Og guði sé lof að sjávarútvegsráðherra lét ekki frekar undan peningamönnunum

Mér er ekki efst í huga að hampa ríkjandi fiskveiðistjórnunarkerfi, svo mikið er víst - því ég hef eytt tíu árum ævi minnar í að stúdera verri hliðar og áhrif þessa kerfis og kemst að þeirri niðurstöðu að kerfið sem slíkt hafi ekki styrkt sjávarbyggðirnar. En...... ég man að fyrir þremur árum féll mér nánast allur ketill í eld þegar að sjónvarpið og fleiri fjölmiðlar eyddu miklum sjónvarpstíma í að gera grein fyrir afstöðu fjármálamanna sem töldu að kerfið væri gjörsamlega óviðunandi fyrir fjárfesta. Það þyrfti að festa það svo kyrfilega í sessi að menn treystu sér að kaupa hlut í fyrirtækjunum og það væri bara alveg óviðunandi að sjávarútvegsráðherra endurskoðaði heimildirnar reglulega. Það þyrfti bara hreinlega að setja kvótann 12,15 eða 18 ár fast fram í tímann.

Það sauð í mér reiðin, það eitt er víst. Því auðvitað voru Þorsteinn Már og fleiri ötullustu talsmenn þessa ekki að hugsa um móður náttúru, eða hag sjómanna eða hag sjávarbyggðanna þegar þeir fóru svo mikinn fram. Þeir voru að hugsa um hvernig hægt væri að veðsetja meira og kreista peninga útúr enn óveiddum fiski. Finnst fólki það röksemd - eða - rökleysa?

Þeir voru auðvitað þá þegar búnir að veðsetja óveiddan afla þannig að sársauka olli og nú mun það ef til vill koma í ljós þegar að leysa þarf út veðin að erlendir aðilar eiga að miklum hluta hinn óveidda fisk í sjónum. Finnst forráðamönnum þjóðarinnar það góð staða?

Ég þakka fyrir að sjávarútvegsráðherra lét ekki undan þó beittur væri hörðum þrýstingi - en hitt er víst að kapítalistarnir reyndu sitt.

Sjávarútvegurinn í raun gjaldþrota

Áhugaverð tilraun en sérkennileg hugsun

Maðurinn sem ætlar að gera tilraun á sjálfum sér og lifa á matargjöfum frá t.d veitingahúsum er einn á báti. Hann hefur ekki fyrir nokkrum að sjá nema sjálfum sér. Ef hann hefði fyrir öðrum að sjá myndi hann væntanlega átta sig á því að maður verður að skila inn framlagi í samfélagið á einn eða annan hátt til að geta verið umbunað í samfélaginu. Hann nefnir ekki að hann ætli að leggja nokkuð af mörkum sjálfum til að afla sér fæðu annað en að lifa á umhverfinu og góðvild t.d veitingastaða.

Það í sjálfu sér er ósjálfbær hugmynd. Í okkar samfélagi/samfélögum hefur kapitalismi skilyrt hegðun borgarana og mun væntanlega halda áfram að gera það um ókomin ár þar eð viðskiptakerfið sem við lifum við hefur verið peningakerfi síðustu nokkur hundruð árin. Forræðishyggja nýfrjálshyggju kapítalismans hefur þó gjörsamlega tröllriðið bæði samfélögum og fólki og nú síðast stefnt þjóðarskútunni í nær kaf. 

Það er því öll ástæða til að huga að alternatívum staðbundnum viðskiptakerfum til að lifa af.

LETS er áhugavert kerfi sem gengið hefur býsna vel víðast annars staðar en á Íslandi. Þegar ég bjó í Kanada kynntist ég því aðeins en þá fungeraði til dæmis í gegn um ýmiskonar skipti. Ég lána þér íbúðina mína í Toronto og þú ferð í helgarferð til suður Ontario og gistir i íbúðinni minni til að mynda. Ég var líka meðlimur í innkaupasamtökum á útivistarútbúnaði sem hét Mountaineers co-op og gekk út á að maður borgaði visst árgjald og síðan gat maður farið í búðina sem var í nokkrum borgum Kanada og fengið ódýrari útilegubúnað en annars hefði verið.

En auðvitað eru til mörg önnur góð kerfi sem gera manni kleyft að verða óháðari peningum.

