Gjaldfelling mannauðs því miður raunin á háskólastiginu.

Eins og tilvísunin úr greininni að neðan gefur hugmynd um er háskólunum hér á landi nokkur vandi á höndum. Fjármagnsskortur Háskóla Íslands hefur hingað til verulega staðið gæðum fyrir þrifum jafnvel þó að við komum vel út í samanburðarúttektum.

"Háskóli er aldrei betri en þeir kennarar sem kenna þar og það umhverfi sem hann getur boðið upp á. Ef háskólarnir eru í sömu vandræðum með að manna stöður og aðrar stofnanir og fyrirtæki, á sama tíma og verið er að reyna að byggja upp innviði háskólanna, getur orðið erfitt að tryggja að gæði námsins verði í lagi," segir Svali, sem tekur það þó fram að hann sé ekki að gagnrýna gæða náms í einstaka skólum.Hann setur einnig spurningarmerki við þá áherslu sem hefur verið lögð á að koma á fót framhaldsnámi hér á landi í öllum greinum.

Nokkur dæmi úr eigin ranni: 

Að manna kennslu (stundakennslu) á þeim kjörum sem hægt er að bjóða upp á hér er ill-framkvæmanlegt. Stundakennarar sem koma að utan og eru í fullri vinnu annars staðar eru aldrei eins "engaged", en þeir fá borgað tvöfalda yfirvinnutaxta. Þeir sem hafa áhuga og tíma fá slík lúsarlaun fyrir að hlægilegt er.

Við sem erum svo heppin að fá styrki í rannsóknir sem við höfum eytt miklum tíma að sækja um í von og óvon getum lent í vandræðum með að ráða í verkefnin. Meira að segja nemar sem við viljum fá sem aðstoðarmenn í rannsóknir heimta mun hærra kaup en viðmiðin sem uppsett eru af rannsóknarsjóðunum.  

Í rekstrarviðmiðum háskólans (raunvísindadeildar) fyrir ákveðin námskeið er nánast gert ráð fyrir að nemendur standi straum af æfingatímum/verkefnatímum. Það er ef námskeiðin eiga að reka sig, ganga upp miðað við fjárframlög.

Í því reiknilíkani sem liggur til grundvallar rekstraráætlunum námskeiða er hæfni kennara og nemanda því lögð að jöfnu. Ef það er ekki eitthvað öfugsnúið þá veit ég ekki hvað er öfugsnúið. Sumir myndu kalla það gjaldfellingu mannauðs. Til hvers er verið að ráða okkur sem starfsfólk ef að nemendur geta bara sinnt kennslu fyrir aðra nemendur.

Á meðan að aðrir kennarar HÍ en starfsmenn raunvísindadeildar fá greitt stuðulinn 4 fyrir hverja stund í fyrirlestrartímum, erum við að fá greitt 3,11. Fyrir mig á síðasta misseri (vor 2007) þýddi þetta að ég var að kenna ókeypis/ólaunað 104 fyrirlestrartíma (hversu heimskur getur maður orðið).

 Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir til að fá fagfélagið okkar félag háskólakennara til að taka þetta mál upp hefur ekkert verið gert, engu breytt og hlutirnir hummaðir og hundsaðir.

Þar að auki var ég að komast að því að kennum við of mikið (vegna mannaflaskorts) miðað við þak á yfirvinnu, fyrnast þeir vinnutímar sem við höfum lagt fram í kennslu og við fáum þá hvorki metna til stiga í innra starfsmatskerfi stofnunarinnar, né til launa. Samkvæmt yfirliti (sem reyndar á eftir að fínstilla) fyrntust hjá mér 380 vinnustundir frá árinu 2006. 

Miðað við þetta er ekki hægt að segja annað en að það þurfi sérlega ósérhlífna einstaklinga til að sinna kennslu við háskóla Íslands.

Um þetta er hvíslað og enginn þorir að hrópa upp um aðstæðurnar sem boðið er upp á. Kannski vegna hræðslu við refsingu ofan frá.

Eitt er að vera misnotaður, annað er hvaða áhrif það hefur á starfsgleði, starfsorku, áhuga, sífellda þekkingar uppfærslu og það sem maður er fær að miðla í kennslunni. Ég set spurningamerki við hversu vænleg starfsmanna- og mannauðsstjórnun eins og hér er líst að ofan er til að hafa áhrif á ungt fólk í mótun til að feta þekkingar- og rannsókna stíginn.

Það er mikið misræmi milli þess status sem háskólasamfélagið hefur út á við og raunverulega efnislega umbun fyrir vikið.

Hætta á gæðalitlu námi

Athugasemdir

[Anna Karlsdóttir, 24.10.2007 kl. 22:27]

Það er vissulega hættan, að háskólarnir upplifi brain drain. Og eins og þú segir að góðir kennarar hverfi þaðan í betur launaðri störf. Það er ekki góð staða. Og síst til þess fallin að bæta gæði skólastarfsins.