Göngum hægt um gleðinnar dyr!

Þetta eru jákvæðar fréttir fyrir sjávarútvegsgreinina að norsk-íslenska síldin heimsækji hafsvæðið fyrir vestan. Vonandi ganga menn af virðingu fram í að nýta hana án þess að ganga á auðlindina og endurtaki nú ekki sömu mistökin og voru gerð á gullaldartímabili síldveiðanna hér við land.

Það er alltaf viss hætta á að fólk fari offari í kjölfar hnýpni yfir missi. Nú mega Íslendingar ekki missa sig í einhverju æðinu - það er bara alveg rosalega mikilvægt. Þetta eru jákvæðar fréttir og vonandi stanzar stofninn við í svolítinn tíma svo við getum notið ávaxta hans.

Ég er að fara í Stykkishólm á morgunn og ætla að dvelja þar í viku ásamt fögrum hópi landfræðinema og ferðamálafræðinema sem eru að gera fyrstu alvöru rannsóknarverkefnin. Ég vona að þau hagi sér vel, leggi sig fram, læri, sýni félagslegan þroska og samstöðu í verki, og verði sér  og Háskóla Íslands til sóma.

 Þá get ég gengið niður á bryggju og spáð og spekúlerað með sjómönnunum - það verður gaman.

 

Á síld innan við Stykkishólm

...Og ennþá berast samúðarskeyti frá vinum erlendis.

Ég fékk skeyti frá góðri vinkonu og samstarfskonu - Maritu Rasmussen - hún er framkvæmdastjóri samtaka atvinnulífsins í Færeyjum. Hún hefur þetta að segja:

Hey Anna

> Hvordan går det? Jeg tænker på dig (og de andre på Island) i disse dager.

> Hvordan går det med dig og guttene? Du må sige fra om det er noget jeg kan

> gøre for deg - ok? Vi på Færøerne er meget bekymrede og redde for våre

> venner - MEN vi ved at islendinger har en stor vilje og ukuelighed.

>

> Jeg er i Brussel på møder. I dag havde vi møde med den islandske ambasadør

> i

> EU, som forklarede os om situationen.

>

> Ha det bra

> klem fra

>

> Marita

 

Það vermir mitt hjarta að eiga fólk að erlendis sem hugsar hlýlega til okkar þjóðarinnar. Færeyingar frændur okkar lentu í efnahagslegum hremmingum og þrengingum í byrjun tíunda áratugarins, svo þar eigum við góða félaga.

Við skulum bara vona að það gerist ekki hér sem gerðist þar, að þeir sem minnstu þanþolin höfðu fylltu upp skjalatöskur af seðlum og flúðu land. Það var ekki góð samstaða. Reynum að koma í veg fyrir það.

 

 

Einhver erfiðasta vika í seinni tíð

fáðu þér Hemma Gunn í sálina á þér!

Sá alveg frábært myndband með hverjum öðrum en Þorsteini Guðmundssyni í aðalhlutverki ásamt góðum hópi söngvara, leikara og annara leikmanna er búa á þessu landi. Kíkið á síðuna hans, þetta er greinilega mikill háðfugl.

hvitiriddarinn.blog.is

og

myndbandið

 

Ísland - Oblast númer 47?

Eg skrifadi thetta sem svar vid faerslu Salvarar - en laet thad fljota her med. 

Eg er nokkud viss um ad Bretar eiga i mikilli baráttu um thessar mundir og thad er fyrst nuna sem ad margir thjodhöfdingjar i Evropu eru ad taka almennilega vid ser. Thad er pinulitid seint i rassinn gripid, og thvi er margt sem bendir til ad fleiri riki fylgi i kjolfarid. Nordmenn eru bunir ad missa allar oliutekjur sem their logdu til hlidar til mögru áranna um 1000 norska milljarda (thad er talsvert). Norsk stjornvöld reyna nu ad fela thessa stadreynd fyrir borgurum sinum (samkvaemt norskri vinkonu og samstarfsfelaga) - folk er thvi rett ad atta sig á umfangi fjarmalakreppunnar.  Hvad vardar barattuna um Nordurslodir, tha  var eg spurd hádslega af Finnum hvort ad nu maetti lita a Island sem Oblast númer 47 i Russlandi. Eg hlae bara med - thad thydir vist ekki annad en ad lata thetta ekki fara med andlega heilsu, thad vaeri arfaslaemt.