Ég hef líka búið í kommúnu þar sem við vorum í áskrift á landbúnaðarvörum frá býli með lífrænni rækt, og Rie ein af sambýlendunum af býlinu keyrði einu sinni í viku með birgðir á heimilin sem voru hluti af kerfinu í Kaupmannahöfn.Síðan tókum við þátt í að taka til á býlinu, dytta að og annað slíkt þegar á þurfti að halda. En peningar voru hluti af þessu kerfi þar eð við fengum heilnæmt grænmeti og kjöt gegn heildsöluverði.

Vinur minn Filip býr í sambýli rétt utan við Hróarskeldu þar sem íbúar 30 íbúða borða saman á hverju kvöldi og skipta með sér verkum varðandi innkaup, matargerð og frágang. Þau borða saman dag hvern og verða að skrifa inn á dagskrá ef þau geta ekki tekið þátt í borðhaldi. Þau kaupa inn stóra sekki af basisvörum og borga í sameiginlegan sjóð til að það sé hægt. Þau geta í staðinn hlaupið í ískáp sambýlisins og sótt sér mjólk, hveiti og aðrar basisvörur þega einstaka heimili þurfa á því að halda. Sparnaðurinn við þetta fyrirkomulag er um 50%.

Þá hef ég verið meðlimur banka sem hafði það eitt að markmiði að græða ekki. Hann er í Kaupmannahöfn.

Til að geta tekið þátt í svona þá verður maður að vera skráður og svona kerfi byggir á trausti eins og öll viðskiptakerfi. Útgangspunkturinn er að fólk sé heiðarlegt og ekki gráðugt. Að það þurfi ekki á öðru að halda en það sem gerir það satt. Ofgnótt er ekki metin til verðmæta.

• LETS - Local Exchange Trading Systems
• Hófst í Vancouver, Kanada, 1983; nú fjölmörg LETS-kerfi í Ástralíu, Nýja Sjálandi og Bretlandi, auk Kanada, USA ofl....

-        Þátttakendur skrá vöru eða þjónustu sem þeir hafa að bjóða, ellegar vilja kaupa, hjá sérstakri miðstöð

-        Sérstakar einingar („peningar"), oftast tengdar gjaldmiðli viðkomandi lands

-        Öðruvísi en hefðbundnir peningar:

• ekki „skortur"; engir vextir; engin LETSskipti út fyrir svæðið/hópinn

-        Hefur opnað þeim nýjar leiðir sem annars eru utangarðs, t.d. atvinnulausir

 

 

 

Er hægt að lifa án peninga?

Öfugsnúin ákvörðun strætó um fækkun ferða

Heil og sæl

Samkvæmt mbl.is í dag samþykkti stjórn strætó í morgun rekstraráætlun fyrir næsta ár. Samþykktin felur m.a í sér að dregið verði úr tíðni ferða utan annatíma en vonast er til að ekki þurfi að koma til uppsagna starfsfólks eða að hækka gjaldskrá (sjá frétt).

Þessi þróun á krepputímum er mikið áhyggjuefni fyrir notendur strætó en farþegafjöldi hefur í ljósi breyttra þjóðfélagsaðstæðna aukist um nær helming síðustu tvo mánuði. Það eitt fer illa saman, aukning farþega – og fækkun ferða. Lagt er til að halda verði stöðugu sem er jú góð frétt, því ekki hefur verið dýrt í strætó hingað til.

Megin rök stjórnar strætó eru erfið rekstrarskilyrði og vekur það nokkra furðu í tengslum við forgangsröðun bæjaryfirvalda og er verulega á skjön við yfirlýst áform, en eins og kunnugt er tilkynnti fulltrúi umhverfis- og samgönguráðs fyrr í mánuðinum að Reykjavíkurborg ætlaði að vera til fyrirmyndar og sýna gott fordæmi með því að innleiða vistvænar samgöngur í starfsemi sinni.

Af frétt Reykjavíkurborgar um áformin er þó ljóst að almenningssamgöngur eru síðast nefndar sem kostur. Þá vaknar sá grunur að almenningssamgöngur (strætóferðir öðru nafni) séu í síðasta sæti í forgangsröð sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Ætli strætósamlagið milli sveitarfélaganna sé dragbíturinn? Garðabær, Álftanes, Kópavogur, Seltjarnarnes og fleiri úthverfasveitarfélög hafa löngum sýnt almenningssamgöngum minni skilning enda keyra þar margir einir í bíl þó það gangi engan veginn upp efnahagslega eða umhverfislega.

