.

Ég var með mömmu í háskólanum. Nemendurnir voru ekki bara að hlusta á mömmu. Það voru stelpur að biðja mig um að teikna fyrir sig. Við fórum í matarboð heim til Fransesc. Konan hans sem heitir Helena gaf mér Fouet, sem er rosalega góð katalónsk pylsa. Hún kenndi mér katalónsku, að segja: Bono tarde, amdic Elias.

Við fórum að hitta Bíbí á Placa Catalunya. Við gengum með henni á aðal ferðamannagötunni sem heitir Rambla. Þar er mikið af fólki klætt í skrýtna búninga og stendur eins og styttur. Þar eru líka listamenn að teikna myndir af fólki. Ég heimsótti skólann hans Hjálmars. Hann heitir Colegi Sagrada Familia einu sinni var skólinn hans allur nunnuskóli. En það var í gamla daga.

Hjálmar er í öðrum bekk. Það er bara einn bekkur í hverjum árgang. Hjálmar er að læra lestur, stærðfræði, listasmiðju, spænsku, ensku, tölvur, ritun, kristinfræði og lífsleikni ásamt tónmennt. Matartíminn í skólanum er langur. Hann er milli 13 og 15 á hverjum degi. Skólastjórinn sem hét Carma fór með okkur í skoðunarferð um skólann. Hann er á mörgum hæðum og næstum eins og völundarhús

Skólinn er frá 9-17 á daginn. Hjálmar lærir munnlega tjáningu á föstudögum. Honum finnst öll fög jafn skemmtileg í skólanum. Mér finnst listasmiðja skemmtilegust

Eftir heimsóknina lékur við okkur fram á kvöld. Svo fórum við á Pizza stað

 

Skemmdarfýsn, sér Reykvískt fyrirbrigði?

Hluti af starfi mínu er helgaður því að lýsa land og lýð. Eitt fyrirbæri er að mínu mati alveg sér Reykvískt, og ég get ekki sagt að ég sé stolt af því.

Það er hinn alkunni "vandalismi", eða skemmdarfýsn sem helst beinist að opinberum eigum á víðavangi. Undanfarna daga hefur greinilega geisað alda eyðilegginga á strætóskýlum víða um borg, þar sem glerið í skýlunum sem hannað er til að vernda bíðandi farþega fyrir vindi og veðrum hefur verið "smallað".  Þetta er alls ekki í fyrsta skipti sem þessi ótrúlega tilgangslausa eyðilegging verður á vegi mínum. Í fyrravor varð ég vör við að reynt hafði verið að bræða stopp-takkann við gangbrautina heima hjá mér, þá hafði verið krotað yfir leiðalýsingar strætó, og það hafði verið slökkt í sígarettum á bekknum sem nú var svörtum sárum lagður. Þá hef ég áralanga reynslu af því að vera "áhorfandi" að slíkum niðurbrotsverkum, sem hljóta að kosta hið opinbera drjúgan skilding að gera við á ári hverju.

Í erlendum borgum hef ég aldrei orðið vör við viðlíka skemmdir nema í ghettóum eða fátækrahverfum þar sem innibirgð reiði og vanlíðan ólgar vegna félagslegrar armæðu og fátæktar. Í mörg ár var ástandið þannig í Reykjavík að blóm sem settu höfðu verið í reiti í almenningsgörðum eða álíka viðleitni til að fegra umhverfið var rifið upp eða troðið niður, að því er virtist einungis til að svala einhverri sadistaþörf. Mér var sagt sem barni að ástæðan fyrir því að ekki væru svona tyggjókúlusjálfsalar í opinberum rýmum eins og erlendis, væri að íslendingar skemmdu þá um leið. Miðað við það og blómin hefur ýmislegt batnað frá því þá. En ég get ekki að því gert, að enn undrar mig hvað fær fólk til að níðast eins og apar á dauðum hlutum í þeim tilgangi einum að eyðileggja.

Ég bý í hlíðahverfinu og hef hingað til ekki álitið það vera neitt alvarlegt félagslegt ghetto, og hef reyndar talið að slíkum hverfum væri ekki fyrir að fara í Reykjavík. En ég held ég þurfi kannski bara að fara að endurskoða þetta eitthvað..

kræklóttir persónuleikar

Nóvember er minn mánuður. Þá leggst ég undir feld, kveiki á kertaljósum og hugsa málin. Í dag byrjaði haustfrí og ég óskipulögð manneskjan hafði auðvitað gleymt endurnýja ljósritið af skóladagatalinu á ísskápnum. Það er allt í lagi, við mæðgin förum þá bara í framkvæmdir hér heimavið í staðinn, og ég sit yfir vinnunni þess á milli og í kvöld.