Ad öllu grini slepptu liggur Island vel vid í geo-politisku samhengi thar sem ad um 18% heimsforda Olíu er ad finna í Nordanverdu Atlantshafi og Barentshafi - og um 30% gasforda heimsins. Thad er nefnilega vist svo ad fjarmalakreppa og orkukreppa geysa badar nu um thessar mundir.

Mestu mistökin

Alltaf gott að benda á ytri óvin þegar óreiða er heima fyrir!

Ég ræddi þetta mál við kollega mína bandaríska, breska, Kanadíska, danska og norska í dag að Brown og Darling ætluðu að setja hryðjuverkalög til höfuðs Íslendingum. Það göptu allir og fannst að slíkt væri ekki til hróðurs fyrir Brown og hans stjórn sem nú leitar allra ráða til að afvegaleiða eigin þjóð og beina athygli frá eigin vandræðagangi í alþjóðlegri fjármálakreppu. Bretinn í hópnum sagðist skammast sín og var fegin að búa í Kanada nú um stundir. Ég er annars búin að vera að fá atvinnutilboð en ekki veit ég hvort að það er á þeim forsendum að nú verði erfitt að búa á Fróni´eða hvort það er af því að fólki finnist ég fýsileg til vinnu. Ég er að hugsa um að halda mig við ástkæra Frón - nú ríður á að sýna að við getum staðið saman í gegnum þykkt og þunnt og við höfum til margs að vinna.Ég vil taka þátt í því, ég er hvort eð er vön að vera staurblönk.

Það sem er svo lágkúrulegt í þessum hótunum Brown og félaga er auðvitað að þeir halda að þeir komist upp með að firra sig ábyrgð á eigin gjörðum við að benda á ytri óvin. En nú um stundir ber enginn heilvita maður virðingu fyrir slíku, því það er allt undir...og dómínó áhrifin eru bara meiri en svo að litla Ísland, þrátt fyrir oflæti örfárra auðkýfinga, spili afgerandi rullu í þeim hremmingum.

Brown: Viðhorf íslenskra stjórnvalda óviðunandi

kveðjur frá Umeaa!

Ég er stödd á ráðstefnu vegna heimskautaársins í vísindum og hug- og félagsvísindahluta rannsókna helguðum árinu. Hér er mikið að gömlum kunningjum sem allir spyrja mig áhyggjufullir hvernig okkur íslendingum muni nú reiða af í fjármálaumrótinu. Ég brosi bara mínu blíðasta og hugga fólk, segi að við Íslendingar séum þrælduglegir og að við munum vinna okkur útúr þessu. Hér finnur maður góða strauma frá Rússum, Svíum, Grænlendingum, Kanadamönnum, Bandaríkjamönnum, Norðmönnum, Dönum, Lettlendingum, Hollendingum og fleirum. Mjög margir þessa fólks á góðar minningar frá Íslandi annað hvort í tengslum við störf á vettvangi Norðuskautsráðsins, utanríkismála fyrir þjóðir sínar eða hafa komið á vegum hinnar frábæru stofnunar Vilhjálms Stefánssonar. Allir tala vel um okkur og óska okkur hins besta. Af þessu má merkja að við erum vel kynnt erlendis og það ekki endilega fyrir glannaskap heldur allt eins fyrir að vera hugsandi fólk sem hefur heilmikið fram að færa í alþjóðastarfi á mismunandi vettvangi.

Ég átti þeirrar gæfu að njóta að hlusta á yndisleg verk Þorkells Stefánssonar, spiluð af Íslensk bandaríska píanóleikaranum Kristínu Jónínu Taylor. Hún var hreint út sagt frábær og ekki spilltu fyrir yndisleg, grallaraleg tónverk Þorkells.  Ég var eini Íslendingurinn í salnum og var stolt af því að eiga svona hæfileikaríka konu sem vill kenna sig við Ísland (þó hún sé alinn upp í BNA) og sem miðlaði verkum Íslensks meistara. Margir gestanna höfðu á orði við mig, m.a Kanadíski sendiherrann, að þetta væri Íslenskt kvöld. Það þótti mér vænt um. Við eigum alveg svakalegan mannauð í fólki sem er margt til lista lagt og hefur lagt mikið á sig til að færa umheiminum hugverk af ýmsu tagi, á ýmsum sviðum lista og vísinda, tækni og þekkingar.