En hvað þýðir samþykktin fyrir notanda strætó? Hvernig skilgreinir stjórn strætó annatíma og á hvaða forsendum? Munu strætóferðir ef til vill einungis vera einu sinni á klukkustund eftir klukkan 18 og laugardaga og sunnudaga? Hvaða áhrif mun skert þjónusta hafa á hreyfanleika eldra fólks um borgina, barnafólks, fólks í vaktavinnu og annara sem reiða sig á strætósamgöngur. Margar spurningar vakna og við þeim er nauðsynlegt að leita svara.

Strætóhópur bíllaus lífsstíls hyggst bregðast við þessu og blæs til almennings-fundar í næstu viku. Nánari tímasetning og staðsetning tilkynnt hið fyrsta.

fyrir hönd stjórnar bíllauss lífstíls
Anna Karlsdóttir

Dregið úr ferðum hjá Strætó en gjaldskrá óbreytt

Tortryggð vinasambönd

Ég á vini tvo úr sitthverri heimsálfunni sem eru mér afar dýrmætir. Þeir eru mjög ólíkir hver um sig og þó. Þeir eru báðir mjög góðir vinir mínir, einskonar sálufélagar þó á ólíkan hátt. Annar þeirra er Finni, hinn Brasilíumaður. Þeir hafa staðið með mér í gegn um þykkt og þunnt þótt oft væri það í fjarska. Við eigum í intellektual sambandi, elskum að tala saman um heima og geima, nördast svolítið, taka púlsinn á heimsmálunum og spjalla um eigin hag og annarra.

Margir hafa orðið til þess að tortryggja þessi sambönd mín, sérstaklega íslenskir karlmenn - sem mér finnst skrýtið. En Ok, eins og Leo vinur minn segir. Þú getur ekki ætlast til að karlmenn skilji að svona fögur kona eins og þú Anna sért svona mikill free spirit. Mér þykir auðvitað ekki leiðinlegt að vera skjölluð og ég er stolt yfir því að hafa haldið þessum vinasamböndum til streitu þrátt fyrir mótbyr á stundum frá ytra umhverfi.

Tek fram að ég hef aldrei átt þessa menn fyrir kærasta enda myndi það spilla því góða sambandi sem ég á við þá.

Fjarskiptasambönd geta þó verið flókin. Eins og um daginn þegar brasilíski vinur minn skypaði mig eins og hann gerir gjarnan (og þá ekki endilega á besta tíma. Oft er það um það bil þegar ég er að elda kvöldmat). Nú átti hann í hjónabandsörðugleikum og hvað átti hann að gera. Ég sálufélaginn dásamaði konuna hans, sem ég þekki vegna þess að ég hef heimsótt þau og hún er mér mjög kær..og sagði honum að hann væri líklega að ganga í gegnum tíu ára krísuna (yebb, alltaf svo gott að vera vitur fyrir aðra).  Reyndar tölum við sjaldnast á þeim nótum. Ég held þó og vona að mér hafi tekist að koma vitinu fyrir hann. Hann er háskólakennari og upplifir eins og þeir margir að nemendur eru bara alveg til í að gefa honum undir fótinn. Ég var að segja við hann að dirfast ekki að vera latino í því sambandi, ég vona að hann hafi hlustað. Þessir brasilísku eru, held ég, svoítið blóðheitir. Hann á bara svo frábæra konu. Hún er sálfræðingur af gyðingaættum og ég held einmitt að þess vegna hafi hún tekið mér svona vel, ég er ekki viss um að ef hún hefði verið kaþólsk að hún og hennar fjölskylda hefðu bara gúdderað einhverja íslenska vinkonu sisvona. Samtal okkar þennan dag var um margt óvenjulegt en aðstæðurnar eru væntanlega ekki óalgengar meðal fólks á okkar reki.

Við Leo tölum þó oftast um þjóðfélagsástandið í sitthvoru landinu, um vistvænt borgarskipulag, hagkerfi, félagskerfi og stundum spillingu og annað sem er sameiginlegt áhugamál enda höfum við starfað saman beint og óbeint í grænkortaverkefni í um áratug. Þegar ég heimsótti hann og Tönju í Brasilíu í vor pössuðu þau svo ofboðslega upp á mig að ég var með verndara í hverri einustu borg sem ég heimsótti. Ég hef bara aldrei upplifað aðra eins gestrisni.

