Harmafregn um pokadýr

Það er harmafregn að heyra að íslenskt ungmenni skuli hafa látið plata sig útí að vera pokadýr með eiturlyf. Það er ein sú vitlausasta ákvörðun sem fólk getur tekið en því miður eru mýmörg dæmi um ungmenni sem hafa látið sig hafa það í von um skyndigróða. Því miður er hætta á að íslensk ungmenni láti fleka sig á þennan hátt þegar að útlit fyrir tekjur versnar og ýmiskonar örþrifa-aðgerðir leita á hugann.

Ekki vildi ég hýrast í fangelsi í Brasilíu það segi ég satt - ég held að það séu mjög mannskemmandi aðstæður með ýmiskonar kúgun og bælingu (og fullt af eiturlyfjum af verra taginu en Kókaín) sem maður vill helst ekki hugsa um.

20 ár á bak við rimla og slá er ekki fýsileg framtíðarsýn fyrir ungt fólk. Það kemur niðurbrotið og skemmt út úr slíkri reynslu nema það sé því sterkara, ef það lifir slíkar aðstæður af á annað borð.

Íslenskar lýðheilsustofnanir ættu að huga að þessu og koma af stað áróðursátaki til að vekja athygli ungra íslendinga á að það er ekki gaman að þurfa að éta pöddur í Tailensku fangelsi til frambúðar, eða þurfa að taka þátt í krakkstríði innan veggja fangelsis í Brasilíu.

Það er vond vision!

 

Íslendingur handtekinn í Brasilíu

Urban citizens and animal welfare

Norður Ameríkumenn (Bandaríkjamenn og Kanadamenn) hafa fyrir löngu bannað innflutning frá öðrum ríkjum á dauðum villtum sjávarspendýrum eða afurðum þeim tengdum. Þannig hef ég setið á Grænlandi með vinum mínum frá frönsku Kanada sem gjarnan vildu kaupa selskinn eða einhvers konar minjagripi (sem oftar en ekki voru selskinnklæddir) en máttu ekki taka gripina með sér yfir landamærin og urðu því að láta sér nægja að taka myndir af villimennskunni.

Evrópuþingið hefur nú riðið á vaðið í þessum heimshluta og sett varnagla við innflutning á sela-afurðum. Ég fæ hreinlega ekki séð að það muni skaða annað hjá Kanadamönnum en þá aðila sem stundað hafa skinnaútflutning, en ég hélt svosem að Rússarnir væru iðnastir við að kaupa þau í pelsa. Ekki hafa Evrópubúar verið að nota seli mikið til manneldis, nema fitan sé nýtt í snyrtivöruframleiðslu (maður veit aldrei). Vinir mínir grænlenskir í Danmörku fá sitt kjöt frá Grænlandi sem hvorki er hluti NAFTA né Evrópusambandsins svo að þar ríkja sér-reglur enda DK og Grænlandi undir sömu krúnu.

Ætla svona í lokin að viðurkenna að ég hef (fyrir mörgum árum, tek ég fram) smyglað æðafugli til átu frá Grænlandi (mig langaði svo að smakka og pabbi vinkonu minnar átti hálf-fulla frystikistu af fiðruðu fé sem hann hafði safnað til vetrarins), eins reyktu og þurrkuðu hvalkjöti,  bjarnarkjöti frá Norðvesturfylkjum Kanada, hreindýrakjöti frá Finnlandi og svo mætti væntanlega lengi telja. (Ég verð vart látin svara til saka fyrir það þar eð þessi mál ættu að vera fyrnd í dómskerfinu).

Verð síðan að láta fylgja að einn af neikvæðari fylgifiskum borgvæðingar er uppblómstrun conspicious consumption - eins og Marx gamli orðaði það. Það er aðskilnaður heimilis og framleiðslu verður enn meiri og innsýn borgara í framleiðsluhætti firrist. Í hnattvæðingunni eru auðvitað ýktustu dæmin um það. 

Afurðir gamalla veiðimannasamfélaga sem byggt hafa á nauðbjörg öldum saman verður allt í einu hluti af óhugnalegustu drápum mannkynssögunnar og vel menntað fólk leggur mikið á sig til að fara langar leiðir og mótmæla óhugnaðinum.