Gleymum ekki því!

Umheimurinn fylgist vel með störfum þingsins!

Jahérna, ég sem ætlaði að nota kvöldið fyrir ráðstefnu-undirbúning sem ég þarf að fara á (langar reyndar lítið að yfirgefa landið eins og stendur)

...og mér eru þegar farin að berast samúðarskeyti utan úr heimi, skype símtöl að utan þar sem erlendir samstarfsmenn og félagar lýsa yfir samúð sinni og segjast vera með okkur íslendingum í anda.

Mér er eiginlega hálf óglatt yfir þessu en reyni að bera mig vel, eins og sannur Íslendingur myndi reyna. Harka af mér grátstafina í kverkunum, eins og hún Jóhanna félagsmálaráðherra áðan, og reyni að láta ekki bera á alvörunni í augunum eins og Þorgerður Katrín menntamálaráðherra. Þakka bara pent fyrir mig.

Læt hér fylgja línur frá bandarískum félögum sem ég fékk fyrir um stundu. Það hlýjar mér um hjartaræturnar en gefur mér vísbendingar um túlkanir umheimsins á aðgerðunum yfirvofandi.

Iceland's financial breakdown is our breakdown. Marg and I are grieving over

our country's past decisions, and how that has precipitated a world-wide

financial crisis including Iceland. Our only hope is that this crisis will

awaken enough Americans to elect Obama and a democratic Congress. That won't

be a quick fix, but we strongly believe that it will move us in the right

direction.

 

 

Verður að lögum í kvöld

Barnagrafir í Eyjum

Hugur minn og líkami var allt annar staðar en í frétta- og fjármálakreppu fárviðrinu um helgina. Það var ákveðin hvíld.

Ég skrapp til Vestmannaeyja um helgina í jarðarför að kveðja konu föðurbróður míns, hana Beggu (Indíönu Björg). Blessuð sé minning hennar.

Athöfnin var hin fallegasta og Heimaey skartaði sínu fegursta þegar að við gengum í líkfylgdinni inn Landakirkjugarðinn. Einmana Lóa sem væntanlega hefur misst af félögum sínum á leið til suðurs fylgdi okkur nokkurn spöl. Á meðan að við gengum í hægðum okkar á eftir kistunni og ættingjum mínum las ég á leiðin sem voru orðin um hálfrar aldar gömul eða eldri og fór smá saman að bregða í brún að nær öll leiðin voru barnaleiði.  Mér var brugðið yfir að ganga fram hjá svona mörgum gröfum í röð sem geymdu jarðneskar leifar ungbarna og ungra barna, enda ekki algengt á okkar tímum að börn nái ekki að lifa af fyrstu árin, eins og þá var. Ég veit svo sem ekki hvort að Vestmannaeyjar voru sérlega slæmur staður hvað það varðaði.

Eftir jarðsetninguna, gekk ég með foreldrum mínum að gröfum ömmu og afa til að kasta á þau kveðju. Lóan fylgdi í humáttina á eftir okkur. Aumingja Lóan, hún á eftir að frjósa þarna í hel í vetur.

Pabbi vatt sér þá að baki leiði foreldra sinna og gerði krossmark yfir leiði sem að ég vissi ekki hvers var. Í ljós kom að þar lá bróðir hans sem hafði látist tæplega árs gamall. 

Í góðum hópi ættingja síðar um daginn varð honum tíðrætt um mynd sem að hefði eilíflega verið á náttborði við rúm foreldra hans af barnalíkinu í kistunni. Hann var að velta fyrir sér hvað hefði orðið af myndinni af honum Jóhannesi litla. 

Stella, kona Einars föðurbróður gerði sér þá lítið fyrir og fann hana í kommóðu. Við horfðum öll á litla mynd af fallegu barnslíki dúðað blómum ofan í opinni kistu. Skrýtið að taka svona mynd af barnslíki (jafnvel þó það væri barnið manns) og hafa við rúmið sitt það sem maður ætti eftir ólifað. Það gerðu nú afi minn og amma engu að síður og var föður mínum mjög minnisstætt.  Þarna var greinilega ekki verið að reyna að gleyma því sem orðið hafði og minningu barnsins var haldið á lofti á þennan hátt. Að signa sig fyrir svefninn horfandi á myndina.