Lassi, finnski vinur minn er stjórnmálafræðingur. Við spjöllum líka um heima og geima en þó mest um Norðurslóðarannsóknir sem eru sameiginlegt áhugamál, strauma og stefnur í pólitík og öryggismál og annað þvíumlíkt. Við vorum einmitt að hittast nú í kvöld því í hvert skipti sem hann á leið um Ísland borðum við saman og spjöllum. Lassi hefur að mörgu leyti verið mér mentor síðan ég kynntist honum fyrir tæpum áratug. Eg hef ferðast með honum á ráðstefnur og fundi í fjarlægum löndum ásamt öðru góðu fólki og í gegnum hann hef ég kynnst mígrút af fræðafólki í pælingum um Norðurslóðir. Fyrir það er ég honum einlæglega þakklát. Hann er svona maður sem á auðvelt með að gefa af sér og svo er hann týpískur Finni að því leyti að honum finnst bara alls ekkert óþægilegt að þegja saman, þegar þannig ber undir. Ég hef gert mér far um að sýna honum borgina eða nágrenni borgarinnar þegar hann hefur haft tíma og við höfum borðað saman picnic á þingvöllum. Þá var minn maður með finnskt rúgbrauð með og að sjálfsögðu vasahníf og við fengum okkur íslenskt álegg. Það var gaman.

Ég býst við að sumum gæti fundist skrýtið að vera svona þrjóskur - en fyrir mér er þetta nauðsynlegt frelsi að fá að eiga vini, sama af hvoru kyninu þeir eru, sem ég næ góðu sambandi við. Þeir eru báðir skemmtilegir í tilsvörum og analýtískir og ég met það mikils. Það er allt of mikið til af fólki sem einhvern veginn er alltaf að passa upp á einhvern front.  Ég er viss um að fleiri upplifa það sama og ég og aðrir munu væntanlega bara dæsa og tortryggja - eins og ég hef svo oft upplifað.

Skítt með það. Mér er sama. Góður vinur er meira virði en almenningsálitið.

Við vinnum og vinnum og vinnum

Við háskólamúsir vinnum hörðum höndum dag út og dag inn. Tíminn sem nú fer í hönd er annatími bæði nemenda og kennara við Háskóla Íslands. Nemendur fara í lestrarfrí, kennarar undirbúa næsta misseri. Það eru því ekki huggulegar aðventustundir og jólabakstur sem að einkenna tímann framundan heldur annir sem vonandi verða huggulegri af því að sumir eru með kertaljós við skrifborð og piparkökur í skál.

Ég er með heimapróf í efnahagslífi og samfélagi í Asíu frá því á morgun og til hádegis á laugardag, en það eru engir sem hafa mótmælt að ráði. Haft var samráð við nemendur um það. 

Prófatilhögun í heimaprófi er aðeins öðruvísi en í skriflegum prófum í gapandi sölum þar sem að nemendur sitja eins og síldir í tunnu hver á sínu borði og þreyja próf á takmörkuðum tíma með ekkert efni sér við hlið. Heimapróf eru ritgerðarpróf þar sem að tími gefst til umhugsunar um viðfangsefnið, þar sem að nemendur hafa námsefnið sér við hlið en það sem metið er, er þá ekki fyrst og fremst hæfni til að koma efni blindandi frá sér til skila á takmörkuðum tíma, heldur fremur greiningarhæfni á efninu, ritgerðatækni og geta til að flétta inn heimildum sem þegar hafa verið lesnar en nýtast í úrvinnslu og röksemdarfærslur.  Svoleiðis próf eru kannski mest hentug þeim sem lengra eru komnir í sínu námi og hafa öðlast færni í að koma máli sínu á framfæri fléttað við fræðilegar pælingar og analýsu á viðfangsefni, blandað sjálfstæðri hugsun og ályktunarhæfni.

Þegar upp er staðið held ég að nemendur græði meira á því en páfagaukslærdómi á háskólastigi, þó það sé auðvitað púl á meðaná því stendur. 

Engin skrifleg próf á laugardögum

Mikið vatn hefur runnið til sjávar

Fjölbreytileiki í afþreyingu í borginni hefur aukist til muna á síðustu árum. Fyrir fimm árum hófum við hér við Háskóla Íslands að kenna námskeið sem að heitir Borgir og ferðamennska. Sumum þótti þetta námskeið svolítið framandi voru greinilega fastir í að hálendið væri órjúfanlegur þáttur ferðamennsku og að skrýtið væri að kenna svona sérhæft námskeið í ferðamálafræði. Á þeim árum sem að námskeiðið hefur verið kennt hefur rannsóknum erlendis sem og hérlendis á ýmsum víddum borgarferðamennsku fleygt fram.  Það er því gott að sjá að tölfræði um sýn ferðamanna á borgina er að þróast og verða reglulegri.