Á meðan keyra hlassfullir bílar framhjá á hraðbrautinni fullir af kjúklingum og svínum á leið til slátrunar.

Dolla dýraverndunarsinni situr í rútunni á leiðinni til Ottawa eða Brussel til að mótmæla seladrápum, henni finnst hún upphafin - hún hefur köllun, hún hallar sér aftur í sætinu og gæðir sér á beikonsamlokunni sinni.

 

Banna innflutning selaafurða

Loksins!

Ég er ánægð með að konur skyldu ná þessum framgangi sem fulltrúar þjóðarinnar á þingi. Kominn tími til!

Konur kusu konur til valda á Alþingi

Þreytt á suðinu!

Ég er svo lifandi þreytt á suðinu að ég er að hugsa um að gera það sama og sonur minn næstu daga. Slökkva á öllum innlendum miðlum og orientera mig um heimsmálin annars staðar.

Kosningahamur samfélagsins er slíkur að mér rennur kalt vatn milli skinns og hörunds. Hatrammar dylgjur og skítkast frambjóðenda gegn hver öðrum og plott um að tala eitthvað og einhverja niður, gera lítið úr öðrum og þvíumlíkt vekja með mér ógeðstilfinningu.

Mér finnst sandkassinn óaðlaðandi - það hefur fullt af fólki kúkað í kassann.

Þegar að stjórnmál komast niður á slíkt plan er greinilegt að lítið er um málefnalegan grunn. Mér sýnist ýmsir spunameistarar virkir í því þessa dagana. Borgarafundurinn úr mínu kjördæmi gaf mér því miður litla von um að pólitíkin kæmist á hærra plan í nánustu framtíð...ekki af því að sumir frambjóðendur stóðu sig ekki ágætlega þar heldur var það heiftúðug stemmningin sem að dró úr mér mátt í áhorfinu. Hvað er í gangi!!!!!!!!!!!!

Er líklegt að við íslendingar náum samstöðu um endurreisn og bata í samfélaginu ef að samræður og samskipti endurspegla mannfyrirlitningu (ég er bestur syndrómið).

Má ég þá frekar biðja um hljóð!

Ég ætla samt ekki að skila auðu!!!!

 

 

Of flókin samsetning hagsmunafélaga launþega hér á landi

Ég hef aldrei almennilega sett mig inn í þann flókna vef samtaka atvinnulífsins sem hér á landi ríkir. Einhverra hluta vegna held ég að sú uppbygging sé full flókin fyrir lítinn íbúafjölda.

Er einhver sem getur t.d frætt mig um hvaða hlutverki starfsgreinasamband Ísland gegnir?

Ég hef oft velt þessu fyrir mér en lenti auðvitað illa í þessu þegar ég flutti hingað til lands. Ég hafði þá í áraraðir verið meðlimur DJÖF í Danmörku en nú reið á að skipta í íslenskt fagfélag. Ég hélt að það myndi verða auðveldur leikur en nei. Mitt fagfélag úti ráðlagði mér að tala við systursamtök þeirra hér á landi - lögfræðingafélagið. Nú kemur ef til vill einhverjum á óvart að ég hafi verið skráð í lögfræðingafélagið í Danaveldi en þannig er að það er lögfræðinga- og hagfræðingafélag og þar eð ég er hagrænn landfræðingur sem auk þess er stjórnsýslumenntuð var það minn vettvangur þar.

Ég var upplýst um það  af Brynhildi Flóvens (þáverandi formanni lögfræðingafélagsins) að mér bæri að tala við BHM af því ég væri ekki alvöru-lögfræðingu sem ég og gerði. Þeir hjá BHM sögðu mér að ég yrði að velja eitthvað svokallað kjarafélag en það er félag sem á að gæta hagsmuna meðlima við kjarasamningagerð. 

Að auki átti ég að velja mér fagfélag sem að ætti að sinna faglegum hagsmunum minum. 

Jahérna hugsaði ég. Ég var ekki alveg að ná þessu.