Ég fór að hugsa um samhug í gærkvöldi. Ef ég hefði enn verið í Kbh. hefði fyrir löngu verið búið að skipuleggja einhverskonar udflugt fjölskyldna, t.d á söfn eða í bíó eða eitthvað viðlíka. Gera eitthvað í tilefni frísins. En hér í Reykjavík heldur bara lífið sinn vanagang, enginn hringir, fólk er upptekið af sjálfu sér og litlu öðru. Áherslan hefði verið lögð á samveru fólks, hlátur, samtal og bara að njóta lífsins í rólegheitum. Hér er hver út af fyrir sig.

Mér finnst lítill samhugur meðal fólks hér en geri mér líka grein fyrir að ég er með í því tafli. Það er svolítið eins og fólk byrgi sig inni í sjálfu sér og sínum. Á maður að nenna að vera partur af bældu samfélagi þar sem minnimáttarkennd er aðalsmerki, eða bara vera á hliðarlínunni. 

Nei, a......hafi það! Maður á ekki að taka þátt! Dissa bara alla þessa laumu-þunglyndu íslendinga og sker upp herör gegn meðalmennsku-streitukapphlaups-fjölskyldugildunum sem tröllríða hér öllu!

markmið dagsins:

Áforma veisluhöld uppúr miðjum mánuði (hringja í Dísu)

Fara í sund!

Gera ný áheit um jóga iðkun og nudd!

Muna að skrifa í dagbókina að unifem stendur fyrir zumba í valsheimilinu á laugardaginn. Ég ætla pottþétt að fara og hrista skanka.

Brosa fallega til alls fólksins sem ég mæti á götu úti! (þeir mættu vera fleiri takk!)

Athuga með vetrardekk á hjólið

Innihald samningana skipti máli um verðmætarýrð OR, ekki formgerðin!

Blessaðir séu þeir yfirlætislegu lögfræðingar sem að fengu það hlutverk að svara erindi umboðsmanns alþingis. Svei veri takmörkuðu innsæi þeirra og ályktunarhæfni, talentinu til að meta áhrifagildi samninga. Það getur vel verið að öll formgerð hafi verið í lagi og það sé í lagi (telja þeir, af því að þeir sjá ekki að sveitarfélögin hafi tekið á sig ábyrgðir eða skuldbindingar við samningsundirritunina). Það eitt og sér er ranglega ályktað þar eð í samningum kvað skýrlega á um að starfsmenn og ýmiskonar sérfræðiþjónusta OR væri föl hinu nýja fyrirtæki næstu 20 ár.  Mig langar að minna á umfjöllun Þorbjargar Helgu Vigfúsdóttur borgarfulltrúa um málið í pistlinum: Orkuveitan er í raun seld.Tilburðir svarenda Reykjavíkurborgar eru því bara pínlegir í þessu ljósi! Og hananú!

Telja að ekki þurfi samþykki eigenda vegna stofnunar dótturfélaga

Til sóknar gegn Guantánamo!!

Ég er farin til sjós!  Búin að melda mig í áhöfnina um borð í Flotilla. Þar er stór áhöfn. Hún telur tugi þúsunda fólks frá öllum heimsálfum sem að hafa sett sér að markmiði að loka Guantanamo fangelsinu - alls 31.752 manns. Íslendingar hafa verið duglegir að melda sig í áhöfn - 503 Íslendingar hafa skráð sig til ferðarinnar. En einungis 33 Rússar bara svona til að nefna dæmi.  Þetta er verðugt átak á vegum Amnesty International.

Ég fékk póst í vikunni frá þeim með eftirfarandi boðum.

Close Guantánamo flotilla crossing the sea - full steam ahead!


 
  Hello all travellers!
  I am Sarah, a crewmember onboard the Close Guantánamo flotilla!
  Thanks to you, our flotilla is going full steam ahead. You have now reached the
second stage of this expedition and you are getting closer to Guantánamo.
  It’s been amazing to see the support that the campaign to close Guantánamo is
gathering. Thousands of people from all over the world are travelling with us and
more and more people are joining the flotilla each day.
  Also, on terra firma, there have been waves of protests against the detention
facility. You can read more about Close Guantánamo actions around the world in our
blog.
  And of course, it’s not over yet. There’s still a long way to go and we need as
many people as possible on board. Please send this email to your friends and ask
them to join the Close Guantánamo flotilla.
  Surfers, pirates, mermaids, sailors, dolphin riders… have a good trip!
  Sarah BurtonCampaigns Programme Director

Og til annarra sem gætu haft áhuga á förinni fyrirheitnu!

http://amnesty.textdriven.com/guantanamo/home/

 

Góð helgi í Húsafelli

Ég eyddi helginni með góðum vinum í bústað í húsafelli. Þar var mikið hlegið, gott borðað, margt spilað og spjallað og svo að sjálfsögðu varð að dýfa sér í pottinn. Ég kem til baka endurnærð og hvíld og hugsa: Af hverju gerir maður ekki svona oftar?