Ef ég man rétt var síðast gerð könnun meðal ferðamanna þá hinar hefðbundnu á vegum ferðamálaráðs/núverandi ferðamálastofu fyrir nokkrum árum síðan - en hún tekur til alls landsins og ekki sérstaklega til borgarinnar. Það er fagnaðarefni að Höfuðborgarstofa hafi ráðist í að framkvæma slíka könnun, þó hún taki einungis til flugfarþega sem koma inn í borgina. Það vantar að mörgu leyti meira af tölfræðilegu efni um sérstaka staði/þéttbýli og upplifun ferðamanna af þeim hér á Íslandi. Slíkar upplýsingar eru að litlu leyti aðgengilegar einnig.

Rögnvaldur Guðmundsson hefur unnið þetta fyrir Höfuðborgarstofu. Hann er flugfær í kannanavinnu og því geri ég fastlega ráð fyrir að hér sé um vandað verk að ræða.

 

Gestir Reykjavíkur aldrei ánægðari

Loksins taka aðilar vinnumarkaðarins við sér!

Norsk vinkona og samstarfskona furðaði sig á að aðilar vinnumarkaðarins og hagsmunasamtök fólks af ýmsu tagi í landinu væri svona lítið sýnilegt í iðu mótmæla fólks á Austurvelli undanfarna laugardag. Hún sagði það mjög frábrugðið sínu landi en þar væru samtök atvinnulífsins fljót að raða sér upp og taka afstöðu með sínum félagsmönnum. Þannig væru samtökin alltaf sterkur frontur gagnvart stjórnvöldum á hverjum tíma, ólíkt þeim íslensku. Þegar ég fór að hugsa til hinna Norðurlandanna er hið  sama uppi á teningnum. Það skyldi þó aldrei vera að niðurstöður Herdísar Baldvinsdóttur fornvinkonu minnar sem skrifaði doktorsritgerð um ASÍ og komst að þeirri niðurstöðu að þeir hefðu fremur gengið erinda atvinnurekenda en sinna félagsmanna, væri rétt.

Loksins eru allavega ein samtök, mín samtök BHM farin að láta í sér heyra.

Svo getur maður auðvitað spurt sig í kjölfarið hvað það eru ótrúlega fáir hagfræðimenntaðir Íslendingar sem virðast kunna annað en nýklassískar kennisetningar úr fræðunum. Þeir hafa greinilega verið forritaðir svolítið einhæft þar sem þeir hafa lært. Kennigrunnur og þekkingargrunnur hagfræðinga er mun meiri og breiðari ef þeir hafa orienterað sig víðar í fræðunum.

Er t.d einhver þeirra (og þá eru Þorvaldur Gylfason og Lilja Mósesdóttir undanþegin spurningunni)sem hefur heyrt um að opinberar framkvæmdir minnki áfall við samdrátt og vítahring verðhjöðnunnar í hagkerfinu? Hafa þessar mannvitsbrekkur ef til vill einungis lesið Hayek, Friedmann ofl. sem hníga að sama stafni? 

Keynes var kennismiður kenningar um inngrip hins opinbera á slíkum tímum til að halda uppi eftirspurn á  vinnumarkaði og koma í veg fyrir algjört hrun í velferð á tímum samdráttar en aðgerðastefna kennd við hann gekk ágætlega við stríðslok og fram á áttunda áratug síðustu aldar og ætti að geta átt við í núverandi tíðarfari (ef ekki væru fyrir skilyrði IMF! Eða hverra eru skilyrðin?) 

BHM: Stjórnvöld hvött til að standa vörð um velferðarkerfið

Þjóðremban sem hitti þjóðina í bakið

Margrét Pétursdóttir er skelegg kona en fleiri ræðumenn á borgarafundinum í kvöld voru skýrir í máli sínu einnig.  Margar spurningar sem bornar voru upp á borgarafundinum var aldrei almennilega svarað. T.d spurningin með verðtrygginguna en hún á eftir að ganga af mörgum dauðum næstu misseri. Ég get alveg séð að rök Ingibjargar Sólrúnar eiga við einhver rök að styðjast, að ef hún yrði afnumin gæti það verið á kostnað hagsmuna lífeyrisþegana, en þegar nánar er að gáð er það að afnema hana aldeilis á kostnað þeirra fasteignaeigenda sem hafa tekið örugg lán fyrir húsnæði sínu, þeir sem ekki tóku áhættu.