Við ræddum um að allir hefðu verið harmi slegnir yfir dauðsfalli drengsins (sem mér skylst hafi dáið úr sýkingu við nafla..). Þau útskýrðu fyrir mér að ástæða fyrir að ljósmyndari var fenginn til að taka mynd af líkinu og það síðan rammað inn, var vegna þess að enginn önnur ljósmynd var til af barninu. Það var hreinlega ekki siður að taka myndir af börnum fyrr en þau væru orðin eldri. Jóhannes litli varð bara ekki eldri, og því var sem var.

Barnagrafirnar í Kirkjugarðinum og þessi einhvern veginn áhrifamikla mynd fékk mig til að hugsa hvað við erum heppin en líka firrt. Þetta er einhvern veginn menning sem að íslendingum í dag þykir í hæsta máta framandleg.   Það var mjög fallegt hvernig að litla barnið var baðað í blómum í sjálfri kistunni og mér skylst að það hafi ekki verið óalgengt, sérstaklega þegar um börn var að ræða.

Þrátt fyrir að við lifum sem betur fer ekki lengur á tímum þar sem ungbarnadauði er algengur eða smábörn farast úr flensum eða sóttum er þarna engu að síður vangavelta um hvernig við umgöngumst hina látnu í dag miðað við þá.

Hægt að tala kreppu í fólk!

Ég var á fundi áðan þar sem að orðrómur barst inn á að hér á landi væri allt á hverfanda hveli og ég verð að viðurkenna að eftir nokkra hríð að hafa maldað í móinn með hughreystingarorðum og bjartsýnishjali heltók mig tilfinning sem að öskraði inni í mér. Anna: Hvað ef....á ég þá að fara að hlaupa útí banka og sækja þessu örfáu aura sem þar liggja inni og bara fara að hamstra mat svo að við sveltum nú ekki heilu hungri í fjölskyldunni næstu vikurnar meðan að hrina ófaranna geisar yfir.

VAKNAÐU

Einhverra hluta vegna er ansi íslenskt að allir haldi stóískri ró þangað til að eldur er orðinn að báli og þá er hin íslenska stjórnunarleið gjarnan að slökkva elda í stað þess að hafa séð til þess að eldar brytust ekki og breiddust út.

Ég er auðvitað sjálf í vafa hverju maður á að trúa. En........varð glöð þegar ég fékk tilkynningu sem ég set hér að neðan....og minni fólk á að það er hægt að tala kreppu í fólk.

Við erum aldrei í meiri kreppu en við teljum okkur trú um. Minni á að íslenskar landbúnaðarafurðir eru bara ágætar og lambshjörtu kosta einungis 187 kr. kílóið í Bónus. ...og svo er hægt að hjóla.

Aðgát skal höfð

 

Umræða um samdrátt og niðurskurð í atvinnulífinu með beinum afleiðingum fyrir heimili og fyrirtæki er mjög hávær og rökin fyrir henni skýr. Þetta er alvarleg umræða sem snertir unga sem aldna og þar af leiðandi er mikilvægt að vanda orðaval til að valda börnum, ungmennum, veikum og öldruðum ekki óþarfa kvíða. Þá þarf að gæta þess að umræða um þennan vanda á vinnustöðum sé á þann veg að fólk festist ekki í hringiðu umræðunnar heldur sinni vinnu og verðmætasköpun, sjálfum sér og samfélagi til hagsbóta.

 

Mikilvægt er að fjölmiðlar og aðrir vandi þessa umræðu og hafi í huga að flutningur fregna af válegum atburðum er bestur ef jöfnum höndum er fjallað um lausnir vandans þannig að fólk geti brugðist sem best við.

 

Það er brýnt að hafa í huga að óvönduð umræða um mál af þessu tagi er skaðleg heilsunni og því mikilvægt að vanda hana í hvívetna og láta hana ekki fara úr böndum.

 

Kristinn Tómasson, yfirlæknir VinnueftirlitsinsSigurður Guðmundsson landlæknirÞórólfur Þórlindsson, forstjóri Lýðheilsustöðvar

Sjá ennfremur heimasíður stofnananna!  www.vinnueftirlit.is, , www.landlaeknir.is , , www.lydheilstod.is

 

Telur botninum náð

Reynt við klukk!

Guðrún Vala klukkaði mig og ég skildi ekki alveg hvað það þýddi, en Steina vísaði mér leiðina svo nú prófa ég.

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina.