Ég talaði við fulltrúa viðskiptafræðinga og hagfræðingafélagsins sem sagði að ég væri jaðar- tilfelli en að öðru leyti velkomin, ég talaði við fulltrúa félags háskólakennara sem sagði mér að fyrst ég væri ekki að vinna fyrir HÍ heldur í öðrum háskóla ætti ég ef til vill að fara eitthvað annað.

Öll þessi ganga varð ein heljarins ferð um kima hagsmunafélaga launþega á mínu sviði og upplifunin eins og fáranleika leikhús.

Ég hef enn ekki komist til botns í afhverju ekki er nóg að vera í einu félagi sem er aðili að ASÍ en vænti að einhverjar sögulegar tilviljanir ráði því. 

Svona er veröldin stundum flókin.

Of flókin!

Stundum rennir mig í grun að við séum ef til vill föst í höftum hugarfarsins ofar öðrum umtöluðum höftum.

SGS að liðast í sundur

Í kringluna að fá sér ís!

Allar tengingar í ferðamálum eru góðar og mér finnst óþarft að kalla ferðatilboð beint til Færeyinga um Íslandsreisu - útsöluferðir eins og gert er í greininni. Það væri ekki réttnefni nema þær væru sérstaklega sniðnar til að fara á útsölur í verslunum en svo er ekki.

Verð að bæta því við að ég hitti einmitt færeyska vinkonu mína af tilviljun í Kringlunni að borða ís um daginn. Hún var í útsýnisferð í neyslumekka og hafði ásamt fjölskyldu, vinum og 600 ungmennum ákveðið að dvelja um páskana á Íslandi. Reykjavík og  verslanir voru ekki aðalmálið í þeirri ferð þó við viljum vera "great".

Útsöluferðir til Íslands

Örvæntingarfull leit að nýrri sjálfsmynd þjóðar - með eða án efnishyggju

Þó gott sé að kröfuhafa vegna Icesave reikninganna hafi endurgreiðslur í sjónmáli þá er öll endurskilgreining á efnahagslegum aðstæðum landsmanna orðin svo þreytt að maður þolir vart lengur við í öllu suðinu um peninga, skuldir, höft, skattaloforð og svo mætti lengi telja.

Ég fór því að blaða í erlendum fjölmiðlum og fann þá umfjöllun Kamillu Löfström um ræðu Eiríks Arnar Norðdahl frá Íslands-fundinum sem haldinn var fyrir nokkrum dögum í Helsinki. Ræðumenn aðrir voru t.d 

Friðrik Andersen bankastjóri NIB (the Nordic Investment Bank) og Pekka Mäkinen, svæðisstjóri Icelandair í Finnlandi.

Ræða Eiríks heitir Öfgafull sjálfsmynd Íslendinga ef þýtt er beint úr sænskri ræðu hans.

Endilega skoðið hana - það er bæði hægt að skoða hana í sænskri og enskri útgáfu á vefsíðu skáldsins sem býr í Finnlandi um þessar mundir.

Hér eru nokkrar línur úr ensku útgáfunni.

But of course there's no lie in the world as great as the lie of money and what happened is simply that all the lying caught up with us. The castles we built on air crumbled - loans. Icelanders were struck with a uniting disbelief, and have spent this last winter desperately trying to acquire new truths. Some have found them and others haven´t - mostly it seems that society will now settle back into it's familiar rut, and having been perhaps a little spectacular for a few months - critical, thoughtful, daring, sceptical and even a little spiritual - we will once again become commonplace, boring, materialistic, commercial and cowardly.

But why am I saying all of this? Having never actually attended one of these conferences, I have a strange feeling it´s purpose is mostly commercial - not a big surprise in a world that much prefers commerciality to social critique or academic study. I have a feeling you´re gonna be listening to another round of Icelandic mythology meant to make you love us - stories of majestic nature, poetic vikings, daring instincts - while the truth is that Iceland is mostly just hot water, cold rock and normal people that neither believe in elves nor ghosts.