Afhverju þarf það alltaf að vera þannig að þeim sem áhættusæknir eru í lántökum sínum mun verða bjargað en þeir sem ábyrgir hafa verið þurfa að borga fyrir hina óábyrgu. Það er ekki eins og að þetta sé einsdæmi því miður. Um daginn var ég í Danmörku og þá sögðu kollegar mínir þar að danska ríkisstjórnin hefði gengið fram og ákveðið að bjarga hinum áhættusæknu sem tekið hefðu flexlán. Afleiðingin er sú að þegar leysa þarf út ábyrgðirnar fyrir þeim, eru það hinir ábyrgu lántakendur sem munu þurfa að axla byrðarnar. Það er fólk auðvitað fúlt útaf, vegna þess að það voru týpískt fjármagnseigendur eða þeir sem töldu sig geta tekið áhættu sem tóku flexlánin. Þeir sem þrengra höfðu í búi gerðu það ekki, og þeim er ekki bjargað.

Það sama er uppi á teningnum á Íslandi. Þjarmað verður að smáskuldurum á meðan að stórskuldarar fá að sleppa við ábyrgð. Hinir löggildu þjófar þenslunnar á Íslandi munu fá að halda áfram að róa á meðan að rupparnir sem bara hafa borgað reikningana sína fá að blæða. Þetta er óréttlátt.

Annars hef ég hugsað mikið um það hvað þjóðremba Íslendinga hefur kostað okkur mikið að undanförnu. Ef að sú klausa hefði ekki verið sérstaklega skilgreind í íslensku neyðarlögunum að íslenskum borgurum og þeirra inneignum yrði sérstaklega bjargað hefðu nágrannaþjóðirnar væntanlega ekki tekið íslenskum björgunaraðgerðum eins illa og var.

Ef að íslenskir útrásarvíkingar hefðu ekki endalaust verið að kaupa eitthvað í nafni íslensku þjóðarinnar (sem einstæð móðir get ég ekki varist að spyrja, hvaða þjóðar) og ánefna fjárfestingar sínar sem eitthvað samheiti fyrir íslenska þjóð hefðum við væntanlega ekki orðið fyrir þeim ámælum sem ríkisstjórnin okkar varð fyrir. 

Ef að fjárfestarnir hefðu starfað undir eigin nafni einungis, og ekki heillar þjóðar, væru þeir ábyrgir og ekki heil þjóð - eins og mér er nú illa við þá öfgafullu einstaklingshyggju sem tröllriðið hefur íslensku sem og vestrænu viðskiptalífi undanfarin áratug eða meira.

Engin nefnir þetta sem lexíu undanfarins mánaðar og þykir mér það fréttnæmt....þó öðrum finnist það ekki.

Arðurinn einkavæddur en skuldirnar þjóðnýttar er ekkert nýtt eins og best kom fram í skáldsögu Halldórs Laxness á skilgreiningunni um hvað væri frystihús.

Halldór Laxness lýsir íslenskum athafnamönnum í Kristnihaldi undir  

 jökli.

 Spurt er: Hvað er hraðfrystihús?

 Og svarað: „Það eru íslensk fyrirtæki. Spaugararnir reisa þau fyrir  

 styrk

frá ríkinu, síðan fá þeir styrk af ríkinu til að reka þau, þvínæst  

 láta þeir

 ríkið borga allar skuldir en verða seinast gjaldþrota og láta ríkið  

 bera

 gjaldþrotið. Ef svo slysalega vill til að einhverntíma kemur eyrir  

 í kassann

 þá fara þessir grínistar út að skemmta sér" (Kristnihald undir Jökli,

 bls. 301)

 

 

Bankaleyndina burt

Frásögn af ferðamálaþingi

Mér er bæði ljúft og skylt að rapportera frá þinginu sem ég tók þátt í, í dag. Ætla þó að hoppa á fjallatoppum.  Og þá vil ég bæta við að Elding var vel að umhverfisverðlaunum ferðaþjónustunnar komið. Vei því, að fyrirtæki sem sameinar náttúrutengda, menningartengda og fræðslutengda ferðaþjónustu og sem að auki hefur haft sjálfbærni í starfsemi að leiðarljósi bæði með umhverfisvottunum og tilraunum í nýjum endurnýjanlegum orkugjöfum, skuli vera viðurkennt. Ég gæti ekki verið glaðari hvað það varðar.

