Foreldrar þurfa að bera virðingu fyrir hvort öðru, sleppa eigingirninni og gerast víðsýnni

Alhæfingar og dogma um sameiginlegt forræði eru hættulegar. 

Ef að virðing foreldra fyrir hvort öðru er til staðar og mömmur og pabbar leggja eigingirni sína til hliðar þarf forsjá beggja foreldra ekki að vera vandamál.

Það er hinsvegar oftast þannig að skilnaðir eru sárir og í þeim tilfellum þar sem að t.d faðir hverfur um nokkurra mánaða skeið úr lífi barns síns vegna þess að hann getur ekki tekist almennilega á við skilnaðinn eða er of upptekinn af nýju konunni í lífi sínu er spurning hvað á að gera. Oftast er það svo að móðirin ber þungann af barnauppeldi þó dæmi séu um að slíku sé öfugt farið.

Ég á tvö börn, annað barnið er barn sem ég er með sameiginlegt forræði með föðurnum og hefur gengið ágætlega með meira að segja þvert á þjóðleg landamæri. Við erum ágætis vinir ég og faðirinn, reyndar bara svona eins og gömul systkini næstum því (auðvitað er stundum nöldur í gangi en er það ekki hvort eð er á flestum heimilum). Ég er nú stödd í Danmörku en hann býr í íbúðinni minni með stráknum á Íslandi þessa vikuna. Ástæðan fyrir því að hægt er að halda slíku fínu sambandi er að kona míns fyrrverandi er í alla staði frábær, og hún er góð vinkona mín í ofanálag. Slíku hefur því miður ekki verið fyrir að fara þegar ég hef átt kærasta. Það hefur allt einhvern veginn verið viðkvæmara og ég þurft að tipla á tánum vegna þessa.

Makarnir hafa því talsvert um sambönd að segja. 

Ég á annað barn sem að ég er ekki með sameiginlegt forræði yfir með föðurnum. Ástæða þess var sár skilnaður þar sem aldrei var talað út um mál. Það er hinsvegar orðið svo langt um liðið að við verðum að leggja það sem átti sér stað þá að baki.

Sonur minn býr tímabundið hjá pabba sínum á meðan ég er erlendis. Hann hefur verulega gott af því að ná að kynnast pabba sínum betur en um helgar. Mér heyrist að það gangi allt vel þó ég sakni hans alveg ofboðslega. Það getur því orðið nýr og sterkur grunnur að betri samskiptum milli þeirra feðga og auðveldara samráði milli okkar foreldra til framtíðar. 

Það sem oft gleymist í þessari umræðu allri er að foreldrahlutverkið er ekki eignarhaldshlutverk. Maður verður að sleppa krampakenndum tökum á barninu gagnvart hinu foreldrinu.

Fólk verður bara að leggja drottnunargirni til hliðar þegar kemur að börnunum. Við erum með börnin okkar til láns og okkur ber að virða þau og bera hag þeirra fyrir brjósti líka gagnvart hinu foreldrinu....Og ég endurtek alhæfingar um sameiginlegt forræði vs. forræði eins foreldris eru varhugaverðar vegna þess að aðstæður eru verulega mismunandi.  

 

Fjallað um foreldrajafnrétti í nýrri skýrslu

Athugasemdir

[Anna Karlsdóttir, 20.5.2008 kl. 04:47]

Þakka þér fyrir það Þrymur. Ég tel mig það og hef einmitt átt í heimspekilegum umræðum við samstarfsmann minn hér í landi um skilgreininguna á fátækt og ríkidæmi í daglegu lífi. Gildiskerfin eru mismunandi og það mun væntanlega verða þannig í framtíðinni líka.