In short - what I´m trying to say here, in the best of spirits, is that we are mostly not trustworthy when speaking of ourselves, and especially not when the one speaking is a government institution or a commercial firm. The firms because in capitalism they are habitually dishonest: they may not lie directly, at least if the law can stop them, but they´ll always give you a skewered picture of the reality of their product. And the government because of a profound tradition of nationalism, which of course differs from country to country - and let me assure you, as far as I'll allow you to trust even me, that Iceland does not suffer from it lightly, but greatly.

 

 

Óvænt fé í íslenskum banka

Þegar eitthvað annað en dópistar mæta er löggan fljót að hreinsa út!

Orð og útskýringar Snorra Freys Hilmarssonar formanns Torfusamtakanna voru greinargóðar á því hvernig ferill hnignunar hefur fengið að viðgangast í miðborginni með ötulum stuðningi skipulagsyfirvalda og lögreglu.

Það er til mikils vannsa.

Vilja bjarga Skuggahverfi

Hver er höfundur kortsins?

Hvernig væri nú að gefa upp höfundinn á kortinu. Þetta er frábært framtak, lofar góðu.

Ég er hæstánægð með svona nýsköpun í ferðaþjónustu sem í raun glæðir landslagið öðrum víddum þegar að gestir og gangandi fara um það. 

Mér finnst einmitt athyglisvert hvað svona hugsun er skammt á veg komin hér á landi og ekki er ferðamálastofa eða önnur ferðamálayfirvöld að styðja við eða hampa svona starfsemi þrátt fyrir að ferðamálastjóri hafi haldið öðru fram á opinberum vettvangi. 

Til marks um það er norrænt nýsköpunarþing í ferðaþjónustu sem haldið verður vestur á Ísafirði í lok mánaðarins. Þar eru yfirmenn ferðamálayfirvalda og sveitarfélaga ásamt háttvirtum forstjóra Impru nýsköpunarmiðstöðvar. 

Að mínu viti hefur ekki verið haft samband við neinn sem að hefur verulega þekkingu á nýsköpun í ferðaþjónustu og tel ég það nokkuð frumlega nálgun hjá ferðamálayfirvöldum.

Það böggaði mig heilmikið að ekkert samráð var haft við okkur úr menntageiranum eða aðra sem eru með sérþekkingu á sviðinu, við sem erum að útunga ferðamálafræðingum í tugum út í íslenskt atvinnulíf á ári hverju. 

Ferðamálayfirvöld hafa lítinn áhuga á grasrótinni ef að það eru nær einungis forstjórar og sveitarstjórar sem eiga að vera með yfirklór um nýsköpun í ferðaþjónustu.

Það er einmitt áhugavert að Impra nýsköpunarmiðstöð hefur engan aðila á sínum snærum sem hefur djúpstæða þekkingu á ferðamálum en mér sýnist einmitt núverandi ráðherra ferðamála vera mest ummunað að leggja niður þekkingu í byggðamálum og færa vinnuafl til þaðan til að sýnast í nýsköpun ferðamála. Gangi þeim vel með það!

Jarðvegstenging er af hinu góða þegar kemur að nýsköpun! Og kortið þetta er gott dæmi um slíka jarðvegstengingu.

 

Nýtt örnefnaskilti afhjúpað

Hinn umdeildi tími þegar botninum er náð!

Á síðustu dögum hafa þjóðhöfðingjar eins og Obama talað um að nú væri botninum náð í heimskreppunni og að í sjónmáli væri hægur uppgangur sem tæki mjög bráðlega við. Hér á landi hafa þessar raddir endurómað meðal einhverra einnig. En það er fyrst nú sem að forsvarsmenn alþjóða gjaldeyrissjóðsins viðurkenna fyrir alheimi að spár um efnahagsgengi þjóða á komandi misserum mun ekki ganga eftir og að sú kreppa sem nú ríður yfir í heimsefnahagsmálum er ekki skammvinn bóla.

Ég hef síðan 2005 talað um að efnahagslægðin væri óumflýjanleg en hafði ekki reyndar fyrr en fyrir tæpum tveimur árum síðan áttað mig á að umfang efnahagslægðarinnar gæti orðið svo mikið sem raun ber vitni.