Ég fagnaði erindi hæstvirts ferðamálaráðherra Össur Skarphéðinssonar þegar hann lýsti því yfir að hann myndi beita sér fyrir að áhersla yrði lögð á að styðja við frekari rannsóknir í ferðamálagreininni. Nú er ljóst að aðgerðir hans með niðurlögn þróunarsviðs byggðastofnunar munu mæta ákveðinni andstöðu en svo virðist sem að hann hafi áttað sig á að það verði ekki gert nema að bæta upp fyrir það með aukinni áherslu á ferðamál. Ein spurning stendur þó eftir í því sambandi hvaða stofnunum ætlar hann að muni eiga að fylgja eftir byggðaáætlun á Íslandi þegar að byggðastofnun er orðinn banki einn. Mér fannst þó í heild ræða hans bera keim af sterkri sýn og fagna því.

Eitt af því sem Össur lagði verulega áherslu á var að til að mæta aukinni þörf í markaðssetningu á Íslandi sem ferðamannastað á þeim þröngu tímum sem við lifum á væri fyrirsjáanlegt að tekna til þess yrði að afla i greininni, annað hvort með brottfarargjaldi eða svokölluðu veltugjaldi af starfsemi fyrirtækjanna. Hann óskaði eftir stuðningi greinarinnar til að beita sér fyrir því máli. Nú er ég ekki ekspert í gjaldtöku, en einn úr salnum taldi að tryggingagjald væri varhugaverður kostur þar eð margir ferðaþjónustuaðilar á Íslandi væru nú starfandi í neðanjarðarhagkerfinu og því myndi aukin gjaldtaka af því tagi einungis freista fleiri að gefa ekki fram starfsemi sína. Ég tel mig ekki nógu reynsluríka eða lesna til að geta ályktað um það en maðurinn hefur þó væntanlega eitthvað til síns máls. 

Ian Neale forsvarsmaður frá alþjóðafyrirtækinu Regent Holiday sem er hluti af alþjóða samsteypunni Western & Oriental Plc. og hefur starfsemi í 155 löndum, meðal annars Íslandi talaði fjálglega um að Ísland væri land tækifæranna og þá ekki síst í stöðunni. Hann taldi helstu tækifæri íslendinga liggja í að þróa ennfrekar afþreyingageirann því bretar væru óþreytandi ferðamenn og ef að gengið væri þeim í vil væru þeir enn frekar ágengari í að kaupa ferðir. Ísland hefði góðan hljómgrunn sem ferðamannaland jafnvel þó annað væri upp á teningnum um ímynd Íslands sem viðskiptaland.

Ég tók eftir því að nýjasti ferðabæklingur fyrirtækisins á þessar slóðir var Iceland - Greenland 2009 en enginn kommenteraði á það. Við Íslendingar erum alltaf jafn sjálfhverfir (þrátt fyrir nýliðin áföll) höldum alltaf að við séum í fyrirrúmi. Reyndar var enginn, ekki einn maður sem að tengdi okkur við Norðurslóðir eða hluta af leiðakerfi Norðurslóða. Það fannst mér býsna áhugavert.

Þór Sigfússon var næsti frummælandi og talaði hann um að nú væri afruglarinn í okkur bilaður og allt hefði breyst. Hann sá m.a tækifæri í að ferðaþjónustufyrirtæki sem ekki endilega væru stór gætu jafnvel meldað sig á kauphallarmarkað þar eð viðmið þar hefðu breyst og meira væri litið til stöðugleika og spennandi kosta. Það sem hann sagði þó ekki og ég hjó eftir, var að hin óeðlilegu viðmið í arðsemi hefðu vikið. Mér fannst hann vera jákvæður en svolítið fastur í farinu að því leyti að hann klifaði á klisjum sem kauphéðnar markaðarins hafa á undanförnum misserum gengið nánast af þjóðinni dauðri með. Sorrý Þór! Godt forsögt, eins og daninn segir, en afruglarinn í þér er ekki alveg stoppaður enn.

Ég var spenntust að heyra í nýjum ferðamálastjóra Ólöfu Ýrr. Hún brást ekki, mikið er gaman að við höfum fengið svona kröftugan ferðamálastjóra. Ég baunaði reyndar aðeins á hana en hún er þannig týpa að hún þolir það alveg.

Sigrún Björk Jakobsdóttir var síðan með alveg frábært erindi og ég verð að viðurkenna að hefði ég kosningarétt á Akureyri myndi ég örugglega kjósa hana.

Páll Ásgeir sveik sömuleiðis ekki, var bæði fyndinn og málefnalegur. Hnykkti út með því að villiböð væru auðvitað bara dulin stríphneigð og uppskar talsverðann hlátur úr salnum - þó megin boðskapu hans væri að við byggjum að mun meiri náttúrulegri auðlegð í náttúru og umhverfi en ferðaþjónustan væri að færa sér í nyt.