Ég vann á elliheimilinu Grund á menntaskólaárunum og í Námsflokkum Reykjavíkur. Þetta voru talsvert ólikir vinnustaðir, ekki hægt að segja annað. En ég lærði bæði mannleg samskipti og sitthvað um mannlegan breyskleika. Ég bý að því enn.

Vangede huse, þar sem ég vann á sambýli einhverfra barna og unglinga. Það var líka lærdómsríkt. Ég lærði um mannlegt eðli og þögul samskiptaform, að bera virðingu fyrir öðrum hugsunarhætti og sjá fegurðina í smáum framförum.

Nordatlantiske regionalstudier. Ég lærði heilmikið um Norður Atlantshafsþjóðirnar og sérstaklega Grænland en einnig Norður Kanada. Kynntist læriföður sem að því miður dó fyrir aldur fram, honum Peter Friis ásamt mörgu öðru frábæru og skemmtilegu fólki.

Landbúnaðarháskólinn á Hvanneyri. Kynntist aftur gömlum góðum íslenskum sveitagildum sem að höfðu einhvern veginn gleymst á 12 ára veru minni erlendis. Þetta var notalegur tími, ógnvænlegur, sár en líka lærdómsríkur.

Fjórar bíómyndir sem ég held upp á:

Ég gleymi aldrei delicatessen og einnig annari franskri dansmynd sem var saga tímans á bar einum í París (man ekki hvað hún hét). Ég held upp á Cold Fever. Fannst der anderes leben mjög góð. Man einna skýrast eftir sænsku myndinni du levande á þessu ári sem einmitt er tilnefnd til norrænu kvikmyndaverðlaunanna. ....og fjölmargar aðrar sem erfitt er að gera upp á milli.

 Fjórir staðir sem ég hef búið á 

Reykjavík: Skólavörðustígur, Hvassaleiti, Búland og Álfaland í Fossvogi (Hér ólst ég upp bómullarbarnið umvafin umhyggjusemi foreldra minna sem tryggðu mér öruggari skilyrði en ég hef getað búið börnum mínum.

Lærdal, Sognfjörður, Vestur Noregur. (Mikilvægur tími en ljúfsár í minningunni)

Kaupmannahöfn: Amerikavej, Valdemarsgade (Vesturbrú), Peter Fabersgade (Nörrebro), Aalökkevej (Vanlöse), Sofiegade (Christianshavn), Holmbladsgade, Frankrigsgade (Amager), Birkevej (Dragör).(Dýfur, veltur, dýrmætar hamingjustundir - allt litrófið eiginlega)

Guelph, Kanada (Ljúfur tími en skrýtinn eftir á að hyggja)

 

 Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar

Klovn (bara asnalega fyndinn - ég kannast allt of vel við taktana)

Bókmenntaþáttur Egils Helgasonar (bryð hann í mig eins og mesta spennuþátt)

Út og Suður (Skemmtileg flóra af fólki, Gísla tekst alltaf vel upp)

Anna Pihl (mannleg kona og atburðarrás sem er spennandi)

 

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum.

Hornsherred, Danmörku

Eyjar við Króatíu

Hinar ýmsu borgir og sveitir Þýskalands, allt frá Lubeck í norðri til Konstanz í suðri.

Raufarhöfn og Melrakkasléttan (allra meina bót).

 

Fjórar síður sem ég skoða daglega utan bloggs

www.hi.is (minn vinnustaðasíða og mjög gagnleg að auki)

Facebook (Böhh, ekki frumlegt!)

natturan.is (skyldumæting)

billaus.is (af áhuga)

 

Fernt sem ég held upp á matarkyns

Gulrætur, spínat, epli og bláber (ég er ekki heilsufrík en mér finnst hollur matur bestur af því að þá líður mér best).

 

Fjórir bloggarar að klukka

Siggi hrellir

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson (langar að sjá hvort hann mótmælir því)

Þrymur Sveinsson

Ingólfur Ásgeir Jóhannesson

 

Fjórir staðir sem ég vildi helst vera á núna:

Brasilía er botnlaust forvitnilegt land. 

Indónesía er rosalega spennandi ég er að vona að ég komist á ráðstefnu þangað á næsta ári til Norður Sulavesi (læt mig dreyma)

Í hálsakoti einhvers sem mér þykir vænt um

Gangandi við strönd að anda að mér öldu-drununum. Það er ekkert eins hressandi og lífs-endurnærandi.