Pistill III úr Kúbuferð - um áframhaldandi herbergisleit

Við hringdum og bönkuðum án afláts hjá gömlu konunni, en allt kom fyrir ekki - enginn opnaði læst járntjaldið sem var fyrir dyrunum. Eðlurnar voru nú orðnar tvær og húmið byrjaði að síga á. Eftir drykklanga stund (ég hefði nú alveg getað þegið drykk eftir þessar ófarir), drusluðumst við aftur niður alla stigana. Þá kom óðamála nágranni fram á gang. Hann sagði vandamál í gangi..Gamla konan var farin væntanlega eitthvað veik og allt lokað.

En öll vandamál er hægt að leysa. Vinur nágrannans kvaðst hafa annað herbergi sem hann gæti leigt mér. Nú tók við nokkur rekistefna niðri á götu. Óli svitnaði og hringdi í vin sinn og annan. Ekki gott að treysta bara einhverjum fyrir að hýsa mig.

Á tímabili hélt ég að ætti að koma mér fyrir í sjálfu klaustrinu eða annars staðar í nágrenninu.

Spænskan mín er orðin svo fátækleg að ég næ aðein 1/3 af samræðum sem fara hratt fram og allir tala ofan í hvern annan.

Svo kom rólyndislegur ungur ferðamaður franskur, hann kom með Lonely Planet bók í hendinni og spurði mig hvort herbergið sem ég hefði átt að fá væri umrætt herbergi úr ferðamannabókinni (þetta með stjörnuhimninum og þakveröndunni). Hann ætlaði nefnilega líka að falast eftir því væri það hægt.

Um átta óðamála karlmenn umkringdu mig nú og vildu allir leigja mér svefnpláss - ég leit hjálparvana á Óla og síðan þinguðu þeir um hvar ætti að koma mér niður.

Ég og Íslendingurinn herbergislausi hölluðum okkur upp að bílnum og höfðum gaman af öllu fárinu.

Einn kúbananna, Jose Eugenio, virtist mest traustvekjandi og við völdum að fá hann með í leigubílinn til að sýna okkur dýrðina. Áfram var keyrt og við enduðum næstum niður við höfn, Mercad.no.7 Con Via San Ignacio. Við héldum inn í prívat hýbýli Pepe, eins og hann vill láta kalla sig.

Allt var hreinlegt og púritanskt og Pepe sýndi okkur með stolti íbúðina sem hann hafði fengið að taka yfir að ömmu sinni genginni, ný-uppgert baðherbergi og þröngar tröppur upp að svefnálmunni. Flott. Ég ákvað að taka þessu - og bjó næstu vikuna með íranskri nunnu sem var hálf landlaus  - og svo auðvitað húsráðandanum Pepe og unnustu hans.