Allt í allt var þetta hressandi ferðamálaþing - með skemmtilegu fólki - Vei, vei! Ég var á einu fyrir þremur árum síðan þar sem ég hélt að ég myndi deyja úr leiðindum. Gott að framför er í gangi.

Leyfi mér að lokum að leggja hér við áskorun úr neistahópnum vegna þingsins. Ég tel það mikilvægt innlegg í þessa umræðu alla.

 

Að tilstuðlan Bjarkar Guðmundsdóttur sameinuðust virkustu náttúruverndaröfl

Íslands í áskorun til Össurar Skarphéðinssonar um að beita sér fyrir

náttúruvernd.

Áskorun til ferðamálaráðherra um að beita sér fyrir náttúruvernd !

Náttúruvernd samtvinnuð ferðaþjónustu er öflug leið til að markaðssetja

Ísland sem áhugaverðan áfangastað fyrir ferðamenn.

Náttúran er okkar mikilvægasta auðlind og sú náttúruverndarbarátta sem háð

hefur verið undanfarin ár og áratugi er öflugasta tækið til að kynna

sérstöðu og aðdráttarafl Íslands. Náttúruverndarbaráttan hefur sett í

forgrunn brýnasta viðfangsefni samtímans. Íslendingar gætu verið í

fararbroddi á heimsvísu í mótun nýrrar orkustefnu og afstöðu til

náttúrunnar. 

Við blasir, samkvæmt fáanlegum upplýsingum, að hvorki álver né orkuver verði

byggð eða stækkuð á Íslandi næstu mánuði og misseri. Framleiðsla áls hefur

að undanförnu dregist hratt saman, verð áls lækkað og fjármögnun

risavirkjana því næsta vonlítil. Stjórnvöldum ber að leita allra raunhæfra

leiða til að byggja upp fjölbreytilegt atvinnulíf og stuðla að sjálfbærri

þróun í sátt við náttúruna.

Í dag fjallar ferðamálaþing

(http://www.ferdamalastofa.is/displayer.asp?cat_id=621&module_id=220&element

_id=4342 

<http://www.ferdamalastofa.is/displayer.asp?cat_id=621&amp;module_id=220&amp

;element_id=4342> ) um það hvernig efla megi ferðaþjónustu á Íslandi. Að

undanförnu hefur komið fram fjöldi nýrra hugmynda um ónýtta möguleika í

ferðaþjónustu. Þær frjóu hugmyndir mega ekki stranda vegna stóriðjuhugmynda

sem hafa of lengi rutt annarri uppbyggingarviðleitni úr vegi.

Neðangreind náttúruverndaröfl skora á ferðamálaráðherra, Össur

Skarphéðinsson, að lýsa því yfir á ráðstefnu Ferðamálaráðs í dag að nú verði

náttúruvernd og ný orkustefna að vera í öndvegi ferðaþjónustu á Íslandi til

framtíðar.

Nattura.info

Náttúruverndarsamtök Íslands

Natturan.is

Framtíðarlandið  

Landvernd

Nánari upplýsingar veita: Björk Guðmundsdóttir, Árni Finnsson, Oddný Eir

Ævarsdóttir, Bergur Sigurðsson, Irma Erlingsdóttir, Guðrún Tryggvadóttir.

 

 

Elding fékk umhverfisverðlaun Ferðamálastofu

Uppnám í Noregi

 

Mikið uppnám er í Noregi vegna breyttrar afstöðu flokkana íslensku til umræðna um hugsanlega aðild að Evrópusambandinu. Í gær og í dag hefur norska dagblaðið Klassekampen fjallað ýtarlega um þetta og afleiðingar hugsanlegrar umsóknar Íslendinga til ESB fyrir Evrópska efnahagssvæðis samninginn. Margir norðmenn telja að samningarnir muni falla um sjálft sig með inngöngu Íslendinga og þá muni Noregur ekki eiga annan kost en að sogast með. Gerist það muni sjálfstæði yfir auðlindunum vera í húfi, enda vilja Norðmenn meina að ESB ásælist í meira mæli að fá ákvarðanatökuvöld yfir auðlindaríkum þjóðum í ljósi loftslagsbreytinga og afleiðinga þeirra.

Set hér inn krækjur úr blaði

gærdagsins

og 

í dag

 

Meirihluti styður ESB-aðild