Mjög virtur fræðimaður í mínum fagheimi, Carlota Perez en hún er sérfræðingur í tæknihagrænum bylgjum, kenningum sem upprunalega voru þróaðar af fræðimanninum Kondratiev, skrifaði athyglisverða bók sem var gefin út árið 2002 sem spáði fyrir um hið mikla alþjóðlega efnahagshrun sem óumflýjanlega afleiðingu af tæknihagrænu tímabili sem í raun leið undir lok um þúsaldamótin 2000.

Bókin heitir Technological revolution and financial capital: The dynamics of bubbles and golden ages.

Í henni fer Carlota í gegnum þær fimm tækni byltingar sem hafa umbreytt félagsstofnanalegu umhverfi á hverjum tíma og leitt af sér tímabil hagvaxtar og framsóknar síðustu tvær aldir. Sú síðasta sem var um það bil að líða undir lok um og eftir þúsaldamótin var knúin af uppfinningu hálfleiðarans (microprocessor - örgjörvans) sem umbreytti nær öllum forsendum atvinnulífs og hagvaxtar á jarðkringlunni í nokkra áratugi.

Það sem tók við þegar að drifafl síðustu tæknibyltingar var að líða undir lok var mikil spákaupmennska í hagkerfi sem ekki gat framleitt neitt en umhverfðist um að búa til ný og óáþreifanlegri verðmæti byggð á peningum, og ýmsum snúnum verðbréfum og virðismati þeirra.

Carlota ber þessa örvæntingarfullu tilraun til að halda heimshagkerfinu á fullum útblæstri hagvaxtar saman við tímabilið sem tók við eftir mikla framrás tækniframfara undir aldamótin 1900 og eftir sem leiddu jú eins og kunnugt er til síðustu heimskreppu.

Perez lýsir því hvað ferlið undan hruni einkennist af:

Þegar fer að halla undan fæti tímabilsins byrjar fjármagnsauður að verða ráðandi viðmið og auðsöfnunin byrjar að takmarkast við fasteignabólur og erlend ævintýri með fjármagni þar sem allt skynsamlegt verðmætamat er fyrir borð borið. Eignabólgur verða til samtímis með að skuldasöfnun eykst í glæfralegum takti og eyðast upp í spilavíti spákaupmennskunnar. Á þessu stigi verður mikið misræmi milli pappírsauðs og raunverulegs auðs, milli raunverulegrar arðsemi eða afleiða og fjármagnsgróða. En skynvillan getur ekki varað við og togstreitan sem af því skapast að viðhalda henni er dæmd til að enda í hruni. Þetta getur átt sér stað í röðum af mismunandi og skemmri kreppum á einum markaði eftir öðrum, í risahruni eða samblöndu af báðu. Eitt er allavega víst. Bólan brestur.

Ég lærði heilmikið af þessari lesningu.

 

Ég hvet ykkur til að lesa þetta athyglisverða verk.

 

Nokkur grunnatriði: 

 

Tæknibreytingar eiga sér stað í klösum djúpstæðra nýsköpunar sem skapa árangursríkar og aðgreinanlegar byltingar. Þegar þær eiga sér stað er allri framleiðsluskipan umbylt í kjölfarið.

Það er "funktional" mismunur milli fjármagn auðs og framleiðsluauðs (capital) þar eð hvor þeirra leitar arðs eftir mismunandi leiðum.

Vanburðir til að takast á við breytingar og andóf gegn breytingum á römmum félagsstofnana (félagsstoðir) í samanburði við tæknihagrænt umhverfi er knúið fram af samkeppnis þrýstingi.

 

Fjöldaframleiðslubyltingin setti mark sitt á flestar stofnanir/stoðir samfélagsins á tuttugustu öld og var undirliggjandi miðlægum stjórnvöldum og fjöldaneyslu mynstrum í fjórum stórum hagvaxtarstjórnunartilraunum sem settar voru upp til að nýta sér tæknina. Þetta voru Keynesiskt lýðræði, Nazi-fasismi, Soviet socialismi og ríkisþróunarstefnan í hinum svokölluðu þriðja heimslöndum sem hvert um sig hafði sín einkenni í stjórnarháttum.

 

 

 

Svört spá frá IMF